T.J. Ford

T.J. Ford

Rozgrywający
Pseudonim	T.J.
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1983 Houston
Wzrost	178 cm
Masa ciała	75 kg
Kariera
Aktywność	2003–2012
Draft	2003, numer: 8 Milwaukee Bucks
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2003–2006 Milwaukee Bucks 2006–2008 Toronto Raptors 2008–2011 Indiana Pacers 2011 KK Zagreb (Chorwacja) 2011–2012 San Antonio Spurs
Strona internetowa

Terrance Jerod „T.J.” Ford (ur. 24 marca 1983 w Houston) – amerykański koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego.

Był laureatem najważniejszych nagród w szkole średniej i college'u. Ford wziął udział w drafcie NBA w 2003. Został wówczas wybrany w pierwszej rundzie z numerem ósmym przez Milwaukee Bucks.

Powtarzające się coraz częściej kontuzje nie pozwoliły Fordowi na rozegranie dużej ilości spotkań w Bucks. Kolejne mecze przemijały bez gry, a coraz szybciej zbliżał się okres końca jego kariery, jednak w 2005 zespół oficjalnie ogłosił, że Ford będzie mógł nadal grać. Przed rozpoczęciem sezonu 2006/07 trafił do Toronto Raptors, gdzie został podstawowym zawodnikiem drużyny. Wraz z nowym zespołem wygrał Atlantic Division i awansował do playoffów. Po odniesieniu kontuzji przed sezonem 2007/08, Ford stracił miejsce w podstawowym składzie i został sprzedany do Indiany Pacers. W 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs. T.J. Ford prowadzi fundację własnego imienia (ang. T.J. Ford Foundation), która od 2004 pomaga w nauce i odnalezieniu się w środowisku dzieciom i rodzinom znajdującym się w złej sytuacji materialnej.

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w Houston, jego rodzicami są Leo i Mary Ford, imię Terrance Jerod "T.J." zostało mu nadane przez matkę w chwili urodzenia^[2]. Od najmłodszych lat T.J. marzył o koszykówce, także już jako młody kibic oglądał finał NBA 1990, w którym Houston Rockets powrócili na mistrzowski tron^[1]. Po raz pierwszy w prawdziwym meczu koszykarskim Ford zagrał w szkole średniej Willowridge High School. Wraz z nim w składzie Willowridge ustanowili rekord 75 zwycięstw i jedna porażka (w tym w 62 grał od początku) w jego dwóch ostatnich sezonach. Zdobył tam kilka tytułów Texas Class 5A (klasy krajowej)^[3][4]. W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American^[5].

Następnie u T.J. zdiagnozowano zwężenie kanału kręgowego^[6], jednak udało mu się wrócić do koszykówki i do gry dla Texas Longhorns na sezony 2001/02, 2002/03.

Podczas swojego pierwszego sezonu w Teksasie Ford nie tylko przodował w zespole w ilości przechwytów i minut na mecz, ale także został pierwszym debiutantem w historii NCAA, który prowadził w klasyfikacji asyst (8, 27 na mecz)^[3][7]. Świetna gra T.J. spowodowała, że Texas Longhorns awansowali do Sweet Sixteen, a w piętnastu z tych meczów zaliczył dwucyfrową liczbę asyst, co pozwoliło mu na mianowanie go Big 12 Freshman of the Year^[7]. W 2003 roku, już jako student drugiego roku, zajął trzecie miejsce w klasyfikacji asyst. W zespole Longhorns przodował w klasyfikacji punktowej, przejęć i asyst^[7]. Ford był także MVP regionu południowego, prowadząc Teksas do pierwszego Final Four od 1947^[3]. Pod koniec sezonu został wybrany do First Team All-America. Zdobył wtedy także wiele prestiżowych nagród, takich jak: Naismith College Player of the Year, John Wooden awards i został wybrany Player of the Year przez Sports Illustrated, The Sporting News, ESPN.com i CBS SportsLine^[3][7]. Chcąc uczcić świetną grę Forda, University of Texas at Austin, zastrzegł jego numer #11, tym samym stał się czwartym sportowcem w historii uniwersytetu, a pierwszym koszykarzem, którego numer zastrzeżono. Tą czwórką byli Earl Campbell, Ricky Williams, Roger Clemens, Vince Young, a obecnie dołączył do nich Kevin Durant^[8].

