Szwajcaria

Konfederacja Szwajcarska
Schweizerische Eidgenossenschaft
Confédération suisse
Confederazione Svizzera
Confederaziun svizra
Flaga
Herb Szwajcarii
FlagaHerb
Dewiza: (łac.) Unus pro omnibus, omnes pro uno
(Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego)
Hymn:
Schweizer Psalm

(Psalm szwajcarski)
Położenie Szwajcarii
Konstytucja

Konstytucja Szwajcarii

Język urzędowy

niemiecki[1], francuski, włoski, romansz¹

Stolica

brak (de iure)
Berno (de facto)

Ustrój polityczny

demokratyczny (o charakterze bezpośrednim)

Typ państwa

republika federalna (system parlamentarno-komitetowy)

Głowa państwa

prezydent Ignazio Cassis

Szef rządu

Szwajcarska Rada Związkowa

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


41 285[2] km²
3,7%

Liczba ludności (2020)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
 • narody i grupy etniczne


8 670 300[3]
206 osób/km²
Szwajcarzy: 75,7%[4]

PKB (2014)
 • całkowite 
 • na osobę


712,0 mld[5] USD
87 475[5] USD

PKB (PSN) (2014)
 • całkowite 
 • na osobę


472,8 mld[5] dolarów międzynar.
58 087[5] dolarów międzynar.

Waluta

frank szwajcarski (CHF)

Niepodległość


• proklamowana
• uznana

od Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego
1 sierpnia 1291
24 października 1648

Strefa czasowa

UTC +1 – zima
UTC +2 – lato

Kod ISO 3166

CH

Domena internetowa

.ch

Kod samochodowy

CH

Kod samolotowy

HB

Kod telefoniczny

+41

Mapa Szwajcarii

Szwajcaria, Konfederacja Szwajcarska (niem. Schweiz, Schweizerische Eidgenossenschaft, fr. Suisse, Confédération suisse, wł. Svizzera, Confederazione Svizzera, romansz Svizra, Confederaziun Svizra) – państwo federacyjne w Europie Zachodniej. Jest jednym z niewielu państw, w których obowiązują szeroko stosowane formy demokracji bezpośredniej. Szwajcaria od kongresu wiedeńskiego w 1815 roku jest państwem neutralnym. Do Organizacji Narodów Zjednoczonych przystąpiła dopiero 10 września 2002 po przegłosowaniu tej decyzji w referendum minimalną większością 52% głosów.

Nie jest częścią Unii Europejskiej ani Europejskiego Obszaru Gospodarczego – w 2001 roku Szwajcarzy w referendum zdecydowanie (77% głosów przeciw) odrzucili nawet samą koncepcję rozpoczęcia rozmów o akcesji[6][7]. Posiada jednak specjalne dwustronne stosunki z UE, dzięki czemu uczestniczy w wybranych inicjatywach (np. układ z Schengen) oraz dopłaca do budżetu unijnego[8]. Szwajcaria formalnie nie ma stolicy, jej funkcję de facto pełni jednak Berno, będące siedzibą rządu.

Szwajcaria jest jednym z krajów alpejskich. Graniczy z Niemcami, Austrią, Liechtensteinem, Włochami i Francją. Dominującymi religiami w Szwajcarii są katolicyzm (41,8% ludności) i protestantyzm (35,3%)[9].

Geografia

Przełęcze powyżej 1000 m n.p.m.
Przełęcze poniżej 1500 m n.p.m.

Szwajcaria jest górzystym państwem położonym w Europie Zachodniej. Nie posiada dostępu do morza. Graniczy z pięcioma państwami: Austrią i Liechtensteinem na wschodzie, Francją na zachodzie, Włochami na południu oraz z Niemcami na północy. Jest jednym z najmniejszych państw Europy – rozciągłość z północy na południe wynosi 220 km, a ze wschodu na zachód 350 km[10].

Alpy zajmują południową, południowo-zachodnią i wschodnią część kraju. Na północ od Alp znajduje się Wyżyna Szwajcarska. Na północnym zachodzie wyżyna ograniczona jest przez góry Jura. Większość północnej granicy z Niemcami biegnie wzdłuż Renu, który wpływa do Szwajcarii w pobliżu Szafuzy. Część granicy z Niemcami i Austrią przebiega przez Jezioro Bodeńskie, a Jezioro Genewskie stanowi część granicy z Francją.

Szwajcaria podzielona jest na 26 kantonów. Kantony leżące na Wyżynie Szwajcarskiej są bardziej zaludnione[11], uprzemysłowione i z reguły zamieszkane przez protestantów[12]. Kantony alpejskie natomiast są słabiej zaludnione, bardziej nastawione na rolnictwo i turystykę; przeważają tu też katolicy[12].

W Szwajcarii obowiązują cztery języki urzędowe: niemiecki, którym posługuje się 63,7% populacji, francuski, którym mówi 20,4% populacji, włoski używany przez 6,5% populacji oraz język romansz, którym mówi 0,5% populacji[13]. Na wschód od Berna (z wyjątkiem Ticino) przeważa język niemiecki. Na zachód od Berna przeważa język francuski. Język włoski jest najpowszechniejszym językiem w kantonie Ticino. Romansz, który wywodzi się z łaciny ludowej, najczęściej używany jest w kantonie Gryzonia.

Powierzchnia:

  • ląd: 39 770 km²;
  • woda: 1520 km²;
  • całkowita: 41 290 km².

Długość granic:

Brak dostępu do morza.

