Tadeusz Żyznowski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 października 1937 Kamianka | |
| Zawód, zajęcie | prawnik, sędzia | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Tadeusz Żyznowski (ur. 20 października 1937 w Kamiance[1]) – polski prawnik, sędzia Sądu Najwyższego, członek Państwowej Komisji Wyborczej.
Życiorys
Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1961)[2]. W latach 1962–1964 odbył aplikację sądową, w 1964 otrzymał nominację asesorską i rozpoczął orzekanie w Sądzie Rejonowym w Płońsku. W 1965 został sędzią sądu rejonowego, objął funkcję przewodniczącego wydziału cywilnego w Sądzie Rejonowym w Mińsku Mazowieckim. W latach 1968–1970 był wizytatorem w departamencie spraw cywilnych Ministerstwa Sprawiedliwości, następnie powołany na sędziego Sądu Wojewódzkiego dla województwa warszawskiego. W 1975 powrócił do resortu sprawiedliwości. Został czasowo delegowany do orzekania w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego, a w 1982 otrzymał nominację na sędziego Sądu Najwyższego[2].
W latach 1990–2001 przewodniczył Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1991 był członkiem Państwowej Komisji Wyborczej[2]. W 2007 przeszedł w stan spoczynku[1]. Współautor publikacji naukowych, w tym komentarza do kodeksu postępowania cywilnego[2].
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (2000)[3] i Krzyżem Komandorskim (2011)[4] Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- ↑ a b Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 2016-09-20].
- ↑ a b c d Iudices electionis custodes. Księga Pamiątkowa Państwowej Komisji Wyborczej. Warszawa: Wydawnictwo Krajowego Biura Wyborczego, 2007, s. 350. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 maja 2000 r.o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 24, poz. 498).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 lipca 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 86, poz. 896).