Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2

Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1931
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódCentralna Szkoła Podoficerów
Wielkopolska Szkoła Podoficerów Piechoty Nr 2
Centralna Szkoła Podoficerów Piechoty Nr 2
Centralna Szkoła Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 2
Baon Szkolny Piechoty OK VII
Szkoła Podoficerów Zawodowych Piechoty
Dowódcy
Ostatnippłk Wilhelm Popelka
Organizacja
DyslokacjaBiedrusko, Grudziądz, Śrem
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
Rodzaj wojskpiechota
PodległośćMinisterstwo Spraw Wojskowych

Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2szkoła podoficerska piechoty Wojska Polskiego.

Historia szkoły

31 sierpnia 1931 Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski rozkazał szefowi Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych przeformować, w terminie do 1 września 1931, Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty stacjonującą w garnizonie Grudziądz, w Szkołę Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2.

Szkoła została zorganizowana według etatu PS 10-50 skład osobowy Nr 37 „Organizacja pokojowa piechoty”:

  • komenda szkoły
  • kwatermistrzostwo
  • pluton administracyjny
  • 1 kompania szkolna małoletnich
  • 2 kompania szkolna małoletnich
  • 3 kompania szkolna małoletnich
  • kadra kursu dla podoficerów zawodowych

Kompanie szkolne miały być rozwijane sukcesywnie począwszy od roku szkolnego 1931/1932, natomiast kadra kursu na specjalny rozkaz[1].

14 września 1931 naukę rozpoczęło 135 kandydatów przeniesionych ze Szkoły Podoficerów Piechoty Nr 1 w Koninie. W sierpniu 1932 szkoła została przeniesiona do garnizonu Śrem, gdzie zajęła koszary po Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7[2].

26 marca 1934 Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski wprowadził odznakę pamiątkową dla absolwentów szkoły według wzoru zatwierdzonego trzy lata wcześniej dla szkoły konińskiej. Odznaki różniły się jedynie numerem szkoły[3]. Od roku szkolnego 1937/1938 uczelnia kształciła, w systemie dwuletnim, uczniów mających ukończone siedem klas szkoły powszechnej[4].

Szkoła była jednostką mobilizującą. W dniach 24-27 sierpnia 1939 roku, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim, sformowała dwie kolumny taborowe parokonne nr 701 i 702 dla 14 DP. Z chwilą ogłoszenia mobilizacji powszechnej szkoła podlegała likwidacji[5].

Kadra i absolwenci szkoły

Komendanci
  • mjr Franciszek Wielgut (1931-1932)
  • ppłk Wilhelm Popelka (1932-1939)
Oficerowie
Absolwenci
Organizacja i obsada personalna w 1939

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[6][a]:

  • komendant – ppłk Wilhelm Popelka
  • adiutant – kpt. adm. (piech.) Włodzimierz Duda
  • lekarz medycyny – kpt. lek. Franciszek Benendo
  • zastępca komendanta ds. gospodarczych – kpt. adm. (piech.) Antoni Józef Lange
  • oficer administracyjno-materiałowy – por. Antoni Sokół
  • oficer gospodarczy – por. int. Franciszek Polak †1940 Katyń[8]
  • dowódca 1 kompanii – kpt. Andrzej Ślęzak
  • dowódca plutonu – kpt. Jan III Sikorski
  • dowódca plutonu – por. Jan Julian Bonin
  • dowódca plutonu – por. Leon Kucharski
  • dowódca 2 kompanii – kpt. Klemens Piestrzyński
  • dowódca plutonu – por. Stefan Sitkiewicz
  • dowódca plutonu – por. Mieczysław Sidziński
  • dowódca plutonu – por. Józef Zdrajkowski
  • dowódca 3 kompanii – kpt. Stanisław Bieniaszkiewicz
  • dowódca plutonu – kpt. Ryszard Jagiełło
  • dowódca plutonu – por. Wincenty Maria Józef Tyra
  • dowódca plutonu – chor. Albin Iberla
  • dowódca 4 kompanii – kpt. Kamil Piotr Gudowski
  • dowódca plutonu – kpt. Jan Mieczysław Szczęsny
  • dowódca plutonu – por. Witold Borzdziłowski
  • dowódca plutonu – por. Stanisław Kostka Kucharski

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].

Przypisy

  1. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 27 z 31 sierpnia 1938 roku, poz. 347.
  2. Kwitkowski 1992 ↓, s. 7.
  3. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 3 z 26 marca 1934 roku, poz. 19.
  4. Kwitkowski 1992 ↓, s. 8.
  5. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 173, 850.
  6. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 459–460.
  7. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  8. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 496.

Bibliografia

  • Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych 1931, 1934.
  • Kazimierz Bar. Akta szkół wojskowych piechoty, kawalerii i artylerii z lat 1918—1939. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 3, 1973. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547. 
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Aleksander Kwitkowski. Podoficerskie szkoły piechoty dla małoletnich w II Rzeczypospolitej. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2 (140), s. 3-16, 1992. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 1640-6281. 
  • Stanisław Rutkowski: Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, seria: Biblioteka Wiedzy Wojskowej.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).