Tęcza Kielce (piłka nożna)

Tęcza Kielce – sekcja piłkarska klubu sportowego Tęcza Kielce działająca w latach 1945–1958 jako jedna z wielu sekcji tego klubu.

Początkowo drużyna piłkarska, podobnie jak klub, występowała pod nazwą Społem, następnie jako Tęcza, a później pod szyldem Spójnia. W 1946 i 1947 roku brała udział w mistrzostwach Polski. Rozegrała w nich łącznie 18 meczów – zanotowała dziewięć zwycięstw, jeden remis i osiem porażek. Zawodnicy drużyny piłkarskiej Tęczy reprezentowali klub także w innych konkurencjach, m.in. lekkoatletyce i hokeju na lodzie^[1]. Za najwszechstronniejszego sportowca Kielc powojennych lat uważany był zawodnik Tęczy, Adam Borchólski, który oprócz piłki nożnej uprawiał również hokej, tenis stołowy, tenis ziemny i lekką atletykę^[2].

Historia drużyny

W maju 1945 roku pod nazwą Społem piłkarze wzięli udział w siódemkowych mistrzostwach Kielc^[3]. W 1946 drużyna piłkarska, już jako Tęcza, została pierwszym powojennym mistrzem okręgu kieleckiego, dzięki czemu przystąpiła do rozgrywek centralnych^[4]. W 1/8 finału zmierzyła się w Częstochowie ze Skrą i wygrała 5:3 – trzy gole zdobył w tym spotkaniu Mieczysław Kulesza^[5]. W ćwierćfinale trafiła na Wartę Poznań, z którą w meczu u siebie przegrała 1:3 i odpadła z dalszej rywalizacji^[6]. Również w 1946 Tęcza została mistrzem Kielc w piłce nożnej siedmioosobowej^[7].

Rok później Tęcza również uczestniczyła w mistrzostwach kraju, które były jednocześnie eliminacjami do reaktywowanej od 1948 I ligi. Zespół znalazł się w III grupie, rozgrywki rozpoczął od domowego meczu z Lublinianką. Spotkanie zostało rozegrane 13 kwietnia, rozpoczęło się od ataków Tęczy – już w piątej minucie Zygmunt Florczyk zdobył gola, lecz nie został on uznany przez sędziego. W 30 minucie po strzale Gajowiaka piłka odbiła się od jednego z obrońców rywali i wpadła do bramki. Po przerwie to goście przejęli inicjatywę i zdobywając dwa gole wygrali 2:1^[8]. W drugim pojedynku (27 kwietnia) kieleccy piłkarze pokonali 2:1 faworyzowaną Wartę Poznań. Gole strzelili w drugiej połowie, natomiast w bramce bardzo dobrze spisywał się Tadeusz Ksel. Mecz z wicemistrzem Polski obserwowało pięć tysięcy widzów^[9].

W kolejnych meczach piłkarze Tęczy regularnie zdobywali punkty. Dobrze bronił Tadeusz Ksel, który w wygranym 2:0 na wyjeździe meczu z WMKS Katowice obronił rzut karny^[10]. W rozegranym 29 czerwca w Krakowie meczu z Garbarnią kielczanie przegrali 0:2. Spowodowało to, że główny rywal w walce o awans do I ligi umocnił się na trzeciej pozycji. Zawodnicy Tęczy, którzy prezentowali się gorzej od krakowian, mieli jednak swoje szanse na zdobycie goli – dwukrotnie piłka po ich strzałach trafiała w słupek^[11]. Na początku lipca kielczanie pokonali 2:0 w domowym pojedynku WMKS Katowice (mecz obserwowało sześć tysięcy widzów)^[12]. 10 sierpnia kieleccy piłkarze mieli rozegrać kolejne spotkanie w ramach mistrzostw Polski. Część boiska Warty była jednak zalana, dlatego sędzia uznał je za niezdatne do gry i nakazał rozegrać mecz towarzyski. Zakończył się on zwycięstwem poznańskiej drużyny 3:1, a honorową bramkę dla Tęczy zdobył Wierzchowski^[13].

21 września 1947 roku Tęcza pokonała (prezentując dużą ambicję i zaciętość) w Kielcach Garbarnię 2:1, przekreślając tym samym szanse krakowskiego zespołu na zajęcie pierwszego miejsca w grupie trzeciej^[14]. Ostatecznie klub zakończył rozgrywki na czwartej pozycji, tracąc osiem punktów do trzeciej lokaty, dającej prawo gry w I lidze w następnym sezonie. Wygrał osiem meczów, jeden zremisował, a w siedmiu poniósł porażkę^[6].

Drużyna piłki nożnej istniała do 1958 roku i ze zmiennym szczęściem rywalizowała w rozgrywkach okręgowych^[15].

Mecze Tęczy Kielce w mistrzostwach Polski w piłce nożnej

Przypisy