Kariera w NBA

Pierwszy sezon

T.J. wiedział, że stać go na więcej niż na grę w college^[1]. Po drugim roku studiów postanowił przejść na zawodowstwo i aby dołączyć do NBA wziął udział w Drafcie 2003, a liga na swojej stronie ogłaszała, że jest to zawodnik z takim talentem, że w niedługim czasie będzie mógł stać się nowym Larrym Birdem lub Magiciem Johnsonem^[6]. Ford został wybrany z ósmym numerem, w rundzie pierwszej, przez Milwaukee Bucks. Ten draft jest uznawany za jeden z najlepszych w historii, brały w nim udział przyszłe wielkie gwiazdy, występujące także w NBA All-Star Game takie jak: LeBron James, Carmelo Anthony, Dwyane Wade czy Chris Bosh^[7]. W swoim pierwszym sezonie, czyli 2003/04, był najlepszy w Bucks pod względem asyst, z bilansem 6,5, przy nieco ponad siedmiu punktach na spotkanie^[9]. Ford został wybrany do II składu debiutantów NBA^[10]. Jednak grał w tylko 55 meczach, ponieważ kontuzja zmusiła go do opuszczenia 26 meczów sezonu zasadniczego i całych Playoffów 2004. Doznał poważnego uszkodzenia ciała, podczas domowego spotkania z Minnesota Timberwolves, gdzie upadł na kość ogonową po faulu centra Marka Madsena. Uszkodził rdzeń kręgowy, co powinno mu uniemożliwić kontynuowanie kariery^[6].

Po kontuzji

Ford opuścił cały sezon 2004/05 z powodu poważnego uszkodzenia rdzenia kręgowego^[6]. W czerwcu 2005, dr Robert Watkins z Los Angeles Spine Surgery Institute oświadczył, że T.J. został całkowicie wyleczony i będzie mógł wrócić do gry^[11]. Rozgrywający intensywnie trenował przez kilka miesięcy w rodzinnym Houston, pod nadzorem byłego koszykarza NBA Johna Lucasa. Razem pracowali nad celnością, wytrzymałością i siłą Forda^[6]. T.J. powrócił do Bucks podczas letniego obozu treningowego. Swoje pierwsze spotkanie po powrocie na parkiet gry rozegrał 1 listopada 2005, gdzie był blisko uzyskania triple-double (z 16 punktami, 14 asystami i 9 zbiórkami podczas 34 minut gry) w wygranym przez Milwaukee 117-108 wyjazdowym spotkaniu z Philadelphią 76ers^[12]. W sezonie po osiągnięciach Forda nie było widać żadnych skutków kontuzji, grał z taką samą szybkością i celnością rzutów co w swoim debiutanckim sezonie. Sezon regularny zakończył z nieco ponad 12 punktami na mecz i prawie 7 asystami^[9], lecz stwierdził że Bucks nie grają już zbyt szybko i dynamicznie. Nowy trener Terry Stotts bardziej zaczął polegać na wysoko skaczącym rzucającym obrońcy Michaelu Reddzie, dobrej defensywie Andrew Boguta i Jamaala Magloire i szybko rozwijającym się rozgrywającym Mo Williamsie, wiec Ford stał się mniej ważnym zawodnikiem^[4].

