Szpital Uniwersytecki nr 1 im. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy

Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza
w Bydgoszczy

Data założenia	1937
Typ szpitala	kliniczny
Państwo	Polska
Adres	ul. Marii Skłodowskiej-Curie 9, 85-094 Bydgoszcz
Dyrektor	dr n. o zdr. inż. Jacek Kryś
Oddziały szpitalne	27
Położenie na mapie Bydgoszczy Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy
53°07′37,78″N 18°01′51,82″E/53,127160 18,031060
Strona internetowa

Fragment ze szpitalnym oddziałem ratunkowym

Wieżowiec oddany do użytku w 2001 r.

Ogród roślin leczniczych i kosmetycznych

Zaplecze szpitala

prof. Antoni Jurasz (1847-1923) – patron szpitala

Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza – szpital kliniczny, stanowiący bazę dydaktyczną i naukową Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. Podmiotem tworzącym i prowadzącym szpital jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu^[1].

Charakterystyka

Największa publiczna placówka systemu zdrowia w Bydgoszczy i województwie kujawsko-pomorskim. W 2015 roku w zestawieniu 400 największych polskich szpitali plasował się na 13 miejscu^[2].

W szpitalu rocznie hospitalizowanych jest ok. 40 tys. pacjentów, zaś 200 tysięcy chorych korzysta na z pomocy szpitalnych poradni specjalistycznych^[3]. Lecznica posiada 27 klinik i oddziałów, 8 zakładów oraz Zespół Poradni Specjalistycznych (12 dla dzieci oraz 37 dla dorosłych). Świadczenia medyczne, którymi wyróżnia się w regionie, to m.in. operacje wykonywane na noworodkach i wcześniakach, leczenie otyłości metodą implantacji, leczenie neurorehabilitacyjne^[3]. Jako jedyna placówka w regionie posiada oddział transplantacji szpiku kostnego w strukturze kliniki pediatrii, hematologii i onkologii. Wykonuje się tu 35 przeszczepów szpiku rocznie, co plasuje klinikę na drugim miejscu w Polsce^[3].

Historia

Decyzję o budowie szpitala podjęła Rada Miejska Bydgoszczy 28 lutego 1928 roku^[4]. Miał to być duży szpital miejski, zastępujący dotychczasowy 70-łóżkowy, istniejący od 1836 roku w dawnym klasztorze Klarysek przy ul. Gdańskiej 4. Nowy szpital zaprojektowano jako centrum specjalistyczne z zasięgiem na całe Pomorze, będące przeciwwagą dla szpitali Wolnego Miasta Gdańska. Projektantem obiektu został miejski radca budowlany Bogdan Raczkowski, który odbył specjalną podróż do Niemiec w celu zapoznania się tam z nowoczesnym budownictwem szpitalnym^[5]. Szczegółową dokumentację wykonał zespół pod kierownictwem arch. bud. Kazimierza Skicińskiego. Wykonawcą było Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjno – Budowlanych Antoniego Jaworskiego z Bydgoszczy^[5]. Prace rozpoczęto w lipcu 1928, po 2 latach prace nad zadaszonym już budynkiem wstrzymano z powodu wielkiego kryzysu i wznowiono w 1934 roku. Fundusze pochodziły z budżetu miasta oraz pożyczek^[4]. Był to największy i najnowocześniejszy szpital miejski w Polsce okresu międzywojennego, zbudowany jako obiekt wielokondygnacyjny – realizowane wcześniej obiekty w obawie przed rozprzestrzenianiem się chorób powstawały w systemie pawilonowym^[6].

Szpital uruchomiono 13 grudnia 1937 r. Sześciokondygnacyjny budynek z 2 skrzydłami mieścił 6 oddziałów, w tym 4 przeniesione ze starych obiektów: chirurgia (dr Zygmunt Dziembowski), laryngologia (dr Edward Soboczyński), chorób wewnętrznych (dr. Antoni Tomicki), ginekologia i położnictwo (dr. Józef Krzymiński) i 2 nowe: ortopedię (dr Wiktor Dega) i okulistykę (dr. Paweł Chojnacki). W chwili rozpoczęcia pracy szpital posiadał 250 łóżek w skrzydle zachodnim i części centralnej, a skrzydło wschodnie planowano ukończyć w 1940 r. Pierwszym dyrektorem został dr Edward Soboczyński^[4]. W szpitalu zatrudnionych było 100 osób, w tym 18 lekarzy oraz kilkanaście sióstr szarytek. W 1938 roku leczono w szpitalu 3889 chorych, w tym wielu spoza Bydgoszczy^[5].

