Sztuka sepulkralna

Sztuka sepulkralna – twórczość artystyczna dotycząca sfery nekropolicznej, powiązana ściśle z kultem zmarłych.

Rozwinęła się już w czasach starożytnych, w kulturach charakteryzujących się hołdowaniem czci zmarłych, powiązanym z wiarą w „życie po śmierci”. Przejawiała się w najróżniejszych formach – od zdobień miejsc pochówku, poprzez dokonanie aktu pochówku (pogrzeb) do budownictwa grobowego. Przykładami budowli powstałych w zamyśle sztuki sepulkralnej są m.in. rozwiązania przestrzenne cmentarzy łącznie z rodzajami budowli cmentarnych – grobowców, a nawet w starożytności mastab, mauzoleów czy piramid[1]. Opiewała również sztukę zdobniczą, m.in. sarkofagów, wnętrz grobowych[2], jak i specjalnie przygotowanych na tę okazję biżuterii czy naczyń.

Przypisy

  1. ↑ Stefan Kozakiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. IV, Warszawa: PWN, 1996, s. 376, ISBN 83-01-12365-6 (pol.).
  2. ↑ Sepulkralna sztuka. WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2014-01-25].