Tłoki

Tłoki

wieś
Stacja kolejowa w Tłokach
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	wolsztyński
Gmina	Wolsztyn
Liczba ludności (2014)	752[1]
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	64-200[2]
Tablice rejestracyjne	PWL
SIMC	0916667
Położenie na mapie gminy Wolsztyn Tłoki
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Tłoki
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Tłoki
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego Tłoki
52°06′39″N 16°10′36″E/52,110833 16,176667

Tłoki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.

Historia

Miejscowość istnieje co najmniej od XIV wieku jako dobra rycerskie. W 1393 roku dokumenty łacińskie notują nazwę Tloky, a z 1397 Tlock^[3].

Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski wymienia pierwszego znanego dziedzica miejscowości oraz sąsiedniego Karpicka, którym był Pielgrzym Karpicki. Zastawił on włości klasztorowi w Paradyżu za 300 grzywien. Jego syn Grzymisław, mając nadaną od króla polskiego Władysława II Jagiełły wieś Chociszewo (Godziszewo), oddał ją klasztorowi w zamian za zastawione wcześniej Karpicko i Tłoki. Transakcja zatwierdzona została w Inowłodziu 14 stycznia 1393 roku. Cztery lata później poświadczyli ją w kolejnym dokumencie łacińskim dwaj bracia Grzymisław oraz Mikołaj z sąsiedniego Komorowa^[3].

W 1564 roku biskup poznański pobierał ze wsi fretony z 15 łanów powierzchni, po 8 groszy na osobę. W 1580 roku we wsi było 13 łanów, 4 zagrodników oraz 1. komornik^[3]. W XVIII wieku dobra tłockie leżały w Rzeczypospolitej Obojga Narodów i należały do rodu Gajewskich z Wolsztyna, którzy zakupili je w 1793 roku wraz z sąsiednimi wsiami^[3]

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako Tłoki należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej^[4]. Tłoki należały do rakoniewickiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowiły siedzibę majątku Tłoki, który należał wówczas do A. Gajewskiego^[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Tłoki liczyły 266 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 28 dymów (domostw)^[4].

W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona jest jako wieś leżąca w powiecie babimojskim. Dzieliła się na część wiejską, folwark oraz dwór. Według słownika pod koniec XIX wieku część wiejska liczyła 57 domów, w których mieszkało 361 mieszkańców wyznania katolickiego. Liczyła 252 hektarów powierzchni, w tym 214 użytków rolnych, 3 łąk oraz 20 lasu. Folwark zwany Nowe Tłoki wchodził w skład części dworskiej Widzim i miał 3 domy, które zamieszkiwało 75 mieszkańców. Właścicielem części dworskiej był Stefan Gajewski. Ludność trudniła się rolnictwem, hodowlą bydła oraz ich ubojem^[3].

W początku XX wieku własność hrabiego Stefana Mycielskiego, położona była w 1909 roku w powiecie babimojskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Zobacz też: Tłokinia Kościelna, Tłokinia Mała, Tłokinia Wielka

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Tłoki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 344 .