Jeziora

Poniższa lista zawiera ważniejsze jeziora Szwajcarii o powierzchni powyżej 10 km², w nawiasach podano nazwy oryginalne:

JezioroPowierzchnia
[km²]
Wysokość
lustra
[m n.p.m.]
Głębokość
maksymalna
[m]
Objętość
jeziora
[km³]
Jezioro Genewskie (Léman, Lago Lemano, Genfersee)580,03372,031089,0
Jezioro Bodeńskie (Bodensee)536,0395,625448,0
Neuchâtel (Lac de Neuchâtel, Neuenburgersee)215,2429,415314,0
Maggiore (Lago Maggiore, Langensee, Verbano)210,18193,037237,0
Jezioro Czterech Kantonów (Vierwaldstättersee)113,72433,621411,9
Jezioro Zuryskie (Zürichsee)88,17405,91363,9
Lugano (Lago di Lugano, Luganersee, Ceresio)48,67270,52886,6
Thun (Thunersee)47,74557,72156,5
Bielersee (Lac de Bienne)39,51429,1741,2
Zug (Zugersee, Lac de Zoug)38,41413,61983,2
Brienz (Brienzersee)29,81563,72605,2
Walensee24,16419,01502,5
Murtensee (Lac de Morat)22,8429,2460,6
Sempachersee14,36503,8870,66
Hallwilersee10,21448,7470,215

Skutki globalnego ocieplenia

Globalne ocieplenie jest szczególnie widoczne w Szwajcarii. Wynika to z położenia w umiarkowanych szerokościach geograficznych i klimatu umiarkowanego ciepłego przejściowego[14]. Pomiędzy początkiem zapisów pogodowych w 1864 a 2019 r.[14] temperatura w Szwajcarii wzrosła średnio o 1,9 °C[14]. Co oznacza zmianę dwukrotnie szybszą od średniej światowej[14]. W ciągu ostatnich 30 lat ocieplenie przyspieszyło[14]. Każdy rok od 1991 do 2019 był cieplejszy niż średnia dla lat 1961–1990[14]. Spośród dziesięciu najwyższych średnich temperatur w czerwcu od początku zapisów pogodowych, siedem zmierzono po 2002 roku[14]. W 1890 roku Davos było 231 dni przymrozków (dni, w których temperatura przy gruncie spadła poniżej 0 °C, przy jednoczesnej dodatniej wartości średniej dobowej temperatury powietrza) natomiast w 2018 r. już tylko 161. Powierzchnia lodowców szwajcarskich zmniejszyła się prawie o połowę między 1850 r. (1621 km²) i 2019 r. (944 km²)[15]. Z badań naukowych wynika, że jeśli nie zostanie osiągnięty cel ograniczenia globalnego wzrostu temperatury powietrza do 2 °C, wynikający z podpisanego w 2015 roku porozumienia paryskiego(ang.), to od około 2050 r. nie będzie możliwe uprawianie w Szwajcarii sportów zimowych[16].

Historia

Szwajcaria jest konfederacją państw, wchodzących w jej skład jako kantony o bardzo dużej autonomii. Związek niektórych z nich trwa nieprzerwanie 700 lat, co stawia Szwajcarię na drugim miejscu wśród najstarszych republik Europy (po San Marino). Szwajcaria jest także jedną z najstarszych federacji i demokracji na świecie[17]. W 1291 roku kanton Schwyz (od którego wywodzi się nazwa państwa), Uri i Unterwalden sygnowały akt utworzenia „związku wieczystego” (Akt Konfederacji Szwajcarskiej). Głównym celem była chęć uwolnienia się spod wpływu Habsburgów. Przełomem było zwycięstwo nad armią Habsburgów w bitwie pod Morgarten 15 listopada 1315. Zwycięstwo to przyczyniło się do późniejszych akcesji.

Do 1353 trzy założycielskie kantony zostały połączone z kantonami Glarus i Zug oraz miastami Lucerna, Zurych i Berno, tworząc tak zwaną Starą Konfederację, która rosła w siłę i bogactwo przez cały XV wiek (chociaż Zurych został wykluczony z federacji w latach 40. XV wieku na skutek zatargu terytorialnego). Dzięki pokonaniu Karola Zuchwałego w latach 70. XV wieku i najemnym wojskom szwajcarskim została utrzymana niezależność federacji. Pogrom armii Habsburgów oraz śmierć księcia Leopolda w bitwie pod Sempach 9 lipca 1386 zapewnił Szwajcarii faktyczną niezależność. W bitwie tej ponoć legendarnego czynu dokonał Arnold Winkelried, który rzucając się na lance habsburskiej piechoty, umożliwił przełamanie ich szyków i osiągnięcie zwycięstwa[18].

W 1506 roku papież Juliusz II najął wojska szwajcarskie do ochrony osobistej, tworząc Gwardię Szwajcarską, która po dziś dzień pełni tę funkcję (choć obecnie bardziej w roli reprezentacyjnej).

W XVI wieku Szwajcaria stała się jednym z głównych ośrodków reformacji w Europie. Objęła ona jednak głównie bogatsze i bardziej rozwinięte kantony miejskie. W 1531, po wojnie kantonów protestanckich z katolickimi (wiejskimi), w wyniku tzw. drugiego pokoju kappelskiego nastąpiło ustalenie podziału wyznaniowego kantonów.

Na mocy postanowień pokoju westfalskiego z 1648 roku, kończącego wojnę trzydziestoletnią, cesarz rzymsko-niemiecki uznał oficjalnie niepodległość Szwajcarii i jej formalne wyodrębnienie z Rzeszy Niemieckiej. Od tego czasu Szwajcarię zaczęto nazywać Związkiem Szwajcarskim.

Inwazja francuska

W 1798 armie francuskie podbiły Szwajcarię, narzucając nową ujednoliconą konstytucję, osłabiającą kantony, a wzmacniającą rząd centralny. Okres ten (1798-1803) nazywany jest Republiką Helwecką. Jednakże system ten zniszczył wielowiekowe tradycje kulturowe i był bardzo niepopularny wśród Szwajcarów. Kiedy wybuchła wojna, Szwajcaria stała się areną walk pomiędzy Francją a Austrią i Rosją. Pojawiły się również dwie frakcje wśród Szwajcarów: „republikanów”, będących zwolennikami nowego porządku, oraz „federalistów”, chcących powrotu do systemu federacyjnego, opartego na szerokiej autonomii kantonów. Po spotkaniu zorganizowanym przez Napoleona w 1803 w Paryżu oba stronnictwa doszły do porozumienia, co znalazło wyraz w podpisaniu tzw. Aktu Mediacyjnego, przywracającego w znacznym stopniu system federacyjny. Kongres wiedeński potwierdził neutralność Szwajcarii, do której przyłączono ostatnie trzy kantony: Valais, Neuchâtel i Genewę.