Wymiana do Raptors

Po sezonie 2005/06 nowo mianowany przez Toronto Raptors generalny manager Bryan Colangelo, przygotowywał zespół do nowo nadchodzącego sezonu 2006/07. Po przemyśleniach okazało się, że brakował im rozgrywającego „pierwszej 5”. Znalazł Forda. Wymienił go z Milwaukee Bucks za dobrze zapowiadającego się silnego skrzydłowego Charliego Villanueve^[14]. Owa wymiana była na początku ogłoszona „wielkim niewypałem”, ze względu na kontuzję Forda^[4], lecz w szybkim czasie T.J. zadomowił się w zespole, jako podstawowy rozgrywający, tworząc wraz z Chrisem Boshem świetną parę, która stanowiła o sile Raptors^[15][16]. Ford spotkał dawnego znajomego z drugiego roku studiów, a także rozgrywającego José Calderóna, który zastępował go gdy Ford został kontuzjowany na kilka spotkań. Nie zależnie od jego tempa gry, Ford został wybrany najszybszym koszykarzem NBA w 2007, przez Sports Illustrated (w badani wzięło udział 271 graczy)^[4][10][17]. Dobra umiejętność przechwytów, była bardzo ważna w jego inauguracyjnym sezonie. 20 grudnia 2006 rzucił zwycięskiego kosza w spotkaniu z Los Angeles Clippers^[18], a dwa dni później okazało się że rzut był wykonany po skończeniu gry. W następnym meczu z Portland Trail Blazers, także przyczynił się w dużym stopniu do zwycięstwa za pomocą asyst^[19]. Umiejętności Forda w przechwytywaniu piłki, były ponownie widoczne w wygranym 120-119 spotkaniu z Seattle SuperSonics, gdzie zdobył najwięcej punktów i do tego jeden z nich znowu dał Raptors zwycięstwo^[20]. Jego wysoka forma trwała dalej. Dało się poznać w spotkaniu z New York Knicks, kiedy miał 18 asyst, co ustanowiło jego rekord życiowy, a także wyrównało rekord Raptors ustanowiony przez Damona Studemiora^[21]. Sezon regularny 2006/07, Ford, zakończył z wynikiem 14 punktów na mecz i prawie ośmiu asyst, co było jego najlepszym wynikiem w karierze^[9]. Przypisuje mu się także dojście do playoffów po raz pierwszy od pięciu lat, a także pomoc w wygraniu dywizji^[22]. W 2007 NBA Playoffs, zaliczył średnią 16 punktów na mecz i 4 asyst, ale Toronto przegrało cztery do dwóch z New Jersey Nets w pierwszej rundzie^[23].

Przed sezonem 2007/08 Ford zaczął się koncentrować by zdobywać coraz więcej asyst^[24]. Po początku sezonu, trener Sam Mitchell zaczął zmieniać skład rotując pomiędzy Fordem a Calderónem, co dało dobry efekt. Dnia 11 grudnia 2007 po rażącym faulu Ala Horforda, Ford doznał poważnej kontuzji w meczu z Atlanta Hawks. Był przytomny, jednak nie mógł się poruszać, więc został zwieziony z parkietu^[25]. Gdy T.J. nie był zdolny do gry, Calderón wykazał się dużo lepszą grą, jako rozgrywający „pierwszej 5”. Jednak po spędzeniu kilku tygodni na treningach ze starym trenerem Johnem Lucasem w Houston, Ford powrócił do gry 4 lutego 2008, jednak już jako rezerwowy^[26]. Pod koniec sezonu nie było zbyt wiele spekulacji, że Raptors będą próbować wymienić Forda, oryginalnie jednak chcieli przebudować zespół stawiając na młodszego Calderóna. W playoffach 2008 Toronto w pierwszej rundzie rywalizowało z Orlando Magic, opinie ekspertów wnioskowały że dwaj dobrzy, wyrównani poziomem gry rozgrywający, mogą być kluczem do zwycięstwa. Podczas gdy Ford słabo grał w pierwszych dwóch meczach, które przegrali, w trzecim zaprezentowawszy się świetnie, co doprowadziło do bilansu 1-2^[27]. Raptors zostali jednak wyeliminowani w piątym meczu, a nie stosowanie się Forda do zaleceń trenera podczas gry w playoffach, sprawiły że stał się on głębokim rezerwowym, co doprowadziło do różnych spekulacji na temat wymiany z jego udziałem^[28][29].

