Szlif kaboszonowy

Szafir gwieździsty o szlifie kaboszonowym

Szlif kaboszonowy, szlif gładki (fr. cabochon – główka od szpilki) – najwcześniejsza forma szlifowania kamienia. Szlif ten nie posiada fasetek, czyli ścianek, ani ostrych krawędzi. Jest obły, o zaokrąglonych ściankach.

Wyróżnia się następujące "rodzaje kaboszonów":

• pojedynczy – dolna część kamienia, która stanowi jego spód, jest płaska
• podwójny czyli wypukły – obie części, tj. powierzchnia górna i dolna kamienia, są wypukłe. Wypukłość części górnej jest najczęściej większa.
• soczewkowaty (soczewicowaty) – obie części kamienia (górna i dolna) mają jednakową wypukłość
• wysoki – górna część kamienia jest bardzo wypukła
• prosty
• płaski
• wypukło–wklęsły – dolna część kamienia, która stanowi jego spód, jest wydrążona (wklęsła)

Zarysy w ten sposób wyciętych kamieni mogą być:

• koliste
• eliptyczne
• owalne

Szlify kaboszonowe są stosowane przede wszystkim w kamieniach wykazujących migotliwość (efekt kociego oka) np. migotliwe odmiany kwarcu, grę barw np. labrador, opalescencję np. opal, asteryzm np. rubin, szafir.

W ten sposób szlifuje się też kamienie o charakterystycznych plamkach, np. niektóre granaty, turkusy, turmaliny oraz kamienie bardzo ciemne – nadaje im się szlif kaboszonowy wklęsło–wypukły, zmniejszając grubość kamienia. W ten sposób kamień uzyskuje jaśniejszą barwę.

Zastosowanie kaboszonów jest wszechstronne: do pierścionków, broszek, naszyjników, przywieszek

Zobacz też

• szlif (jubilerstwo)
• obróbka kamieni barwnych

Literatura

• Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup.. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.