Konstytucja 1848

Mapa Szwajcarii z 1903 r.

W 1847 wybuchła wojna domowa pomiędzy kantonami katolickimi i protestanckimi (tzw. szwajcarska wojna domowa, niem. Sonderbundskrieg). Katolicy starali się nie dopuścić do wzmocnienia władzy centralnej, do czego dążyli rządzący wówczas przedstawiciele Partii Radykalnej. W wyniku miesięcznych walk zginęło około 100 osób i był to ostatni poważniejszy konflikt zbrojny na terytorium Szwajcarii. W wyniku tego w 1848 stworzono konstytucję federalną oraz system oparty na referendach, pozostawiając kwestie lokalne w gestii kantonów. W 1874 wniesiono poprawki, uwzględniające wprowadzenie wspólnej waluty oraz zmiany wymuszone przez rozwój populacji i rewolucję przemysłową. W 1891 konstytucja została ponownie poprawiona, utworzono unikatowy system, silnie oparty na demokracji bezpośredniej.

Od XX wieku

W 1920 r. Szwajcaria została członkiem Ligi Narodów, a w 1963 Rady Europy. Podczas I wojny światowej proklamowała neutralność, podobnie zresztą w czasie II wojny światowej. Mimo tego Niemcy planowali zajęcie Szwajcarii (operacja Tannenbaum), co wydawało się wówczas nieuniknione. W zaistniałej sytuacji Szwajcaria mimo oficjalnej neutralności przyjęła postawę antyniemiecką, przeprowadziła mobilizację armii pod dowództwem gen. Henriego Guisana i przygotowała się do długotrwałej obrony (Reduta Centralna), przyjmując zarazem 51219 uchodźców[19].

Od 12 grudnia 2008 Szwajcaria jest członkiem układu z Schengen.

Ustrój polityczny

Szwajcaria jest federacją demokratyczną oraz parlamentarną, gdzie na szeroką skalę wykorzystywana jest instytucja referendum (demokracja bezpośrednia). Szczególnie silna jest pozycja parlamentu i władz kantonalnych. Ustrój ten nazywa się parlamentarno-komitetowym; najbardziej typową cechą jest dla niego brak rozdziału pomiędzy władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Szwajcaria jest państwem federalnym, podzielonym na kantony posiadające charakter organizmów państwowych. Konstytucja określa podział kompetencji między federacją a kantonami.

Władza ustawodawcza należy do Zgromadzenia Związkowego (parlamentu), składającego się z dwóch izb: Rady Kantonów (izba wyższa) i Rady Narodowej (izba niższa). Głową państwa i szefem rządu jest prezydent, wybierany na okres 1. roku przez Zgromadzenie Związkowe spośród członków 7-osobowej Rady Związkowej (rządu).

Nie ma żadnych tak zwanych hamulców – nie można rozwiązać jej izb przed upływem kadencji, nie może być zwoływana na sesje przez żaden inny organ, nie ma instytucji sądownictwa konstytucyjnego (brak trybunału konstytucyjnego). Ponadto wszelkie konflikty kompetencyjne rozstrzygane są przez sam parlament. Wybiera on też siedmiu członków wykonawczej Rady Federalnej (rządu) i Trybunału Federalnego.

Szwajcarski konserwatyzm podkreśla fakt, że mimo tak solidnych tradycji demokratycznych kobiety uzyskały prawa wyborcze dopiero w lutym 1971 roku, a i to nie wszędzie. Najdłużej opierał się kanton Appenzell Innerrhoden, który ustąpił przed wyrokiem sądu najwyższego w roku 1990.

Podział administracyjny

Szwajcaria jest państwem federacyjnym, składającym się z 26 kantonów[20], 143 okręgów[20] i 2222 gmin[20].

Demografia

  • Wykres liczby ludności Szwajcarii na przestrzeni ostatnich 160 lat (w tysiącach)[21]

Pod koniec 2017 roku ludność Szwajcarii liczyła 8,48 mln osób, w tym 2,13 mln (25,1 proc.) to osoby nie będące obywatelami tego kraju. Są to głównie Włosi, Niemcy, Portugalczycy, Francuzi, Kosowianie, Hiszpanie, Turcy i Serbowie. W 2017 roku do Szwajcarii przybyło 171 tys. imigrantów, o 20 tysięcy mniej niż rok wcześniej. Obywatelstwo otrzymało 45 tys. osób. Łącznie populacja kraju wzrosła o 0,8 proc.[22]

Języki

(c) Marco Zanoli, CC BY-SA 4.0
Języki urzędowe Szwajcarii:

     niemiecki

     francuski

     włoski

     romansz

W szwajcarskich instytucjach federalnych urzędowymi są cztery języki: niemiecki, francuski, włoski oraz romansz (retoromański)[23]. Konstytucje kantonów określają jaki język lub języki są urzędowe na obszarze kantonu. Nauczanie w szkołach podstawowych, gimnazjach i liceach odbywa się w jednym z tych języków, w zależności od kantonu. Na uniwersytecie studiuje się po francusku bądź niemiecku (i włosku w kantonie Ticino). Absolwent wyższej uczelni powinien móc porozumiewać się przynajmniej w trzech językach. Język angielski, mimo że nie należy do języków urzędowych, staje się coraz popularniejszy w środowisku przemysłowym i świecie reklamy.

