T-pop
| Pochodzenie | pop, rock, R&B, Surf music, disco |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania | początek lat 50. XX w., Tajlandia |
| Instrumenty | perkusja, gitara basowa, keyboard, gitara, syntezator, śpiew |
| Gatunki pokrewne | phleng phuea chiwit, phleng thai sakon |
T-pop (taj. ไทยป็อป) – gatunek muzyki tajskiej powstały jako tamtejszy odpowiednik zachodniego popu[1]. Pojawił się na przełomie lat 70. i 80. w tym czasie był znany jako muzyka smyczkowa (taj. เพลงสตริง). Zyskał popularność w latach 90. i od tego czasu zdominował tajski rynek muzyczny.
Definicja
Pojęcie T-popu jest niezwykle szerokie i obejmuje tajski rock, muzykę taneczną, hip-hop czy rap. T-pop ogólnie inspirowany jest zachodnią muzyką popularną, chociaż zwykle wyklucza folk i phleng phuea chiwit z wpływami rocka.
T-Wind
T-Wind (taj. ที-วินด์; pol. dosł. tajski wiatr) to termin opisujący fenomen tajskiej popkultury na arenie międzynarodowej. Termin ten ma na celu porównanie tego zjawiska do koreańskiej fali. W okresie od 2000 roku Tajlandia eksportowała szereg różnych produktów kultury do innych krajów, zwłaszcza w obszarze Azji Południowo-Wschodniej. Są to: lakorny (seriale telewizyjne), filmy czy muzyka[2][3][4].
Przypisy
- ↑ สำรวจก้าวต่อไปของ T-Pop และอุตสาหกรรมเพลงไทยสู่เวทีสากล ผ่านคนคุณภาพจากวงการเพลง. thestandard.co. [dostęp 2021-08-17].
- ↑ บันเทิงไทยเจาะตลาดอาเซียน : รู้เขารู้เรา 'T-wind' เป็นไปได้หรือแค่ฝัน?. thairath.co.th. [dostęp 2016-08-01].
- ↑ ละครไทยในอาเซียน. bangkokbiznews.com. [dostęp 2015-11-25].
- ↑ T-Pop ดนตรีและความบันเทิงที่สร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจ. thairath.co.th. [dostęp 2021-11-10].