Szwajcaria w Konkursie Piosenki Eurowizji

Szwajcaria
w Konkursie Piosenki Eurowizji
2; 3; 4; 9
	Informacje ogólne
Nadawca	SRG SSR
Rok i miejsce debiutu	1956, Lugano
Liczba udziałów	62 (51 finałów)
Historia preselekcji
Obecnie	wybór wewnętrzny
2011–2018	Die Grosse Entscheidungsshow
1958, 1962, 1971, 1994, 1996–1997, 2005–2010	wybór wewnętrzny
1956–1957, 1959–1961, 1963–1970, 1972–1993, 1998, 2000, 2002, 2004	Concours Eurovision
Najlepsze rezultaty
Półfinał	1. miejsce w 2021
Finał	1. miejsce w 1956, 1988
Najgorsze rezultaty
Półfinał	ostatnie miejsce w 2004, 2010, 2015, 2016
Finał	ostatnie miejsce w 1964, 1967, 1974, 1998, 2011

Szwajcaria uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się szwajcarski nadawca publiczny SRG SSR^[1].

Szwajcarscy reprezentanci dwukrotnie wygrali konkurs: w 1956 (Lys Assia z utworem „Refrain”) i w 1988 (Céline Dion z „Ne partez pas sans moi”)^[1].

Z powodu słabych wyników osiągniętych w poprzednich latach, nadawca kraju nie wziął udziału w finale konkursu w 1995^[2], 1999^[3], 2001^[4] i 2003^[5].

Uczestnictwo

Szwajcaria uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia wszystkich szwajcarskich reprezentantów, tytuły ich konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach^[1].

Rok	Artysta	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1956^[a]	Lys Assia	„Refrain”	1	N/K	Brak rundy półfinałowej
1956	Lys Assia	„Das alte Karussell”	2^[b]	N/K
1957	Lys Assia	„L’enfant que j’étais”	8	5
1958	Lys Assia	„Giorgio”	2	24
1959	Christa Williams	„Irgendwoher”	4	14
1960	Anita Traversi	„Cielo e terra”	8	5
1961	Franca Di Rienzo	„Nous aurons demain”	3	16
1962	Jean Philippe	„Le retour”	10	2
1963	Esther Ofarim	„T’en va pas”	2	40
1964	Anita Traversi	„I miei pensieri”	13	0
1965	Yovanna	„Non, à jamais sans toi”	8	8
1966	Madeleine Pascal	„Ne vois-tu pas?”	6	12
1967	Géraldine	„Quel cœur vas-tu briser?”	17	0
1968	Gianna Mascoio	„Guardando il sole”	13	2
1969	Paola del Medico	„Bonjour, bonjour”	5	13
1970	Henri Dès	„Retour”	4	8
1971	Peter, Sue and Marc	„Les illusions de nos vingt ans"	12	78
1972	Veronique Müller	„C’est la chanson de mon amour”	8	88
1973	Patrick Juvet	„Je vais me marier, Marie”	12	79
1974	Piera Martell	„Mein Ruf nach Dir”	14	3
1975	Simone Drexel	„Mikado”	6	77
1976	Peter, Sue and Marc	„Djambo, Djambo”	4	91
1977	Pepe Lienhard Band	„Swiss Lady”	6	71
1978	Carole Vinci	„Vivre”	9	65
1979	Peter, Sue and Marc	„Trödler und Co”	10	60
1980	Paola	„Cinéma”	4	104
1981	Peter, Sue and Marc	„Io senza te”	4	121
1982	Arlette Zola	„Amour on t’aime”	3	97
1983	Mariella Farré	„Io così non ci sto”	15	28
1984	Rainy Day	„Welche Farbe hat der Sonnenschein?”	16	30
1985	Mariella Farre i Pino Gasparini	„Piano piano”	12	39
1986	Daniela Simmons	„Pas pour moi”	2	140
1987	Carol Rich	„Moitié, moitié”	17	26
1988	Céline Dion	„Ne partez pas sans moi”	1	137
1989	Furbaz	„Viver senza tei”	13	47
1990	Egon Egemann	„Musik klingt in die Welt hinaus”	11	51
1991	Sandra Simo	„Canzone per te”	5	118
1992	Daisy Auvray	„Mister Music Man”	15	32
1993	Annie Cotton	„Moi, tout simplement”	3	148	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Duilio	„Sto pregando”	19	15	Brak rundy półfinałowej
1995	Brak reprezentanta				Brak rundy półfinałowej
1996	Kathy Leander	„Mon cœur l’aime”	16	22	8^[c]	67
1997	Barbara Berta	„Dentro di me”	22	5	Brak rundy półfinałowej
1998	Gunvor Guggisberg	„Lass’ ihn”	25	0
1999	Brak reprezentanta
2000	Jane Bogaert	„La vita cos'è”	20	14
2001	Brak reprezentanta
2002	Francine Jordi	„Dans le jardin de mon âme”	22	15
2003	Brak reprezentanta
2004	Piero & The MusicStars	„Celebrate!”	–		22	0
2005	Vanilla Ninja	„Cool Vibes”	8	128	8	114
2006	Six4one	„If We All Give a Little”	16	30	Top 11^[d]
2007	DJ Bobo	„Vampires Are Alive”	–		20	40
2008	Paolo Meneguzzi	„Era stupendo”			13	47
2009	Lovebugs	„The Highest Heights”			14	15
2010	Michael von der Heide	„Il pleut de l’or”			17	2
2011	Anna Rossinelli	„In Love for a While”	25	19	10	55
2012	Sinplus	„Unbreakable”	–		11	45
2013	Takasa	„You and Me”	–		13	41
2014	Sebalter	„Hunter of Stars”	13	64	4	92
2015	Mélanie René	„Time to Shine”	–		17	4
2016	Rykka	„The Last of Our Kind”			18	28
2017	Timebelle	„Apollo”			12	97
2018	Zibbz	„Stones”			13	86
2019	Luca Hänni	„She Got Me”	4	364	4	232
2020	Gjon’s Tears	„Répondez-moi”	Konkurs odwołany
2021	Gjon’s Tears	„Tout I’univers”	3	432	1	291
2022	Marius Bear	„Boys Do Cry”	17	78	9	118
2023

