TSS Rafaello
![]() | |
Bandera | |
---|---|
Armator | Società di Navigazione Italia |
Dane podstawowe | |
Typ | |
Historia | |
Stocznia | Cantieri Riuniti dell'Adriatico |
Data wodowania | |
Data oddania do eksploatacji | |
Data zatonięcia | 17 listopada 1983 (po zbombardowaniu) |
Dane techniczne | |
Liczebność załogi | 725 |
Liczba pasażerów | 1775 |
Długość całkowita (L) | 276,2 m |
Szerokość (B) | 30,03 m |
Zanurzenie (D) | 10,4 m |
Pojemność | 45 933 RT |
Napęd mechaniczny | |
Silnik | turbiny parowe o mocy 87 000 KM |
Liczba śrub napędowych | 2 |
Prędkość maks. | 26,5 w. |
Raffaello – włoski turbinowy statek pasażerski armatora "Società di Navigazione Italia" zbudowany w 1965 przez stocznię "Cantieri Riuniti dell'Adriatico" z Triestu i wprowadzony na linię genueńsko-nowojorską (jednostką bliźniaczą był TSS Michelangelo).
Koncepcja konstrukcyjna ostatniej pary włoskich liniowców była kontynuacją nowej architektury okrętowej, tzw. "szkoły włoskiej", w znacznym stopniu znowelizowanej. Statek dysponował 11 pokładami i nowoczesnym podziałem wodoszczelnym (16 grodzi). Z powodu wielu pożarów nękających liniowce pasażerskie Włosi zadbali o bezpieczeństwo przeciwpożarowe stosując podział pionowy wnętrza statku grodziami ognioodpornymi. W sposób szczególny zadbano o szyby wind, klatki schodowe i hole, przez które w wielu poprzednich przypadkach ogień szerzył się na przyległe pomieszczenia[1].
W celu zmniejszenia przechyłów statku, które na niespokojnym Atlantyku dawały się podczas złej pogody mocno we znaki pasażerom, zastosowano system stabilizatorów "Denny-Brown" podzielony na dwie pary. Zainstalowano centralę telefoniczną na 800 numerów. Na pokładzie znajdowała się rozgłośnia radiowa (nadająca trzy programy), studio telewizyjne i sala kinowa na 500 miejsc. Liczba zamontowanych lamp i świetlówek osiągnęła prawie 29 tysięcy. W celu lepszego odprowadzania spalin oba kominy zostały nakryte okrągłymi pokrywami o powierzchni około 160 m²[1].
Ze względu na rosnącą konkurencję lotniczą żegluga liniowa została wstrzymana, a "Rafaello" wspólnie z "Michelangelo" został sprzedany w roku 1977 do Iranu jako bazy-hotele irańskiej marynarki wojennej w porcie Bandar Abbas. 17 listopada 1983 podczas wojny iracko-irańskiej statek został zbombardowany i trafiony torpedą ulegając częściowemu zatopieniu na płytkich wodach w okolicy Bûshehr. W późniejszym okresie wrak statku został dodatkowo staranowany przez irański statek handlowy[2].
Linia regularna
Genua – Nowy Jork
Statek siostrzany
- TSS Michelangelo
Linki zewnętrzne
- Dane techniczne (język szwedzki))
- Project Michelangelo and Rafaello (Jęz. ang. i włoski)]
Przypisy
- ↑ a b Janusz Wolniewicz , Niezwykłe losy transatlantyków, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Ypsylon, 1980, s. 134-137, ISBN 83-85135-82-0 .
- ↑ THE LAST GREAT ITALIAN SUPER-LINERS – TS MICHELANGELO AND TS RAFFAELLO. www.cruiselinehistory.com. [dostęp 2021-05-30].
Media użyte na tej stronie
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Autor: Hugh Llewelyn from Keynsham, UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
SS Raffaello of the Italian Line, 50,000 grt, built by Cantieri Riuniti dell'Adriatico, Trieste, launched 1963, completed 1965, laid up in the Bay of La Spezia, 06/76. She was bought by the Sha of Iran in 1976, badly damaged in the Iran Revolution in 1979, torpedoed in the Iran-Iraq War 1986, sinking in shallow water, and then later rammed by an Iranian cargo boat. Local divers then looted the hull, which apparently still exists. Scanned slide taken with a Canon AE-1 Program.