Indiana Pacers

Ford reprezentujący Pacers

Przed 2008 NBA Draft, Raptors stwierdzili że oddadzą Forda do Indiany Pacers w zamian za Jermaine O’Neala i 42 numer w drafcie (Nathan Jawai). Kanadyjczycy oprócz Forda, wysłali jeszcze do klubu z Indianapolis, dwóch graczy i numer 17 w drafcie. Tymi zawodnikami byli: Rasho Nesterovič, Maceo Baston, a w drafcie wybrali Roya Hibberta, a ponieważ wymiana nie była wykonana w „okienku transferowym”, to była sfinalizowana dopiero 9 lipca 2008^[30]. W Pacers Ford dobrze zaczął, wchodząc od razu do pierwszego składu, wyrzucając z niego Jaretta Jacka, który także był rozgrywającym. Chociaż od czasów kontuzji T.J. nie mógł grać na maksymalnym poziomie, to i tak był ważnym punktem ofensywy zespołu. W dniu 1 lutego 2009, Ford, w meczu z New York Knicks, ustanowił swój rekord kariery rzucając 36 punktów, tym samym pobijając poprzedni rekord ustanowiony w tym samym tygodniu^[31]. Jednak Pacers nie awansowali do 2009 NBA Playoffs, przegrywając pozycję z Detroit Pistons.

San Antonio Spurs

9 grudnia 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs^[32]. 12 marca 2012, po zagraniu w 14 spotkaniach, ogłosił na Twitterze koniec kariery^[33]. 15 marca 2012, wraz z Richardem Jeffersonem oraz prawem do wyboru w pierwszej rundzie draftu 2012, został wymieniony do Golden State Warriors^[34]. Ford został zwolniony przez Warriors^[35]. 13 marca 2012 roku zakończył sportową karierę^[36].

Osiągnięcia

Na podstawie^[37] o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik rozgrywek:
  • NCAA Final Four (2003)
  • Sweet 16 turnieju NCAA (2002, 2003)
• Koszykarz roku:
  • NCAA:
    • według Sporting News (2003)
    • im. Johna R. Woodena (2003)
    • im. Naismitha (2003)
• Najlepszy pierwszoroczny koszykarz:
  • NCAA według USBWA (2002)
  • Big 12 (2002)
• MVP turnieju Coaches vs. Classic (2003)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • All-American (2003)
    • Big 12 (2003)
    • turnieju:
      • Big 12 (2002)
      • Coaches vs. Classic (2003)
      • Great Alaska Shootout (2002)
  • II składu Big 12 (2002)
  • składu honorable mention All-American (2002 przez Associated Press)
• Lider NCAA w asystach (2002)
• Drużyna Taxas Longhorns zastrzegła należący do niego numer 11

NBA

• Zaliczony do II składu debiutantów NBA (2004)
• Uczestnik Rising Stars Challenge (2006)
• Zawodnik tygodnia NBA (7.1.2005)

Statystyki

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Sezon regularny

Play-offy

Życie prywatne

T.J. Ford Foundation

Ford założył fundację we wrześniu 2004. Organizację która ma na celu pomoc osóbom znajdującym się w złej sytuacji, w celu ich rozwoju: edukacji, rekreacji, fizyczności i dobrobytu społecznego we współpracy z rodzinami i wspólnotami^[3]. Owa ma swoje filie w stanie Teksas i w Milwaukee w stanie Wisconsin^[38].

Muzyka

T.J. Ford występuje w utworze rapera Paul Walla „Get Aphilliated”, gdzie Ford rapuje „I'm like that T.J. Ford, I'm deadly on them threes”, co po Polsku znaczy „Jestem T.J. Ford nieśmiertelny król „trójek”. Także w Break Bread, gdzie jednak Wall podaje się za niego^[39]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona T.J. Forda. tjford11.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)]. (ang.)
• Profil na stronie NBA.com (ang.)