Szofar
.jpg)
Szofar (hebr. שופר; jid. שופֿר szojfer) – instrument dęty o charakterze liturgicznym, używany w judaizmie. Jest rodzajem rogu, który dla nawiązania do historii ofiarowania Izaaka przez Abrahama, był wykonywany z rogu baraniego[1].
Szofar pojawia się w opisach biblijnych jako instrument, za którego pomocą ogłaszano ważne wydarzenia: zbliżanie się niebezpieczeństwa, rozpoczęcia lub zakończenie wojny, początek postu lub roku jubileuszowego. Był używany także w celach liturgicznych w Świątyni Jerozolimskiej. W późniejszych okresach powtarzany stukrotnie dźwięk szofaru ogłasza początek Nowego Roku (zwanego stąd także Świętem Trąbek) i nadchodzące z nim Dni Pokuty (Straszne Dni). Podczas święta Jom Kipur szofar obwieszcza koniec pokuty[1].
Szofar wydaje trzy rodzaje dźwięków: tekij(j)a, terua i sz(e)warim[1].
Przypisy
- ↑ a b c Magdalena Bendowska, Zofia Borzymińska: Szofar (pol.). W: Polski słownik judaistyczny [on-line]. Żydowski Instytut Historyczny. [dostęp 2016-01-09].
Media użyte na tej stronie
Autor: Center for Jewish History, NYC, Licencja: No restrictions
Creator: Williamsburg Art Company, New York
Date: circa 1910
Object origin: Germany
Medium: printed on paper
Repository: Yeshiva University Museum
Call Number: 1992.176
Rights Information: No known copyright restrictions; may be subject to third party rights. For more copyright information, click here.
See more information about this image and others at CJH Museum Collections.