TKS-D
TKS-D | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | działo samobieżne |
Załoga | 4 |
Historia | |
Prototypy | 1937 |
Egzemplarze | 2 |
Dane techniczne | |
Silnik | benzynowy Polski Fiat 122B o mocy 46 KM przy 2600 obr./min |
Pancerz | przód, boki i tył 4-6 mm, od góry nieopancerzony |
Długość | 3 m |
Szerokość | 1,8 m |
Wysokość | 1,58 m |
Prześwit | 0,30 m |
Masa | 2,75 t |
Osiągi | |
Prędkość | 40 km/h |
Zasięg | 180 km (na szosie) 110 km (w terenie) |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
armata ppanc. wz. 36 kal. 37 mm |
TKS-D – prototyp działa samobieżnego - niszczyciela czołgów konstrukcji polskiej z okresu przed II wojną światową.
Historia
W lutym 1936 Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych rozpoczęło studia nad konstrukcją ciągnika artyleryjskiego, zdolnego do przewożenia armaty przeciwpancernej Bofors kal. 37 mm. Konstrukcja pojazdu miała także umożliwiać prowadzenie ognia z przewożonego na nim działa. Wóz był znany pod oznaczeniem TKS-D lub "czołgowa laweta działka piechoty Bofors 37 mm".
Prace projektowe prowadził zespół pod kierunkiem inż. R. Gundlacha[1]. Konstrukcję nowego pojazdu oparto na podwoziu ciągnika artyleryjskiego C2P ze sprzęgłami bocznymi.
W kwietniu 1937 ukończono budowę dwóch prototypów. Wzięły one udział w walkach podczas kampanii wrześniowej w składzie Dywizjonu Rozpoznawczego 10 Brygady Kawalerii (zmotoryzowanej) i zostały podczas nich zniszczone. Potwierdzają to relacje spisane przez oficerów dywizjonu rozpoznawczego tej brygady, z których wynika, że wozy te walczyły w składzie plutonu przeciwpancernego tego dywizjonu[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Janusz Magnuski: Karaluchy przeciw panzerom. Wyd. I. Warszawa: Pelta, 1995, s. 41. ISBN 83-85314-06-7. (pol.).
- ↑ Jerzy Majka: Brygada Motorowa Płk. Maczka. 10. Brygada Kawalerii 1937-1939. Rzeszów: Libra, 2004, s. 61. ISBN 83-89183-08-0.
Bibliografia
- Luiza Łuniewska: Czarna brygada. Warszawa: Wydawnictwo Edipresse Polska SA, 2005, s. 57. ISBN 83-60160-28-7.
Linki zewnętrzne
- Polskie działa samobieżne 1930-1939 (TKD i TKS-D). derela.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Prototypowy czołg TKS-D z 37 mm armatą przeciwpancerną wz. 36 (Bofors) będący w zasadzie lekkim działem samobieżnym [opis oryginalny]