Legenda:

1. miejsce

Historia głosowania w finale (1956–2022)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Szwajcaria przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw szwajcarscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[6]

Kraje, którym Szwajcaria przyznała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Włochy	223
2	Wielka Brytania	218
3	Francja	204
4	Niemcy	189
5	Hiszpania	188

Kraje, od których Szwajcaria otrzymała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Wielka Brytania	179
2	Holandia	168
3	Austria	162
4	Belgia	144
5	Irlandia	139
5	Finlandia	139

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Szwajcarii

Szwajcaria był gospodarzem Konkursu Piosenki Eurowizji dwa razy: w 1956 i 1989 roku. Pierwszy finał imprezy odbył się w Teatro Kursaal w Lugano^[7], a 34. – w Palais de Beaulieu w Lozannie^[8].

Rok	Miejsce	Arena	Prowadzący
1956	Lugano	Teatro Kursaal	Lohengrin Filipello
1989	Lozanna	Palais de Beaulieu	Lolita Morena Jacques Deschenaux

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody byli: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona^[9].

Nagrody przyznawane są w trzech kategoriach^[9]:

Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Spis poniżej uwzględnia szwajcarskich zdobywców Nagrody im. Marcela Bezençona^[9].

Nagroda Kompozytorów

Rok	Piosenka	Wykonawca	Autor(zy)
2021	„Tout I’univers”	Gjon’s Tears	Gjon Muharremaj Nina Sampermans Wouter Hardy Xavier Michel

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 roku odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazła się m.in. szwajcarska propozycja „Ne partez pas sans moi” Céline Dion (zwycięski utwór z 1988 roku), która zajęła ostatecznie dziesiąte miejsce z 98 punktami na koncie^[10].

Uwagi

↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale. Etap eliminacyjny nie był ani transmitowany w telewizji, ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotnigo finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Switzerland in the Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 1995 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 1999 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 2001 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 2003 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Points to and from SWITZERLAND (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 1956 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ Eurovision Song Contest 1989 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].
↑ ^a ^b ^c Marcel Bezençon Award – an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2021-05-22].
↑ Congratulations (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05].

[6] Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.

[7] Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.

[8] Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale. Etap eliminacyjny nie był ani transmitowany w telewizji, ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[9] Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotnigo finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

[szwesc-1] Switzerland in the Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[2] Eurovision Song Contest 1995 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[3] Eurovision Song Contest 1999 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[4] Eurovision Song Contest 2001 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[5] Eurovision Song Contest 2003 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[10] Points to and from SWITZERLAND (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-25].

[11] Eurovision Song Contest 1956 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[12] Eurovision Song Contest 1989 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25].

[marcel1-13] Marcel Bezençon Award – an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2021-05-22].

[14] Congratulations (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05].

[15] Państwa uczestniczące w nadchodzącym konkursie

[16] Państwa nieuczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[b]

[c]

[d]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[A]

[B]

Aktywne^[A]	Albania Armenia Australia Austria Azerbejdżan Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Gruzja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Izrael Litwa Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rumunia San Marino Serbia Słowenia Szwajcaria Szwecja Ukraina Wielka Brytania Włochy
Nieaktywne^[B]	Andora Białoruś Bośnia i Hercegowina Luksemburg Maroko Monako Rosja Słowacja Turcja Węgry
Nieistniejące	Jugosławia Serbia i Czarnogóra
Nieudane debiuty	Katar Liechtenstein Liban Tunezja

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne