Tabulatura pelplińska

Tabulatura pelplińska - zawierający 892 utwory sześciotomowy zbiór w formacie 31,5 x 19, 33 cm będący przekazem utworów instrumentalnych, wokalnych i wokalno-instrumentalnych zapisanych w postaci nowoniemieckiej organowej notacji tabulaturowej[1]. Odnaleziona przez Adama Sutkowskiego w roku 1957, podczas prac porządkowych w katedrze pelplińskiej[2].

Jest to tabulatura typu nowoniemieckiego i najprawdopodobniej pochodzi z lat 1620-1680. Wśród autorów transkrybowanych kompozycji są m.in. Orlando di Lasso, Luca Marenzio, Andrea i Giovanni Gabrieli, Adam Jarzębski, czy Andreas Hakenberger.

Zbiór ten jest własnością ekspozycyjną Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, a zarazem jednym z najcenniejszych i najobszerniejszych zabytków muzycznych Europy XVII-wiecznej.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Barbara Przybyszewska-Jarmińska, Barok 1595–1696, [w:] Stefan Sutkowski (red.), Historia muzyki polskiej, [w:] Polona [online], t. 3, Sutkowski Edition Warsaw, 2006 (1), s. 192–193 [dostęp 2022-03-05].
  2. ↑ Mariusz Wrona: Zarys historii budownictwa organowego i twórczości organowej w Polsce (pol.). www.culture.pl. [dostęp 2010-11-15].

Linki zewnętrzne