TR2 (tramwaj)

TR2
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Łotwa

Producent

Rīgas Vagonbūves Rūpnīca

Miejsce produkcji

Ryga

Lata produkcji

1994–1995

Dane techniczne
Liczba członów

2

Rozstaw wózków

1524 mm

Portal Transport szynowy

TR2 – typ przegubowego, dwuczłonowego, wyskopodłogowego wagonu tramwajowego, produkowanego w latach 1994–1995[1] w zakładach Rīgas Vagonbūves Rūpnīca w Rydze na Łotwie.

Konstrukcja

TR2 to dwuczłonowy, jednokierunkowy, wysokopodłogowy wagon tramwajowy o dwóch członach złączonych przegubem. Konstrukcyjnie wywodzi się od tramwaju TR1. Przedni człon opiera się na jednym wózku, a tylny na dwóch. Z prawej strony nadwozia umieszczono czworo dwuskrzydłowych drzwi. Z przodu tramwaju zamontowano dwa okrągłe reflektory. Cechą charakterystyczną było ryflowane poszycie prawej i lewej strony nadwozia. Wagon zasilany był z sieci trakcyjnej za pośrednictwem pantografu typu pałąkowego.

Dostawy

PaństwoMiastoLata dostawLiczbaNumery taborowe
 ŁotwaRyga1995–19962902, 903[2]
Łączna liczba:2

Eksploatacja

Obydwa tramwaje TR2 dostarczono w latach 1995–1996 do Rygi, gdzie otrzymały numery taborowe 902 i 903[2]. W 1997 r. wagon nr 902 sprzedano do Baku[3][4]. W Baku pantograf pałąkowy zdemontowano, a zamiast niego założono dwa inne pantografy: na przednim członie nożycowy, a na tylnym lirę. W 1999 r. tramwaj nie kursował i był odstawiony w zajezdni[3]. Wagon nr 903 przekazano w 1997 r. do Odessy[5]. Tam kursował on do 1999 r., a rok później został odesłany do moskiewskiego zakładu MŁRZ, który miał rozpocząć produkcję seryjną[4]. W 2011 r. wagon został jednak zezłomowany[5].

Przypisy

  1. Трамвайные вагоны | список моделей, vagons.ttransport.ru [dostęp 2021-03-01].
  2. a b Ryga, TR2 (71-281) — Wykaz taboru kolejowego, transphoto.org [dostęp 2021-03-01].
  3. a b Baku, wagon tramwajowy Nr 557, transphoto.org [dostęp 2021-03-01].
  4. a b www.kmk.krakow.pl - najpopularniejszy tramwaj na świecie - PCC, część 5: ZSRR/Rosja, www.kmk.krakow.pl [dostęp 2021-03-01].
  5. a b Odessa, wagon tramwajowy Nr 903, transphoto.org [dostęp 2021-03-01].

Media użyte na tej stronie