Szpital Obszaru Warownego „Wilno”
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | Szpital Wojskowy w Wilnie Szpital Okręgowy Nr III Szpital Obszaru Warownego „Wilno” | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Wilno | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | służba zdrowia | |
| Podległość | Obszar Warowny „Wilno” | |
Szpital Obszaru Warownego „Wilno” – jednostka organizacyjna służby zdrowia Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Z dniem 1 października 1928 roku Szpital Wojskowy w Wilnie został powiększony o pracownię rentgenelogiczną (skład osobowy nr 13)[1].
Kadra szpitala
- Komendanci szpitala
- płk lek. dr Szczepan Józef Ordyłowski (1923 – XII 1925[2][a])
- płk lek. Florian Feliks Świeżyński (do III 1926 → starszy ordynator[4])
- płk lek. dr Szczepan Józef Ordyłowski (III[5] – X 1926 → naczelny lekarz Komendy Obozu Warownego „Wilno”[6]
- ppłk lek. Bronisław Paklikowski (od X 1926[6])
- płk lek. dr Szczepan Józef Ordyłowski (do XI 1928 → szef 3 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego[7])
- ppłk / płk lek. dr Władysław Wincenty Markiewicz (XI 1928 – VI 1934 → szef sanitarny KOP)
- ppłk lek. dr Eugeniusz Dobaczewski (VI 1934 – 1936)
- płk lek. dr Antoni Izydor Kiakszto (1936 – 1939)
- Oficerowie
- ppłk lek. dr Adolf Malinowski
- mjr lek. dr Jan Pióro
Obsada personalna w marcu 1939 roku
Pokojowa obsada personalna szpitala[8][b]:
- komendant szpitala – płk lek. dr Antoni Izydor Kiakszto[c]
- starszy ordynator oddziału wewnętrznego – ppłk lek. dr Zbigniew Kazimierz Marynowski †1940 Katyń
- ordynator oddziału wewnętrznego – kpt. dr Lewicki Adam
- starszy ordynator oddziału ocznego – mjr lek. dr Edward Alfred Rittler[11]
- starszy ordynator oddziału uszno-gardłowego – mjr dr Bolesław Goiyński
- starszy ordynator oddziału skórno-wenerycznego – ppłk lek. dr Czesław Ryll-Nardzewski
- ordynator oddziału skórno-wenerycznego – mjr dr Julian Pędzich
- starszy ordynator oddziału psychiatrycznego – mjr dr Leon Marian Streit
- kierownik pracowni rentgenowskiej – mjr dr Konstanty Korolkiewicz
- kierownik pracowni bakteriologicznej – kpt. dr Józef Kozioł
- kierownik apteki – por. mgr Władysław Żydołowicz
- praktyka szpitalna – kpt. dr Jan Aleksander Gondecki
- praktyka szpitalna – kpt. dr Adam Karol Konieczny
- praktyka szpitalna – kpt. lek. Marian Alojzy Kosiba
- praktyka szpitalna – por. mgr Tadeusz Kuźmierkiewicz
- pomocnik komendanta ds. gospodarczych – mjr Izydor Frucht
- oficer gospodarczy – kpt. int. Piotr Łukowic
- dowódca plutonu gospodarczego – kpt. Władysław III Kamiński
- kapelan – st. kpl. ks. Jan Żywicki
Uwagi
- ↑ 25 marca 1924 roku anulowano przeniesienie płk. Ordyłowskiego do 4 bsan. z przydziałem do Szpitala Okręgowego Nr IV na stanowisko komendanta oraz przydzielenie płk. lek. Witolda Kiersnowskiego z Kierownictwa Rejonu Sanitarnego Wilno do Szpitala Okręgowego Nr III na stanowisko komendanta, ogłoszone w Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 34-35[3].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[9].
- ↑ Antoni Izydor Kiakszto urodził się 23 maja 1884 roku. W 1909 roku otrzymał dyplom doktora nauk medycznych. Był komendantem Szpitala Obszaru Warownego „Wilno”, prezesem Okręgu PCK w Wilnie oraz wiceprezesem Komitetu Pomocy Uchodźcom w Wilnie. W 1940 roku został aresztowany i wywieziony w głąb ZSRR. Zmarł 19 maja 1960 roku[10]
Przypisy
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 25 z 19 września 1928 roku, poz. 290.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 18 grudnia 1925 roku, s. 726.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 25 marca 1924 roku, s. 148.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 marca 1926 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 marca 1926 roku, s. 93.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 28 października 1926 roku, s. 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 358.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 897.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Zmarli 1960 ↓, s. 3.
- ↑ Doktor Edward Rittler - lekarz, społecznik, twórca nowoczesnej sejneńskiej medycyny
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Zmarli. „Stolica”. 23 (651), 1960-06-05. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).