Szkoła Uzbrojenia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | Szkoła Zbrojmistrzów |
| Kontynuacja | Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. Józefa Bema |
| Dowódcy | |
| Ostatni | płk Karol Błaszkowicz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Departament Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych |
Szkoła Uzbrojenia - szkoła Wojska Polskiego kształcąca personel służby uzbrojenia.
Historia szkoły
Centralna Szkoła Zbrojmistrzów mieściła się w garnizonie Warszawa. Razem z Centralną Szkołą Gazową została zakwalifikowana jako centralny zakład służby uzbrojenia typu III. Komendant szkoły, w stosunku do podległego personelu i słuchaczy (frekwentantów) posiadał uprawnienia dyscyplinarne dowódcy batalionu. Szkoła szkoliła zbrojmistrzów w systemie kursowym w czterech specjalnościach: rusznikarskim, puszkarskim, pirotechnicznym i składmistrzów.
Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” Szkoła Uzbrojenia w Warszawie była jednostką, która w przypadku mobilizacji pozostawała na etacie pokojowym. W czasie wojny kadra szkoły należała, pod względem ewidencyjnym i uzupełnień, do Ośrodka Zapasowego Służby Uzbrojenia w Pomiechówku[1]. Zaopatrywanie szkoły w czasie wojny należało do organów kwatermistrzowskich Okręgu Korpusu Nr I[2].
Kultywowanie tradycji
Z dniem 11 września 2003 roku Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. Józefa Bema w Toruniu przyjęło dziedzictwo tradycji między innymi:
- Centralnej Szkoły Rusznikarskiej (1918-1921),
- Centralnej Szkoły Puszkarskiej (1920-1921),
- Centralnej Szkoły Zbrojmistrzów-Pirotechników (1920-1921),
- Centralnej Szkoły Składmistrzów (1920-1921),
- Centralnej Szkoły Zbrojmistrzów (1921-1939)[3].
Kadra szkoły
- Komendanci
- kpt. / mjr Bolesław Miś (1919 – 1921)
- ppłk / płk uzbr. Kazimierz Podwysocki (1923 - 14 II 1929 → dyspozycja szefa Dep. Uzbr. MSWojsk.[4])
- płk uzbr. inż. Aleksander Wieleżyński (6 VII 1929[5] - 26 III 1931 → dyspozycja szefa Dep. Uzbr. MSWojsk.[6])
- płk uzbr. Mikołaj Gomólicki (26 III 1931 - 31 III 1933 → stan spoczynku)
- ppłk / płk uzbr. Karol Błaszkowicz (31 III 1933[7] - IX 1939 → naczelny szef służby uzbrojenia)
- Oficerowie
- mjr / ppłk uzbr. Adolf Jan Łazor – dyrektor nauk (6 VII 1929 - 1939)
- kpt. uzbr. Benedykt Holzer - wykładowca (od 6 VII 1929[8])
- Kadra szkoły w latach 1923-1924
- ppłk uzbr. Kazimierz Podwysocki - komendant
- mjr Tadeusz Paweł Narbutt - wykładowca († 1940 Katyń)
- mjr Mikołaj Osiński - wykładowca i kwatermistrz (do X 1931[9])
- kpt. Piotr Sapiecha - wykładowca
- kpt. Karol Ławacz - wykładowca
- por./kpt. Stefan Orlewicz - wykładowca
- por. Walery Bagiński - wykładowca (do 1923)
- por. Mikołaj Tarnowski - wykładowca (od 1924)
- por. Władysław Witold Godlewski - wykładowca († 1940 Charków)
- por. Henryk Pasternak - wykładowca (od 1924)
- por. Wincenty Komorowski - wykładowca (od 1924)
- por. Wincenty Stanisław Szlagiewicz - oficer ordynansowy
- Obsada personalna szkoły w marcu 1939[10]
- komendant - płk uzbr. Karol Błaszkowicz
- I zastępca komendanta - mjr inż. Marian Szczepan Mikołajski
- adiutant - por. uzbr. Rudolf Więckowski †1940 Katyń
- zastępca komendanta ds gospodarczych - mjr Józef Drzewiecki †1940 Charków
- oficer żywnościowy - por. adm. (piech.) Marian Ludwik Buszek
- oficer gospodarczy - kpt. int. Antoni II Wróblewski †1940 Katyń
- dowódca kompanii szkolnej pirotechników i wykładowca - mjr uzbr. inż. Józef Ciosański †1940 Katyń
- instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Zygmunt Skibiński †1940 Charków[11]
- kierownik laboratorium pirotechnicznego – kpt. uzbr. Jan Romuald Ruśkiewicz
- kierownik warsztatu rozbrajania amunicji – kpt. uzbr. Jan Tymoteusz Weiss
- dowódca kompanii szkolnej sprzętu przeciwgazowego i wykładowca - mjr uzbr. Julian Szutkowski †1940 Charków[12]
- instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Kazimierz Wójcikowski
- kierownik warsztatu sprzętu pgaz – kpt. uzbr. Wacław Józef Szczurek
- dowódca kompanii szkolnej puszkarzy i wykładowca – kpt. uzbr. Tadeusz Kujawa
- instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Henryk Kalinowski
- instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Władysław Kruk
- instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Zbigniew Ludwik Sowiński
- kierownik warsztatu puszkarskiego – kpt. uzbr. Jan Papierski
- dowódca kompanii szkolnej rusznikarzy – kpt. uzbr. Wacław Michał Orzechowski
- wykładowca – kpt. uzbr. Władysław Romańczyk
- instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Władysław V Nowakowski
- instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Władysław Bohdanowicz
- instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Władysław Bukowski
- kierownik warsztatu rusznikarskiego – kpt. uzbr. Eugeniusz Mikołaj Burakowski
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 790.
- ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 230.
- ↑ Decyzja Nr 241/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nadania imienia patrona oraz ustanowienia dorocznego Święta Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu (Dz. Urz. MON z dnia 12 września 2003 r. Nr 13, poz. 151).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 72, 83 płk uzbr. Kazimierz Podwysocki z dniem 30 czerwca 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 112.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 205.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 323.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 489.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 488.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 543.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Stanisław Rutkowski: Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
- Almanach oficerski na rok 1923/24. Dział III Organizacja Wojska Polskiego, zeszyt 2, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).