W okresie okupacji hitlerowskiej do sierpnia 1940 r. szpital pełnił funkcję lazaretu, a potem stał się lecznicą cywilną, obsadzoną przez delegowanych z Gdańska lekarzy niemieckich^[5].

Po wkroczeniu Wojsk Radzieckich i władzy Ludowej do końca 1945 r. szpital zajmowało głównie wojsko. W 1948 r. po uruchomieniu skrzydła wschodniego liczba łóżek zwiększyła się do 800 w 22 oddziałach specjalistycznych. Szpital podlegał miastu (Szpital Ogólny nr 1), a w latach 1951–1958 i od 1973 był Szpitalem Wojewódzkim^[5]. w 1963 roku przy szpitalu powstał oddział onkologiczny fundacji Sue Ryder z 41 łóżkami, a rok później pododdział chirurgii onkologicznej^[5].

1 września 1975 roku, po utworzeniu bydgoskiej Filii Akademii Medycznej w Gdańsku, rozpoczęto rozbudowę szpitala dla potrzeb akademickich^[4]. Dokumentację techniczną dla modernizacji i rozbudowy szpitala o 670 łóżkach opracowywał od 1973 r. „Miastoprojekt – Bydgoszcz”, a generalnym wykonawcą było Przedsiębiorstwo Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej „Budopol” Bydgoszcz^[7]. Po rozbudowie głównego członu leczniczo-dydaktycznego uruchomiono 19 klinik i zakładów. W 1977 r. oddano do użytku budynek Zakładu Patomorfologii, Medycyny Sądowej i Farmakologii^[5]. W 1980 rozpoczęła się kolejna rozbudowa szpitala, która ciągnęła się do 1989 roku. Główny gmach szpitala, na czas modernizacji zamknięto, a oddziały i kliniki przeniesiono do nowo zbudowanego Szpitala XXX-lecia PRL^[5]. Powstał wówczas m.in. 4-kondygnacyjny pawilon, blok operacyjny, rozbudowano zaplecze, a liczba łóżek zwiększyła się do 710^[7]. W 1985 rozpoczęto budowę 11-kondygnacyjnego wieżowca dla władz uczelni i administracji szpitala oraz budynku zespołu poradni przyklinicznych według proj. arch. Teresy Szalkiewicz. W wyniku wieloletnich prac powierzchnię szpitala powiększono prawie trzykrotnie do 35 tys. m²^[5].

21 kwietnia 1989 roku po ukończeniu modernizacji, szpital został przekształcony w Państwowy Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Bydgoszczy z 10 klinikami. Część klinik i zakładów pozostała jednak w szpitalach: Wojewódzkim im. J. Biziela, Dziecięcym, Gruźlicy i Chorób Płuc, Obserwacyjno-Zakaźnym i Wojskowym^[5].

W latach 90. XX w. trwała nadal rozbudowa szpitala o nowe budynki i kliniki. W 1994 r. rozpoczęto adaptację wieżowca dla klinik dziecięcych, w 1997 r. uruchomiono zespół poradni przyklinicznych, a rok później m.in. klinikę kardiochirurgii^[5]. Zarządzeniem Ministra Zdrowia z 4 grudnia 1998 r. szpital został przekształcony w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, a 19 lipca 2001 r. organem założycielskim placówki stała się Akademia Medyczna im. L. Rydygiera w Bydgoszczy. W 2001 r. oddano do użytku 10-kondygnacyjny wieżowiec, w którym umieszczono kliniki przeniesione z innych szpitali^[5].

8 października 2004 r. Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy została włączona do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, jako Collegium Medicum, a 25 stycznia 2005 r. Senat UMK uchwalił nową nazwę szpitala, która brzmi: Szpital Uniwersytecki im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy^[4]. W 2015 roku ukończono rozbudowę szpitala (ok. 300 mln zł) m.in. o: Centrum Zdrowia Psychicznego, Klinikę Dermatologii i Chirurgii Plastycznej, zespół sal operacyjnych z Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Klinikę Hematologii z ośrodkiem przeszczepiania szpiku kostnego, Centrum Medycyny Paliatywnej i Opieki Długoterminowej.

