Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Jan III Szewczyk |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3 – szkoła podoficerska piechoty Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Z dniem 1 sierpnia 1932 batalion podchorążych rezerwy piechoty nr 10a w Nisku przeformowano na Szkołę Podoficerska Piechoty dla Małoletnich nr 3[1].
Obsada personalna szkoły
- Organizacja i obsada personalna w 1939
Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[2][a]:
- komendant – ppłk piech. Jan II Wantuch[b]
- adiutant – kpt. Jan Kazimierz Rogoziński
- lekarz medycyny – por. lek. Mieczysław Władysław Stankiewicz
- z-ca komendanta ds. gospodarczych – kpt. adm. (piech.) Piotr Leopold Bochnak
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Aleksander Klemens Bernakiewicz
- oficer gospodarczy – kpt. int. Wojciech Nowak
- dowódca 1 kompanii – kpt. adm. (piech.) Feliks Boluk
- dowódca plutonu – por. Stefan Jan Kacprzak
- dowódca plutonu – por. Jerzy Wróblewski
- dowódca plutonu – kpt. Władysław Turski
- dowódca 2 kompanii – kpt. Stanisław Smagowicz
- dowódca plutonu – kpt. Stefan Antoni Abramowicz
- dowódca plutonu – por. Marian Baran
- dowódca plutonu – por. piech. Bronisław Ejfler †1940 Charków[5]
- dowódca 3 kompanii – kpt. Antoni Chorocej
- dowódca plutonu – por. Julian Mikuła
- dowódca plutonu – por. Stanisław Dedelis
- dowódca plutonu – por. Mieczysław Kazimierz Zacharski
Komendanci
- mjr piech. Jan III Szewczyk (XII 1932 – I 1934)
- ppłk piech. Rudolf Matuszek (I 1934 – III 1939)
- ppłk piech. Jan II Wantuch (1939)
Absolwenci
- Stanisław Brzeski (1935)
- Jan Budziński (1936)
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
- ↑ ppłk piech. Jan II Wantuch (ur. 23 marca 1894) był odznaczony KWx2, ZKZ i MN[4]. W czasie I wojny światowej walczył w c. i k. Armii. W Wojsku Polskim był m.in. kwatermistrzem 1 psp w Nowym Sączu (od listopada 1927), dowódcą batalionu 44 pp w Równem (od października 1931) i zastępcą dowódcy 24 pp w Łucku (od kwietnia 1933). Zmarł 21 kwietnia 1980. Został pochowany na Cmentarzu Bronowickim w Krakowie.
Przypisy
- ↑ Kozłowski 1989 ↓, s. 56.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 460.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 13.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 106.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Włodzimierz Kozłowski: Szkoła Podoficerska Piechoty Dla Małoletnich Nr 1 w Koninie (1928– 1938). Zarys dziejów. 1989. [dostęp 2018-08-27].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).