Tadeusz Łakiński

Tadeusz Franciszek Łakiński
Ilustracja
Tadeusz Łakiński w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia17 lipca 1890
Bugaj
Data i miejsce śmierci15 września 1958
Poznań
Senator IV kadencji (II RP)
Okresod 1935
do 13 września 1938
Przynależność politycznaBBWR
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Niepodległości Wielkopolski Krzyż Powstańczy Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Tadeusz Franciszek Łakiński (ur. 17 lipca 1890 w Bugaju, zm. 15 września 1958 w Poznaniu) – polski działacz niepodległościowy, rolnik, polityk, senator w II RP.

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu i Wyższą Szkołę Rolniczą w Szamotułach, gdzie zdał maturę. W czasie I wojny światowej ukończył w 1916 roku kurs artylerii w armii niemieckiej.

Działalność niepodległościowa

W czasie nauki w gimnazjum był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana oraz członkiem i prezesem tajnego Koła Polskiego. Podczas I wojny służył w armii niemieckiej w okresie od 15 października 1914 roku do 15 listopada 1916 roku w 3 pułku artylerii polowej, następnie od 15 listopada 1916 roku do 8 stycznia 1918 roku we frontowym oddziale pomiarowym artylerii na froncie wschodnim. W styczniu 1918 roku został odesłany do szpitala, a 28 marca tego roku zwolniony z wojska niemieckiego (ze stopniem podporucznika od 26 marca 1917 roku).

Był współorganizatorem powstania wielkopolskiego w powiecie Czarnków, uczestnikiem oswobodzenia Czarnkowa 4 stycznia 1919 roku. W lutym 1919 roku przeszedł do wojsk kolejowych, gdzie służył przy organizacji kolejnictwa wojskowego na odcinku frontu północnego, awansował na komendanta III Okręgu Kolejowego przy Dowództwie Frontu Północnego, a od 14 lutego 1919 roku został komendantem dworca w Żninie. 7 kwietnia 1919 roku został zwolniony z wojska ze względu na stan zdrowia (w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1916 roku)[1].

Praca zawodowa, społeczna i polityczna

Przed I wojną światową odbywał praktykę rolniczą w renomowanych gospodarstwach województwa poznańskiego[1].

W Polsce niepodległej był zarządcą prywatnego majątku koło Czarnkowa i dzierżawcą państwowego majątku, prowadził też własne gospodarstwo w Nadborowie. Od 1923 roku był prezesem rady powiatowej Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Żninie, członkiem Rady Wojewódzkiej i Powiatowej, przewodniczącym Rady Gminnej, prezesem rady nadzorczej Spółdzielni „Rolnik” w Janówcu i wieloletnim prezesem organizacji powiatowej Chrześcijańskiego Stronnictwa Rolniczego. Od 1927 roku był prezesem Rady Powiatowej BBWR.

W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa poznańskiego. Pracował w komisjach: gospodarczej (1937–1938), opieki społecznej (1935–1936) i skarbowej (1937–1938)[2][1].

Po II wojnie światowej

Po II wojnie światowej pracował jako starszy inspektor Stacji Hodowli i Selekcji Roślin w Polanowicach[1].

Odznaczenia

Życie prywatne

Był synem Jana i Teresy z domu Księżopolskiej (Xiężopolskiej)[3]. Ożenił się z Anielą Palacz. Mieli trzy córki: Alicję, Annę i Krystynę[1] oraz syna Jana, straconego w 1944 z wyroku Polskiego Państwa Podziemnego[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Tadeusz Łakiński. [dostęp 2012-05-24].
  2. ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 403.
  3. ↑ Tadeusz Łakiński w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-05-24].
  4. ↑ Marian Hanasz (opr.): Goldmanka. W kręgu szkoły. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2005, s. 82–94. ISBN 83-922142-1-8.

Media użyte na tej stronie