Szkoła Strzelań Artylerii
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Toruń |
| Rodzaj wojsk | Artyleria |
| Podległość | Centrum Wyszkolenia Artylerii |
Szkoła Strzelań Artylerii – szkoła artylerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Szkoła Strzelań Artylerii powstała w październiku 1919 w Rembertowie jako Stałe Kursy Artylerii. W marcu 1920 została przeniesiona do Pogórza i przemianowana na Szkołę Strzelecką Artylerii. W kwietniu 1922 roku weszła w skład Obozu Szkolnego Artylerii jako Strzelecka Szkoła Artylerii. W marcu 1927 jako Szkoła Strzelania Artylerii weszła w skład Centrum Wyszkolenia Artylerii[1].
Obsada personalna szkoły
- Komendanci Szkoły Strzelania Artylerii
- płk art. Gustaw Ładziński (1922 – 1923)
- płk art. Wiktor Aleksandrowicz (1923 – 1925)
- płk art. Tadeusz Łodziński (25 III 1925 – VIII 1926)
- płk art. Witold Kończakowski (VIII 1926[2] – III 1929[3])
- płk art. Jan Chmurowicz (III 1929 – I 1931)
- płk art. Stefan I Maleszewski (I 1931[4] – VI 1933[5])
- płk art. dr Roman Odzierzyński (VI 1933 – XI 1935)
- płk art. Jan Drejman (XI 1935 – VIII 1939)
Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[6][a]:
- komendant szkoły – płk Jan Drejman
- adiutant – kpt. adm. (art.) Władysław Billewicz
- dowódca szwadronu luzaków – kpt. adm. (art.) Bohdan Święcicki
- dyrektor nauk – ppłk Józef Krautwald de Annau
- wykładowca taktyki artylerii – mjr dypl. Wacław Zielonka
- wykładowca organizacji obrony ppanc. – mjr Wiktor II Baranowski
- wykładowca zwalczania broni pancernej – mjr Franciszek Ciniewicz
- wykładowca organizacji artylerii – mjr Henryk Marian Aleksander Grużewski
- wykładowca teorii strzelania – mjr Tadeusz Stanisław Jełowicki
- wykładowca strzelania wysokorozpryskowego – mjr Tadeusz Kossakiewicz
- wykładowca obrony przeciwlotniczej – mjr Lubosław Krzeszowski
- wykładowca strzelań artylerii – mjr Czesław Leśnikowski
- wykładowca rozpoznania artylerii – mjr Roman Antoni Lewicki
- wykładowca organizacji dowodzenia dywizjonem – mjr Stanisław Olechowski
- wykładowca strzelania baterii artylerii – mjr Julian Petryczek
- wykładowca zwalczania czołgów rozpoznawczych – mjr Franciszek Ksawery Schoener
- wykładowca rozkazodawstwa baterią i dywizjonem – mjr Bronisław Studnicki †1940 Katyń[8]
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].
Przypisy
- ↑ Akta CAW ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 250.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 466-467.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 720.
Bibliografia
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Kazimierz Bar: Akta szkół wojskowych piechoty, kawalerii, i artylerii z lat 1918 —1939. [dostęp 2018-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-09)].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).