Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie
Odznaka pamiątkowa SPR Piech. | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | nie posiadała |
Patron | nie posiadała |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | nie posiadała |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk piech. Stanisław Dąbek |
Ostatni | ppłk piech. Władysław Muzyka |
Działania zbrojne | |
nie uczestniczyła | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty - szkoła podchorążych rezerwy piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia szkoły
Szkoła została zorganizowana w lipcu 1929 roku, w Zambrowie, na podstawie rozkazu ministra spraw wojskowych Józefa Piłsudskiego z połączenia Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 4 z Tomaszowa Mazowieckiego, Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6 z Zaleszczyk i Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 9A z Łukowa.
Szkoła podlegała II wiceministrowi spraw wojskowych przez Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Komendant szkoły posiadał uprawnienia dowódcy pułku.
4 lipca 1930 roku Minister Spraw Wojskowych ustalił, że wzór odznak pamiątkowych batalionów względnie szkół podchorążych rezerwy piechoty ma być zgodny ze wzorem odznaki pamiątkowej Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7. Odznaki poszczególnych batalionów lub szkół różniły się jedynie napisem[2].
15 lipca 1933 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził regulamin odznaki pamiątkowej Szkoły Podchorążych Piechoty w Zambrowie i dywizyjnych kursów podchorążych rezerwy[3].
Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty była jedną z najbardziej znanych podchorążówek w kraju. W latach 1929-1935 ukończyło ją 6239 podchorążych.
W 1935 roku szkoła została zlikwidowana, a w jej miejsce powołany Batalion Szkolny Podchorążych Rezerwy Piechoty.
Organizacja szkoły w 1929 roku
- komenda szkoły
- kwatermistrzostwo
- kompania administracyjna
- kompania łączności podchorążych rezerwy
- kompania pionierów podchorążych rezerwy
- 1 batalion strzelecki podchorążych rezerwy
- 2 batalion strzelecki podchorążych rezerwy
- batalion ciężkich karabinów maszynowych podchorążych rezerwy
Kadra Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty
- Komendanci
- ppłk piech. Stanisław Dąbek (1929-1930)
- ppłk dypl. Stefan Kossecki (1930-1931)
- ppłk dypl. piech. Stefan Broniowski (1 VIII – 31 X 1931)
- ppłk piech. Władysław Muzyka (31 X 1931 - 1935)
- Zastępca komendanta - dyrektor nauk
- mjr piech. Antoni I Sikorski (1929 – IX 1930[4])
- ppłk piech. Leopold Ślizowski (do †22 XII 1931 w Warszawie[5])
- mjr piech. Rudolf Ksander (od 22 XII 1931)
- Kwatermistrz
- kpt. piech. Feliks Guttakowski (do III 1932)
- mjr piech. Józef Kiczka (od III 1932[6])
- Oficerowie
- mjr Aleksander Kiszkowski
- mjr piech. Erwin Wolanek (od IX 1930)
- kpt. piech. Marian Borzemski
- por. Józef Ćwiąkalski
- por. Aleksander Kowalski
- kpt. piech. Teofil Zieliński
Absolwenci
- Józef Celica
- Tadeusz Jaworski
- Julian Opania
- Stanisław Ossowski
- Tadeusz Przystojecki
Przypisy
- ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 4 lipca 1930 r., poz. 244.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 15 lipca 1933 r., poz. 112.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 295.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 271.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Jan Łukasiak, Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty, Ajaks, Pruszków 1999, ISBN 83-88773-68-2.
- Księga pamiątkowa, Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty Rok 1929/30 (Zambrów), red. mjr Antoni Sikorski https://polona.pl/item/623503/2/
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
1935 kapral podchorąży rezerwy piechoty. Ubiór pozasłużbowy