Nazwy

• 1937-1939 – Szpital Miejski
• 1940–1945 – Siegfried Staemmler Krankenhaus
• 1945-1951 – Szpital Miejski
• 1951-1958 – Szpital Wojewódzki (od 1953 im. dr. Antoniego Jurasza)
• 1958-1973 – Szpital Ogólny nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza
• 1973-1989 – Szpital Wojewódzki im. dr. Antoniego Jurasza
• 1989-2005 – Państwowy Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Bydgoszczy im. dr. Antoniego Jurasza
• 2005-2008 – Szpital Uniwersytecki im. dr. Antoniego Jurasza
• od 2008 – Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza

Struktura organizacyjna

Kliniki

• Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
• Oddział Kliniczny Anestezjologii i Intensywnej Terapii dla Dzieci
• I Oddział Kliniczny Anestezjologii i Intensywnej Terapii z Pododdziałem Kardioanestezjologii
• Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Dzieci i Młodzieży
• Klinika Chorób Oczu
• Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii
• Klinika Chirurgii Wątroby i Chirurgii Ogólnej
• Klinika Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej
• Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii
• Klinika Endokrynologii i Diabetologii
• Klinika Geriatrii
• Klinika Kardiochirurgii
• Klinika Kardiologii
• Klinika Medycyny Ratunkowej
• Klinika Nefrologii, Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Wewnętrznych
• Klinika Neurochirurgii, Neurotraumatologii i Neurochirurgii Dziecięcej
• Klinika Neurologii
• Oddział Kliniczny Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu
• Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej z Pododdziałem Audiologii i Foniatrii
• Klinika Pediatrii, Alergologii i Gastroenterologii
• Klinika Pediatrii, Hematologii i Onkologii
• Klinika Psychiatrii
• Klinika Rehabilitacji
• Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Dziecięcej
• Klinika Transplantologii i Chirurgii Ogólnej
• Oddział Medycyny Paliatywnej

Zakłady

• Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej
• Zakład Endoskopii Gastroenterologicznej
• Zakład Endoskopii i Badań Czynnościowych Przewodu Pokarmowego Wieku Rozwojowego
• Zakład Mikrobiologii Klinicznej
• Zakład Neuropsychologii Klinicznej
• Zakład Patomorfologii Klinicznej
• Zakład Radiologii i Diagnostyki Obrazowej

Centrum Urazowe

W szpitalu funkcjonuje jedyne w regionie kujawsko-pomorskim Centrum Urazowe, które służy obniżeniu poziomu śmiertelności w razie powikłań powstających w wyniku wypadków i innych stanów nagłego zagrożenia zdrowotnego. Centrum urazowe zabezpiecza świadczenia dla ok. 1 mln osób, którzy mieszkają w odległości, która pozwala na dotarcie z miejsca zdarzenia w ciągu 1,5 godziny. Dysponuje ono lądowiskiem dla śmigłowca ratunkowego.

Poradnie

W szpitalu znajduje się 37 poradni specjalistycznych dla dorosłych oraz 12 poradni specjalistycznych dla dzieci

Patron

Na podstawie uchwały Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 1953 r. patronem szpitala jest prof. hab. Antoni Jurasz (1847-1923) – współtwórca polskiej laryngologii, naukowiec i dydaktyk. Jest autorem ponad 100 prac i kilku podręczników w tym dzieła najważniejszego: „Choroby górnych dróg oddechowych”. Pracował na Uniwersytecie w Heidelbergu, od 1908 r. na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (dziekan wydziału lekarskiego, rektor), a od 1919 r. na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie tworzył klinikę laryngologii.

Lądowisko Bydgoszcz-Szpital im. dr. Antoniego Jurasza

Na dachu budynku szpitala przy ul. Skłodowskiej-Curie 9 zbudowano lądowisko przeznaczone do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg^[8]. Lądowiskiem zarządza Szpital Uniwersytecki. W roku 2012 zostało ono wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 131^[9].

Zobacz też

• Opieka zdrowotna w Bydgoszczy
• Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Przypisy

Widok od ul. Curie-Skłodowskiej, przed przebudową w latach 2011–2015