Szpic miniaturowy

Szpic miniaturowy

Inne nazwy	Toy Spitz, Pomeranian, Pommer lub Pommerlo (dawne niemieckie nazwy)
Kraj patronacki	Niemcy
Kraj pochodzenia	Pomorze
Wymiary
Wysokość	max. 24 cm
Masa	max. 4 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa V, Sekcja 4, nr wzorca 97. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-08)].
AKC	Toy
ANKC	Grupa 1 (Toys)
CKC	Grupa 5 – Toys
KC(UK)	Toy
NZKC	Toy
UKC	Companion Breeds (pies do towarzystwa)

Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Nazwa bierze się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza. Typ lisowaty^[1].

Krótki rys historyczny

Początki istnienia pomeraniana, podobnie jak i innych szpiców, sięgają epoki kamienia. Wykopaliska na torfowiskach na terenie dzisiejszych północnych Niemiec odkryły niemal doskonale zachowane okazy, które wydają się być najstarszymi przodkami obecnych ras^[2]. Jedna z teorii pochodzenia współczesnej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany zostały sprowadzone ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza bowiem psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.

Użytkowość

Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.

Charakter

Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam^[3].

Szata i umaszczenie

Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta). Również inne maści - wszystkie odcienie kolorów, takie jak: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany oraz łaciaty (z dominującą bielą).

Utrzymanie

Pomeranian szczeniak

Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Szatę należy szczotkować szczotką ze sztywnego włosia. W okresie linienia należy kąpać psa w ciepłej wodzie, aby pozbyć się martwego włosa.

Przypisy

Bibliografia

• Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
• Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999
• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.