Tętnica nabrzuszna górna

Tętnica nabrzuszna górna podpisana jako superior epigastric artery

Tętnica nabrzuszna górna (łac. arteria epigastrica superior) − przyśrodkowa gałąź końcowa tętnicy piersiowej wewnętrznej, biegnąca w jej przedłużeniu ku dołowi. Unaczynia mięsień prosty brzucha, inne pobliskie mięśnie przednie brzucha oraz skórę przedniej ściany brzucha ponad nimi, ponadto drobne gałęzie kierują się do przepony.

Przebieg

Bocznie od wyrostka mieczykowatego biegnie przez trójkąt mostkowo-żebrowy i opuszcza klatkę piersiową. Na tylnej powierzchni mięśnia prostego brzucha wnika w jego tkankę. Zstępując ku dołowi, umownie na poziomie pępka, zespala się z tętnicą nabrzuszną dolną - gałęzią tętnicy biodrowej zewnętrznej.

Gałęzie

• Gałąź bezimienna odchodząca przyśrodkowo na poziomie wyrostka mieczykowatego i łącząca się z drugostronną.
• Gałęzie mięśniowe i skórne.
• Gałęzie przeponowe.
• Gałęzie bezimienne odchodzące od prawej tętnicy, wnikające do więzadła sierpowatego wątroby i zespalające się z tętnicą wątrobową.

Bibliografia

Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wiesław Łasiński (red.). Wyd. VII (IV). T. III: Układ naczyniowy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998, s. 221. ISBN 83-200-2171-5.