Język codzienny Szwajcarów w kantonach niemieckojęzycznych to dialekt alemański (Schwyzerdütsch). Dialekty używane są tam przez wszystkie warstwy społeczne, nawet w dużych miastach, chociaż pisze się prawie zawsze po niemiecku[24]. W Szwajcarii języki francuski i włoski, mimo drobnych odmienności, np. w niektórych liczebnikach oraz w wymowie, nie różnią się od języka standardowego. Język romansz jest używany tylko w niektórych gminach kantonu Gryzonia, gdzie dominuje Schwyzerdütsch.

Według spisu powszechnego ludności z 2000 roku struktura ludności ze względu na język ojczysty przedstawia się następująco:

  1. niemiecki – 4 801 148 (72,8%);
  2. francuski – 989 606 (13,0%);
  3. włoski – 470 961 (6,5%);
  4. serbsko-chorwacki – 103 350 (1,4%);
  5. albański – 94 937 (1,3%);
  6. portugalski – 89 527 (1,2%);
  7. hiszpański – 76 750 (1,1%);
  8. angielski – 73 422 (1,0%);
  9. romansz – 35 072 (0,5%);
  10. inne – 58 431 (0,7%).

Szwajcarzy nie stanowią jedności ani językowo, ani religijnie, mają jednak wspólną historię.

Szwajcaria na zdjęciu satelitarnym

Miasta

Największe miasta Szwajcarii:

  • Zurych ok. 390 000 mieszkańców
  • Genewa ok. 200 000 mieszkańców
  • Bazylea ok. 175 000 mieszkańców
  • Lozanna ok. 135 000 mieszkańców
  • Berno ok. 130 000 mieszkańców

Ranking poziomu życia

Szwajcaria od wielu lat utrzymuje się w ścisłej czołówce rankingu państw najbardziej przyjaznych człowiekowi. Genewa oraz Zurych znajdują się w pierwszej dziesiątce miast indeksu GLCI[25].

Gospodarka

Spośród państw europejskich gospodarka Szwajcarii ma najlepszy wskaźnik wolności. W rankingu ogólnoświatowym zajmuje miejsce 4, ustępując miejsca jedynie Hongkongowi, Singapurowi i Nowej Zelandii[26]. Kraj jest bardzo wysoko rozwinięty, jeden z najbogatszych na świecie. Długotrwała neutralność (od 1815) i zasada nienaruszalności tajemnicy bankowej ugruntowały zaufanie do Szwajcarii jako finansowego centrum Europy i świata. Napływ obcych zasobów pieniężnych umożliwił stopniowy rozwój rodzimego, wysoko wyspecjalizowanego przemysłu, intensywnego rolnictwa i turystyki. W latach 80. niewielkie tempo wzrostu gospodarczego (przeciętnie 2,1% rocznie), od początku lat 90. – recesje, spadek produktu krajowego brutto o 0,3% w 1992 i 0,9% w 1993. Usługi wytwarzają 62% produktu krajowego brutto, w tym sektor bankowo-ubezpieczeniowy – ok. 16%, przemysł i budownictwo – powyżej 34%, rolnictwo – ok. 4%; produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca – 42 003 USD.

Szwajcarskie rezerwy złota wynoszą 83 mln uncji jubilerskich, dewizowe są szacowane na ok. 6•1012 USD. Działa tu ponad 630 banków, z których 5 należy do największych w świecie: Schweizerischer Bankverein (z siedzibą w Bazylei, wartość depozytów 124 mld dolarów), Schweizerische Bankgesellschaft (Zurych, 114 mld dolarów), Crédit Suisse (Zurych, 89 mld dolarów), Schweizerische Volksbank (Berno) i Bank Leu. Łączna wartość depozytów w szwajcarskich bankach wynosi ok. 6 bln dolarów (2007 r.), w tym ok. 50% od klientów zagranicznych.

Działają liczne, znane w świecie przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe (Zürich Insurance, Swiss Life, Reassurances), 6 giełd papierów wartościowych, w tym w Zurychu. Same podatki stanowią 30% PKB Szwajcarii, dodatkowo 7% PKB stanowią obowiązkowe ubezpieczenia społeczne (emerytalne, inwalidzkie, składki na służbę zdrowia), co łącznie daje 37% PKB (dla porównania: Szwecja 52%, Wielka Brytania 36%, Polska 34,5%, Stany Zjednoczone 27%; z uwzględnieniem ubezpieczeń społecznych). Służby zdrowia w Szwajcarii nie finansuje się z podatków, tylko z obowiązkowych ubezpieczeń, które są parapodatkami. PKB per capita wynosi nominalnie 51 771 dolarów, poziom porównywalny do Danii, a po zmierzeniu parytetem siły nabywczej 37 369 dolarów, również porównywalny do Danii. Wskaźnik Giniego dla Szwajcarii wynosi 33, co jest poziomem porównywalnym do Holandii, wyższym niż we Francji, Niemczech i krajach skandynawskich, ale niższym niż w wielu innych krajach.

Szwajcarski eksport charakteryzuje się relatywnie wysoką odpornością na szoki walutowe[27]. Odporność ta osiągana jest dzięki znacznemu eksportowi leków, które cechują się niską elastycznością cenową popytu, a także instrumentów precyzyjnych (w tym zegarków), które postrzegane są jako dobra wyższego rzędu.

Przemysł

Mapa Szwajcarii z kantonami i jeziorami

Szwajcaria posiada bardzo nieliczne złoża surowców mineralnych. Wydobywa się głównie kruszywa budowlane oraz surowce do produkcji takich materiałów budowlanych jak cement i wapno (wapienie, margle), a także sól kamienną (Jura). Podstawą elektroenergetyki jest energia odnawialna wytwarzana w elektrowniach wodnych na rzekach Alp (58% produkowanej energii elektrycznej) i energia jądrowa z elektrowni jądrowych (40% energii elektrycznej). W czerwcu 2011 roku parlament postanowił o niebudowaniu nowych reaktorów, a tym samym o wycofaniu się z energetyki jądrowej do roku 2034, na kiedy przewidziane jest zamknięcie ostatniego reaktora jądrowego (w Leibstadt)[28]. Produkcja energii elektrycznej na 1 mieszkańca Szwajcarii wynosi 7928 kWh (2011)[29]. Przemysł przetwórczy wytwarza z surowców importowanych produkty wysoko przetworzone (głównie na eksport), wymagające dużego nakładu pracy oraz myśli technicznej. Największe szwajcarskie przedsiębiorstwa przemysłowe to: Nestlé (branża spożywcza, obroty 36 mld dolarów, 1992), ABB (maszynowa, 29 mld dolarów), Novartis i Roche (chemiczna), Sulzer Brothers (maszynowa).

