Tacjanna Wysocka

Tacjanna Wysocka
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1894
Moskwa

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1970
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

tancerka, choreograf

Narodowość

polska

Alma Mater

Instytut Smolny

Małżeństwo

Stefan Wysocki

Odznaczenia
Order Odrodzenia Polski
Grób Tacjanny Wysockiej na Cmentarzu Powązkowskim

Tacjanna Wysocka (ur. 31 stycznia 1894 w Moskwie zm. 2 kwietnia 1970 w Warszawie) – polska tancerka, choreograf, pedagog i teoretyk baletu, publicystka.

Życiorys

Pochodziła z polsko-rosyjskiej rodziny o zamiłowaniach artystycznych[1]. Absolwentka Instytutu Smolnego w Sankt Petersburgu[1]. W 1911 roku wstąpiła do petersburskiego Instytutu Gimnastyki Rytmicznej, przygotowującego do rzadkiego w początkach XX wieku zawodu rytmiczki. Po wybuchu rewolucji październikowej wyjechała do Polski, do Warszawy i wraz z mężem Stefanem Wysockim otworzyła Szkołę Umuzykalnienia, a później Teatr Sztuki Tanecznej[1]. Do wybuchu II wojny światowej kierowany przez nią zespół występował m.in. w warszawskim Qui Pro Quo, a także w filmach oraz gościnnie za granicą. Występowała w rewii paryskiej Casino de Paris[1]. Była też wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie[1]. Po 1945 r. pracowała jako baletmistrz w częstochowskim Teatrze Miejskim. Następnie była choreografem w Teatrze im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1946–1951 założyła i prowadziła Szkołę Tańca Scenicznego, która to przekształciła się w Szkołę Baletową z siedzibą w Sosnowcu, a następnie w Bytomiu. Szkoła ta – Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu – jest najstarszą placówką tego typu w Polsce. Po upaństwowieniu szkoły w 1951 roku Tacjanna Wysocka była jej kierownikiem artystycznym. W 1952 roku powróciła do Warszawy. Wykładała gimnastykę artystyczną w Akademii Wychowania Fizycznego. Pod koniec życia poświęciła się historii tańca i krytyce tańca[1]. Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 317-3-10)[2].

Publikacje

  • 1955 Gimnastyka artystyczna, Warszawa
  • 1962 Wspomnienia, Warszawa
  • 1970 Dzieje baletu, Warszawa

Odznaczenia

W literaturze

Tacjanna Wysocka została przedstawiona jako Iwona Karnicka w powieści Złota Maska Tadeusza Dołęgi-Mostowicza z 1935 roku[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Biografia Tacjanny Wysockiej na portalu Culture.pl [dostęp 2012-07-25].
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Stefan Wysocki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-14].
  3. ↑ Jarosław Górski, Parweniusz z rodowodem. Biografia Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Warszawa 2021, ISBN 978-83-244-1086-6, OCLC 1256559307 [dostęp 2022-05-08].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tacjanna Wysocka grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Grób na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie