Tadeusz Adamski (ułan)

Tadeusz Adamski
Ilustracja
wachmistrz wachmistrz
Data i miejsce urodzenia

22 września 1891
Baligród

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1915
Rokitna

Przebieg służby
Lata służby

1914-1915

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 szwadron kawalerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
szarża pod Rokitną

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941)

Tadeusz Adamski (ur. 22 września 1891 w Baligrodzie, zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – działacz niepodległościowy, żołnierz II Brygady Legionów Polskich, podoficer ordynansowy płk. Józefa Hallera, uczestnik szarży pod Rokitną, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 22 września 1891 w Baligrodzie, w rodzinie Roberta, notariusza i Emilii ze Skarbek Malczewskich[1][2]. Miał brata Jerzego (1897–1978), także legionistę i siostrę[3][4][5][6].

Klasę VII i VIII ukończył w c. k. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze[7]. Tam też w 1910 zdał maturę[7]. W 1914 uzyskał absolutorium na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie[8]. Należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.

Po wybuchu I wojny światowej wyruszył ze Lwowa z Legionem Wschodnim[7]. Został przydzielony do II Brygady Legionów Polskich, do 2 szwadronu kawalerii[9].

Służył jako komendant plutonu kawalerii przy 3 pułku piechoty. Brał udział w walkach w Karpatach. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną[10]. 15 czerwca 1915 roku wraz z pozostałymi 14 poległymi bezpośrednio w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu został uroczyście pochowany na cmentarzu w Rarańczy. W lutym 1923 roku zwłoki ułanów ekshumowano i uroczyście przewieziono na Cmentarz Rakowicki w Krakowie. 26 lutego odbył się uroczysty pogrzeb. Generał broni Stanisław Szeptycki, w imieniu Józefa Piłsudskiego, udekorował trumny ułanów przyznanymi im pośmiertnie orderami.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. ↑ Żołnierze Niepodległości. Tadeusz Adamski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  3. ↑ Żołnierze Niepodległości. Jerzy Adamski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  4. ↑ Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 51. ISBN 83-92421-0-0.
  5. ↑ Sanockie dworki. W: Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 214-215. ISBN 83-909787-0-9.
  6. ↑ Jerzy Robert Adamski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 143, s. 6, 26 czerwca 1978. 
  7. ↑ a b c Kolekcja ↓, 4.
  8. ↑ Kolekcja ↓, 1, 4.
  9. ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 13.
  10. ↑ II Lista strat 1915 ↓, s. 3.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 33.
  12. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.

Bibliografia

  • Adamski Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.53-4403 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-17].
  • Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988, s. 122. ISBN 83-211-1000-2.
  • Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 147. ISBN 83-85253-05-X.
  • Stanisław Czerep: II Brygada Legionów Polskich. Warszawa: Bellona, 1993, s. 125-126. ISBN 83-85253-05-X.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1992 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Tadeusz Adamski (1891-1915).jpg
Tadeusz Adamski (1891-1915)
POL LEGIONY POLSKIE 1914 SIERZANT (1).svg
Autor: Patryk Gałuszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka stopnia "sierżant" noszona przez żołnierzy piechoty na kołnierzach w II i III Brygadzie Legionów Polskich. Oznaka obowiązywała w latach 1914-1916. Źródło: Bezak P., "Epopeja Legionowa", Muzeum Niepodległości w Warszawie, 2015.