Rozwinięty jest głównie przemysł elektromaszynowy, chemiczny i spożywczy. Przemysł elektromaszynowy dostarcza urządzenia sterownicze dla różnych gałęzi przemysłu, turbiny, generatory, silniki, między innymi okrętowe. Większość zakładów tego przemysłu jest skupiona w Zurychu, Winterthur, Baden. Tradycyjnie bardzo duże znaczenie ma branża zegarmistrzowska i jubilerska. Wyrób zegarków znanych firm (Swatch, Rolex, Montres Epos, Patek Philippe, Tissot) koncentruje się w La Chaux-de-Fonds, Neuchâtel, Genewie. Przemysł chemiczny wyspecjalizowany jest w produkcji leków (główny ośrodek to Bazylea), spożywczy – serów, przetworów mięsnych i czekolady. Ponadto przemysł papierniczy, cementowy i włókienniczy. W Szafuzie i Neuhausen, w pobliżu hydroelektrowni znajdują się huty aluminium (importowany tlenek glinu).

Zanieczyszczenie środowiska i emisja gazów cieplarnianych

Przemysł jest źródłem zanieczyszczenia wody i powietrza. W dziesięcioleciu 2007–2016 poziom zanieczyszczenia przemysłowego wód różnymi parametrami był podobny, natomiast nastąpił wzrost zanieczyszczenia niklem, a spadł ołowiem. Zanieczyszczenie powietrza w tym okresie spadło[30].

Łączna emisja równoważnika dwutlenku węgla ze Szwajcarii i Liechtensteinu wyniosła w 1990 roku 55,238 Mt, z czego 44,955 Mt stanowił dwutlenek węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 6,735 t dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1 dolar PKB 139 kg. Emisje metanu odpowiadają za większość pozostałych emisji, ale emisje podtlenku azotu i gazów fluorowanych są również zauważalne, a te ostatnie w drugiej dekadzie XXI w. zaczęły się zbliżać do poziomu emisji metanu. Po roku 1990 całkowita emisja wahała się i dotyczy to też emisji dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego, która ostatecznie na przestrzeni kilkudziesięciu lat wykazuje trend lekko spadkowy. Główne jego źródła to emisje z transportu i budynków. Ten pierwszy w tym okresie nieznacznie rósł, a drugi malał. Emisje z energetyki są stosunkowo małe, ale z czasem rosną. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 40,94 Mt, a w przeliczeniu na mieszkańca 4,792 t i w przeliczeniu na 1 dolar PKB 81 kg[31].

Rolnictwo

Rolnictwo wysokotowarowe. Użytki rolne zajmują ok. 36% całej powierzchni kraju (2012), w tym łąki i pastwiska prawie 27% ogółu powierzchni kraju (73% użytków rolnych)[32]. Przeważają gospodarstwa o powierzchni 10–20 ha (średnio 16,2 ha). 1 ciągnik przypada na 14 ha użytków rolnych. Poziom nawożenia (349 kg nawozów sztucznych na 1 ha gruntów ornych) ma tendencję spadkową w związku z powszechną produkcją tzw. zdrowej żywności. Chów i hodowla dostarcza ponad 80% wartości produkcji rolnej. Rozwinięte są głównie chów i hodowla bydła domowego o kierunku mlecznym (przeciętny roczny udój od 1 krowy – 5000 litrów, 1994) i trzody chlewnej, w strefach podmiejskich – drobiu, w wyższych piętrach Alp i Jury – owiec. Na Wyżynie Szwajcarskiej przeważa uprawa pszenicy, jęczmienia, ziemniaków i buraków cukrowych, w dolinie Rodanu i nad Jeziorem Genewskim – warzyw i owoców (głównie jabłonie), na południowych stokach Jury – winorośli. Lasy zajmują ok. 31% powierzchni kraju, ale ich znaczenie przemysłowe maleje w związku z rozwiniętą ochroną.

Transport

Transport drogowy

Transport kolejowy

Transport lotniczy

Turystyka

W Szwajcarii funkcjonuje około dwustu kąpielisk wyznaczonych zgodnie z europejską dyrektywą kąpieliskową. W 2015 50,5% z nich osiągnęło najwyższą klasę jakości, tj. doskonałą, a 1,4% najniższą, tj. niedostateczną. W 2018 było to odpowiednio 75% i 1%. Ocena ta oparta jest głównie o kryterium zanieczyszczenia bakteriami kałowymi. W 2018 kilkanaście procent nie zostało ocenionych. Ocenę niższą niż doskonała w 2018 miały niektóre kąpieliska umiejscowione na jeziorach Genewskim, Neuchâtel i Bodeńskim, przy czym na tych jeziorach były również kąpieliska spełniające kryteria najwyższej klasy[33].

Siły zbrojne

Szwajcaria dysponuje dwoma rodzajami sił zbrojnych. Są to siły powietrzne oraz wojska lądowe (200 czołgów, 200 dział samobieżnych oraz 1600 opancerzonych pojazdów bojowych). Pomimo braku dostępu do morza, Szwajcaria ma marynarkę wojenną (7 okrętów pływa po jeziorze Bodeńskim).

Wojska szwajcarskie liczą 135 tys. żołnierzy zawodowych oraz 77 tys. rezerwistów. Według rankingu Global Firepower (2020) szwajcarskie siły zbrojne stanowią 30. siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 5 mld dolarów (USD)[34].

