Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej
| ||
 | ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1928 | |
| Rozformowanie | 1937 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | Centralna Wojskowa Szkoła Podkownicza | |
| Kontynuacja | Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Władysław Twardowski | |
| Ostatni | płk Józef Kulczycki | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Warszawa | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | służba weterynaryjna | |
Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej – szkoła podoficerska służby weterynaryjnej Wojska Polskiego II RP.
Utworzenie szkoły
W latach 1926-1928 funkcjonowały:
- 1 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – płk lek. wet. Władysław Twardowski,
- 3 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – mjr lek. wet. Michał Podsędkowski,
- 5 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – ppłk lek. wet. Stanisław Pietruszka,
- 6 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – mjr lek. wet. Jan Zenkner,
- 7 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – ppłk lek. wet. Konstanty Stachurski[1].
Minister spraw wojskowych rozkazem nr B.Og.Org. 300 Org. z dniem 1 lutego 1928 roku zlikwidował Centralną Wojskową Szkołę Podkowniczą oraz okręgowe szkoły służby weterynaryjnej, a w ich miejsce utworzył Szkołę Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej w Warszawie[2].
Z dniem 1 lutego 1937 szkoła została połączona z Wojskową Pracownią Weterynaryjną w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych[3].
Organizacja szkoły
Na czele szkoły stał komendant (sztabowy oficer lekarz weterynarii), któremu podlegały:
- personel kancelaryjny,
- kompania szkolna,
- klinika szkolna,
- kuźnia szkolna.
Kierownik kliniki szkolnej był jednocześnie kierownikiem kursu podoficerów weterynaryjnych, natomiast kierownik kuźni szkolnej – kierownikiem kursu majstrów podkuwaczy. Wszyscy oficerowie szkoły byli jednocześnie wykładowcami[2].
Kadra szkoły
- Komendanci szkoły
- płk lek. wet. Władysław Twardowski (III 1928[4] – 30 XI 1929 → stan spoczynku[5])
- ppłk / płk lek. wet. dr Józef Kulczycki (1 XII 1929[6] – 1937 → komendant Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych)
- Kierownicy kliniki
- ppłk lek. wet. dr Józef Kulczycki (III 1928 – 1 XII 1929)
- kpt. lek. wet. Kazimierz Sidor (od 1 XII 1929[7])
- Kierownicy kuźni szkolnej
- mjr lek. wet. Stanisław Dowgiałło (od III 1928[8])
- mjr lek. wet. Franciszek Klepaczko (od 1 VI 1935[9])
- Obsada personalna szkoły w 1932 roku[10]
- komendant – płk lek. wet. dr Józef Kulczycki
- kierownik Centralnych Kursów Majstrów Podkuwaczy – mjr lek. wet. Stanisław Dowgiałło
- mjr lek. wet. Edward Łukasiewicz (do XII 1932 → lek. wet. 2 pac[11])
- ordynator – mjr lek. wet. Franciszek Klepaczko (od XII 1932[11])
- kpt. lek. wet. Kazimierz Sidor
- p.o. ordynatora – ppor. lek. wet. Feliks Gutowski[12]
- dowódca kompanii szkolnej – ppor. lek. wet. Tadeusz Kazimierz Sagal[12]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131, 132, 166.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, poz. 25.
- ↑ Böhm 1994 ↓, s. 228.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 132.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 10 grudnia 1929 roku, s. 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 407.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 379.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 55.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 828.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 428.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 247.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08368-1.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Godło szkół podoficerskich.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Godło szkół podoficerskich Wojska Polskiego II RP
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Godło szkół podoficerskich Wojska Polskiego II RP