Szpicruta
Szpicruta (także: palcat, pejcz[1]) – rodzaj pręta pokrytego skórą lub rzemiennej plecionki, stosowanego jako pomoc jeździecka służąca do poganiania konia[2]. Przykłada się nią na łopatce lub na zad. Nie powinno się używać jej tuż za łydką jeźdźca - na słabiźnie. Szpicrutę powinni stosować jeźdźcy, potrafiący już panować nad koniem za pomocą łydek i dosiadu.
Etymologia
"Szpicruta" pochodzi od niemieckiego słowa Spießrute oznaczającego cienką, zaostrzoną gałąź służącą do walki, poganiania konia lub chłosty[3]. Współcześnie niemieckim odpowiednikiem szpicruty jest słowo Gerte.
Słowo "palcat" pochodzi z języka węgierskiego, gdzie oznacza kij. Do języka polskiego palcat przeszedł jako pręt, laska[4]. Z czasów współczesnych pochodzi użycie słowa "palcat" w znaczeniu pomocy jeździeckiej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ https://sjp.pwn.pl/doroszewski/pejcz;5470694.html
- ↑ szpicruta – Słownik języka polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2020-01-04] (pol.).
- ↑ Alfred Götze: Trübners Deutsches Wörterbuch. Walter De Gruyter Incorporated, 1943-1957.
- ↑ Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Drukarnia XX. Piiarów, 1807-1814.
Media użyte na tej stronie
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.
(c) OwenX, CC-BY-SA-3.0
Cravache. Photographie prise à Mississauga, Ontario, Canada.