Szkolnictwo

Szwajcaria była jednym z pierwszych na świecie państw, które wprowadziło powszechne nauczanie elementarne. Szkoły podstawowe i średnie w Szwajcarii są bezpłatne; w wielu kantonach bezpłatne są także obiady oraz podręczniki. Za państwowe szkoły wyższe wnoszona jest opłata za każdy semestr. Studentom z rodzin ubogich przyznawane są jednak stypendia.

W Szwajcarii znajduje się wiele szkół prywatnych, które słyną z wysokiego standardu kształcenia. Ich dyplomy nie są uznawane przez państwo, mogą być jednak uznawane przez firmy prywatne.

Kultura i sztuka

Architektura

Literatura

Literatura szwajcarska powstaje w języku niemieckim, francuskim, włoskim i retoromańskim, lecz największe znaczenie mają dzieła literackie w pierwszych dwóch językach. Najbardziej znani pisarze szwajcarscy to Max Frisch i Friedrich Dürrenmatt. Bardzo ważnymi postaciami byli także filozof i psycholog Carl Gustav Jung oraz pochodzący z Genewy i tworzący m.in. w Szwajcarii pisarz i filozof Jean-Jacques Rousseau. W Szwajcarii żył i tworzył, chociaż częściowo także we Francji, w Niemczech i we Włoszech, niemiecki filozof i filolog klasyczny Friedrich Nietzsche, który przez kilka lat był profesorem Uniwersytetu w Bazylei i jednocześnie nauczycielem w miejscowym gimnazjum klasycznym.

Znani pisarze szwajcarscy:

Media

Funkcję telewizji publicznej pełni SRG SSR, która dzieli się według języków na Télévision Suisse Romande (TSR), Televisione svizzera di lingua italiana (TSI) i Schweizer Fernsehen (SF). Istnieją także prywatne telewizje regionalne TeleZüri, TeleBärn i Telebasel. Największe niemieckojęzyczne dzienniki to Blick, Neue Zürcher Zeitung i Tages-Anzeiger.

Kuchnia

Tradycyjnym specjałem szwajcarskim jest fondue, które robione jest z roztopionego sera. Sery szwajcarskie, takie jak gruyère czy ementaler, podgrzewa się w specjalnym kociołku z dodatkiem pieprzu, czosnku, białego wina i kirschu. Do nabierania roztopionego sera używa się świeżego chleba. Szwajcaria oprócz serów może pochwalić się doskonałą czekoladą oraz piwem i winem.

Religia

W Szwajcarii dominują wyznania chrześcijańskie, z podziałem pomiędzy katolicyzmem, który wyznawało 35,2% całej populacji w 2018 roku (46,7% w 1970) a Szwajcarskim Kościołem Reformowanym z 23,1% populacji (48,8% w 1970), z których najwięcej wyznawców liczy kalwinizm. W wyniku imigracji żyje tam również pewna liczba wyznawców islamu (wzrost do 5,3% w 2018 z 0,2% w 1970) i innych wyznań chrześcijańskich (5,6%), w tym prawosławia. Ponadto w Szwajcarii żyje sporo wyznawców judaizmu, buddyzmu i hinduizmu, którzy łącznie stanowili 1,5% populacji kraju. 29,4% Szwajcarów nie identyfikowało się z żadną religią, z czego 28,0% zdeklarowało brak związków z jakąkolwiek religią (wzrost z 1,2% w 1970 i 11,4% w 2000), a pozostałe 1,4% to nieokreśleni[35]. Sondaż przeprowadzony przez Eurobarometer w 2010 pokazał, że tylko 44% Szwajcarów deklaruje wiarę w Boga, dalsze 39% dopuszcza możliwość istnienia nieokreślonej siły wyższej, a 11% deklaruje ateizm. Pozostałe 6% nie potrafiło lub nie chciało się określić.

Mniejsze ważniejsze wyznania i kościoły w Szwajcarii to: prawosławni (158 tys. wiernych), zielonoświątkowcy (68 tys.), hinduizm (42,5 tys.), buddyzm (36,5 tys.), Kościół Nowoapostolski (34,3 tys.), Świadkowie Jehowy (19,5 tys.), Bracia plymuccy (17,7 tys.), judaizm (17,5 tys.), Stowarzyszenie Wolnych Kongregacji Ewangelicznych (14 tys.), Kościół Metodystyczny (14 tys.), Pilgrim Mission of St. Chrischona (14 tys.), Kościół Anglikański (13,8 tys.), Kościół Chrześcijańskokatolicki (9,8 tys.), mormoni (8,9 tys.) i Kościół Adwentystów Dnia Siódmego (4,7 tys.)[36][37][38].

Historycznie kraj jest dość równo podzielony pomiędzy rzymskich katolików i wyznawców kalwinizmu, ze skomplikowaną mozaiką mniejszości na obszarze niemal całego kraju. Niektóre kantony, np. Appenzell, są nawet oficjalnie podzielone na sekcje katolickie i protestanckie. W większych miastach (Berno, Zurych, Bazylea) dominują protestanci. Centralna Szwajcaria jest tradycyjnie katolicka. Istnieje też Kościół Chrześcijańskokatolicki w Szwajcarii, zaliczany do nurtu starokatolickiego. Jest jednym z oficjalnych Kościołów w kraju, choć liczba jego członków bardzo szybko się zmniejsza i obecnie należy do niego jedynie 0,2% Szwajcarów. Konstytucja szwajcarska z roku 1848 – w dużym stopniu pod wpływem ówczesnych starć pomiędzy kantonami katolickimi a protestanckimi (tzw. szwajcarska wojna domowa, niem. Sonderbundskrieg) – świadomie wprowadziła zasady, które umożliwiają pokojową koegzystencję pomiędzy różnymi wyznaniami. W 1980 roku odbyło się referendum w sprawie całkowitego rozdziału państwa od Kościołów. Zostało to odrzucone (80% przeciw).

We wsi Dornach koło Bazylei swoją siedzibę ma chrześcijańskie Towarzystwo Antropozoficzne, znajduje się tam antropozoficzne Goetheanum, w którym bardzo często wystawiany jest Faust Goethego. Budynek jest ogólnodostępny dla zwiedzających. Z kolei w Bernie powstała w latach pięćdziesiątych pierwsza świątynia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w Europie.

Szwajcarzy pod względem religijności nie odróżniają się od większości narodów Europy. Udział w praktykach religijnych, głównie z okazji wielkich uroczystości i najważniejszych świąt, ogranicza się do mniejszości. W zależności od kantonu i wyznania, systematyczny udział w nabożeństwach niedzielnych wynosi 6–9% wśród protestantów i 10–14% wśród katolików. Papiestwo, watykański centralizm i dogmatyczność Kościoła są poddawane krytyce nie tylko przez wiernych Kościoła rzymskokatolickiego, ale także przez hierarchię katolicką, która żąda większej niezależności Kościoła Szwajcarii od Watykanu. Większość istniejących w Szwajcarii parafii katolickich jest bardzo liberalna i egalitarna: w wielu kościołach, podobnie jak w kościołach reformowanych, nie ma obrazów i figur, najwyżej wiszące na ścianach krzyże; księża wbrew nauce Kościoła nierzadko łamią celibat i zakładają rodziny, jak również dokonują wielu zmian w tradycyjnej liturgii; nabożeństwa nieraz są prowadzone przez świeckich katechetów lub pastorów czy nawet pastorki z Kościoła reformowanego, gdy brakuje księży katolickich[39].

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. (dialekt alemański) oraz (dialekt bawarski) w kantonie Gryzonia oraz gminie Samnaun.
  2. Swiss Federal Statistical Office: Statistical Yearbook of Switzerland 2015. [dostęp 2014-04-11]. (ang.).
  3. Stan na 2020 rok. Ludność Szwajcarii. Federal Statistical Office. (ang.).
  4. Stan na koniec 2014 roku. Swiss Federal Statistical Office: Permanent resident population by nationality. [dostęp 2015-10-09]. (ang.).
  5. a b c d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2014: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2015. [dostęp 2015-05-09]. (ang.).
  6. BBC News | EUROPE | Swiss say ‘no’ to EU, news.bbc.co.uk [dostęp 2020-07-09].
  7. http://www.thelocal.ch/page/view/3386.
  8. Agnieszka Jarosz: Szwajcaria eurosceptyczna. UniaEuropejska.org, 2011-05-27. [dostęp 2011-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-23)]. (pol.).
  9. A. Tissot – Tissot Internet, Religie w Szwajcarii, szwajcaria.net [dostęp 2016-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-04].
  10. Panorama. Statistik Schweiz. [dostęp 2010-05-21]. (niem.).
  11. Switzerland: Statistical information.
  12. a b Swiss Federal Statistics Office (niem.).
  13. CIA – The World Factbook – Switzerland. cia.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)].
  14. a b c d e f g So stark trifft der Klimawandel die Schweiz – SWI swissinfo.ch, www.swissinfo.ch [dostęp 2019-12-25] (niem.).
  15. Inventar | Schnee, Gletscher, Permafrost, naturwissenschaften.ch [dostęp 2019-12-25] (niem.).
  16. Marty, C. et al. 2017. How much can we save? Impact of different emission scenarios on future snow cover in the Alps, The Cryosphere, 11, 517–529, https://doi.org/10.5194/tc-11-517-2017.
  17. Konfederacja Szwajcarska, [w:] Paweł Samecki, Ustroje konstytucyjne państw współczesnych, wyd. 5., Wolters Kluwer, 7 lutego 2016, s. 285, ISBN 978-83-264-4066-3.
  18. Paweł Czechowski. Konfederacja Szwajcarska: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. „Histmag.org”, maj 2019. [dostęp 2019-05-30]. 
  19. Stephen P. Halbrook: Szwajcaria i naziści. Jak alpejska republika przetrwała w cieniu III Rzeszy. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2015, s. 274. ISBN 978-83-245-9128-2.
  20. a b c Bundesamt für Statistik: Institutionelle Gliederungen. bfs.admin.ch, 2018-01-01. [dostęp 2018-01-31]. (niem.).
  21. Szwajcarski Urząd Statystyczny.
  22. Co czwarty mieszkaniec Szwajcarii nie jest Szwajcarem.
  23. Federal Constitution of the Swiss Confederation. [dostęp 2013-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)].
  24. Wiadomosci24.pl, Mariusz Jakubowski, Szwajcarzy nie chcą mówić po niemiecku.
  25. These are the world’s most livable cities in 2021. CNBC. [dostęp 2021-12-11].
  26. Country rankings of trade, business, fiscal, monetary, financial, labor and investment freedoms.
  27. Arkadiusz Balcerowski, Wrażliwość szwajcarskiego eksportu na kurs walutowy, InsiderFX – analizy i raporty rynkowe, 11 września 2019 [dostęp 2019-10-16] (pol.).
  28. World Nuclear Association: Nuclear Power in Switzerland.
  29. UN Data – A world of information.
  30. Switzerland – Industrial pollution profile 2018, Europejska Agencja Środowiska (ang.).
  31. Switzerland and Liechtenstein, [w:] F. Monforti-Ferrario i inni, Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report – Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 217, DOI10.2760/687800, ISBN 978-92-76-11100-9 (ang.).
  32. GUS: Rocznik statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2014. Główny Urząd Statystyczny Portal Informacyjny. [dostęp 2014-01-16]. (pol.).
  33. Swiss bathing water quality in 2018 [pdf], Europejska Agencja Środowiska, 2019 (ang.).
  34. Switzerland. Global Firepower. [dostęp 2014-08-19]. (ang.).
  35. Ständige Wohnbevölkerung ab 15 Jahren nach Religionszugehörigkeit – 1910-2018, Bundesamt für Statistik, 30 stycznia 2020 [dostęp 2020-02-08] (niem.).
  36. Operation World, 2010.
  37. Towarzystwo Strażnica, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Szwajcaria, jw.org, 2021.
  38. Adventist Statistics – Swiss Union Conference, adventiststatistics.org [dostęp 2020-03-21].
  39. Artur Marek Wójtowicz, Czy możliwy jest ekumenizm w Kościele w Szwajcarii?, opoka.org.pl.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Europe orthographic Caucasus Urals boundary.svg
Map of Europe. The continental boundary to Asia as indicated is the standard convention following the Caucasus crest, the Ural River and the Urals Mountains to the Sea of Kara
OSCE logo.svg
To jest logo: Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie – organizacja międzynarodowa
OSCE members and partners.svg
Autor:
This file was made by User:Sven
Nuvola apps locale.svg
Translation

If this image contains text, it can be translated easily into your language. If you need help, contact me

SemiPD-icon.svg
Flexible licenses

If you want to use this picture with another license than stated below, contact me

Nuvola apps email.png
Contact the author

If you need a really fast answer, mail me. If you need only a fast answer, write me here.

, Licencja: CC BY-SA 4.0
Organization for Security and Co-operation in Europe members and partners
 
OSCE participating States
 
Partners for Co-operation
WTO members and observers.svg
Map of World Trade Organization members and observers.
 
Members
 
Members, dually represented by the European Union
 
Observers
 
Non-members
Flag of Liechtenstein.svg
Flag of Liechtenstein
Wappen Graubünden matt.svg
Coat of arms of the canton of Grisons, Switzerland (since 1933)
Wappen Solothurn matt.svg
Coat of arms of the canton of Solothurn (Switzerland)
Karte Schweiz Details.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Grosse Schanze Bern 03 10.jpg
Autor: Хрюша, Licencja: CC BY-SA 3.0

Mainbuilding of the University of Bern at the Grosse Schanze; Bern, Switzerland.
Europe alp map.png
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Marshal z polskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Mapa krajów alpejskich. Autor: Jacek Marszałek
Wappen Obwalden matt.svg
Coat of arms of the canton of Obwalden (Switzerland)
Wappen Glarus matt.svg
Coat of arms of the canton of Glarus (Switzerland)
Ibergeregg sea of fog.jpg
Autor: Markus Bernet (MRB), Licencja: CC BY-SA 2.5
Sea of fog over Central Switzerland. View from hiking trail between Ibergeregg and Spirstock, Canton of Schwyz, Switzerland.
FenetreDarnon Switzerland.JPG
Autor: Daniel Mazzoni, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Place called "Fenêtre d'Arnon" near l'Etivaz (Canton de Vaud, Switzerland)
Genfersee.JPG
Autor: Tschubby, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Genfersee bei Epesses Richtung Westen
Lauterbrunnen-valley.jpg
(c) Photograph by Keith Halstead, CC BY-SA 3.0
Photograph of Lauterbrunnen valley taken in February 2005 by Keith Halstead. This is now a featured picture on the English Wikipedia. It was the Wikipedia Picture of the Day on 27 November 2005. More photos available here
Wappen Schwyz matt.svg
Coat of arms of the canton of Schwyz (Switzerland)
Wappen Appenzell Innerrhoden matt.svg
Coat of arms of the canton of Appenzell Innerrhoden (Switzerland)
Wappen Neuenburg matt.svg
Coat of arms of the canton of Neuenburg (Switzerland)
Wappen Zug matt.svg
Coat of arms of the canton of Zug (Switzerland)
Wappen Tessin matt.svg
Coat of arms of the canton of Tessin (Switzerland)
Etzel Meinrad.jpg
Autor: unknown, Licencja:
Council of Europe.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Wappen Wallis matt.svg
Coat of arms of the canton of Wallis (Switzerland)
Wappen Thurgau matt.svg
Coat of arms of the canton of Thurgau (Switzerland)
Wappen Bern matt.svg
Coat of arms of the canton of Bern and th city of Berne (Switzerland)
Wappen Freiburg matt.svg
Coat of arms of the canton of Freiburg (Switzerland)
Switzerland CIA map PL.png
Mapa Szwajcarii, polska wersja mapy z CIA World Factbook
Wappen Waadt matt.svg
Coat of arms of the canton of Waadt (Switzerland)
Sprachen CH 2000 EN.svg
(c) Marco Zanoli, CC BY-SA 4.0
Map of the geographical distribution of the official languages of Switzerland (2000)
Wappen Genf matt.svg
Coat of arms of the canton of Geneva (Switzerland)
Switzerland in Europe.svg
Autor: TUBSEmail Silk.svg Gallery, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location of XY (see filename) in Europe.
Wappen Schaffhausen matt.svg
Coat of arms of the canton of Schaffausen (Switzerland)
Swiss Psalm.ogg
The Swiss Psalm, the Swiss national anthem. Instrumental version played by the U.S. Navy Band.
Wappen Nidwalden matt.svg
Coat of arms of the canton of Nidwalden (Switzerland)
Wappen Jura matt.svg
Coat of arms of the canton of Jura (Switzerland)
OECD member states map.svg
Autor: Cflm001 (dyskusja), Licencja: CC BY-SA 2.0
Państwa członkowskie OECD.
Dampfschiff Unterwalden Luzern side.jpg
Autor: Leiju, Licencja: CC BY 3.0
Side view of the Unterwalden steamship, Lucerne, Switzerland.
Coat of Arms of Switzerland (Pantone).svg
Coat of Arms of Switzerland.

The "triangular" shield shape was frequently used by the federal administration throughout the 20th century, and adopted officially (as emblem of the federal administration, not necessarily as emblem of Switzerland as sovereign entity) in 2017. Precedents for this shield shape go back to designs dated to as early as 1815.

The official coat of arms of the Swiss Confederation is a white couped cross in a red heraldic shield, without explicit specification of the shape of the shield, and a variety of shield shapes are in use.
Wappen Luzern matt.svg
Coat of arms of the canton of Luzern (Switzerland)