Tadeusz Antoni Wojtasik

Ten artykuł od 2010-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tadeusz Antoni Wojtasik

Pomnik Żołnierzy Wyklętych w Toruniu, zaprojektowany przez Tadeusza Wojtasiuka

Tadeusz Antoni Wojtasik (ur. 7 lipca 1952 roku w Jarosławiu) – polski artysta rzeźbiarz.

Tworzy zarówno rzeźby monumentalne (pomniki), jak i małe formy (rzeźby, reliefy i medale). Projektuje i wykonuje rzeźby do architektury (rekonstrukcje), a także zajmuje się aranżacją we wnętrzu i w pejzażu. Swoją twórczość prezentował na 40 wystawach krajowych i zagranicznych, zdobywając przy tym nagrody i wyróżnienia. Trzykrotnie został odznaczony medalem, m.in. za zasługi na polu artystycznym oraz za wkład w pojednanie międzynarodowe. W 1989 roku był organizatorem i komisarzem I pleneru w Ciechocinku dla artystów amatorów niewidomych i niedowidzących. Był także inicjatorem idei Kolpinga na Ziemi Kujawskiej. Od 2003 roku jest członkiem Rady Kultury przy Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych w Warszawie. Jego prace znajdują się w wielu muzeach, galeriach i zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Życiorys

Tadeusz Wojtasik urodził się 7 lipca 1952 roku w Jarosławiu, tam też zdobywał pierwsze szlify artystyczne w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych. Kontynuacją jego zainteresowań były studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1980 roku uzyskał dyplom w pracowniach: prof. Tadeusza Łodziany i prof. Oskara Hansena.

Już w czasie studiów Wojtasik rozpoczął poszukiwania swojej drogi twórczej, o czym wspomina prof. Tadeusz Łodziana w cytowanej w albumie opinii-recenzji z kwietnia 2004 roku.

W swoich pomnikach poświęconych wydarzeniom politycznym i wojennym artysta posługując się alegorią, w wielkim skrócie zawiera dramat całych pokoleń. Są one przypomnieniem i przestrogą, a także zapowiedzią zwycięstwa (np. pomnik Powstańców Styczniowych, gdzie ostrza kos ranią Orła, ale jednocześnie dumnie uniesione w górę zwiastują nadzieję na rychłą wolność, Grób Nieznanych Żołnierzy Obcych Narodów, z przestrzenną figurą, symbolizującą cztery strony świata, otaczającą postać klęczącej na szczycie pomnika kobiety – niczym zastygłej w bólu mitycznej Niobe, opłakującej poległych synów różnych narodowości i wyznań, o czym świadczą umieszczone w narożach u stóp pomnika symbole czterech religii. Całość, jak klamrą spina i łączy umieszczony centralnie na pomniku napis: Panta rhei, czy też pomnik Poświęcony Uczestnikom Walk o Wolną Polskę, przedstawiający zarys udręczonego wojną, kalekiego żołnierza z biało-czerwoną opaską – będącego symbolem martyrologii i odradzania się całego narodu.

Również w małych formach, takich jak medale, artysta w sposób sugestywny przekazuje wstrząsającą prawdę o minionych wydarzeniach (Pamięć Hiroszimy, tryptyk Katyń). Wojtasik poprzez swoje dzieła porusza sumienia i serca, odwołuje się do najwyższych wartości ogólnoludzkich i chrześcijańskich, takich jak miłość, przebaczenie, pojednanie.

Inną dziedziną, którą chętnie uprawia, jest rzeźba pełnoplastyczna i reliefowa, w tym także portretowa. Jego dzieła charakteryzują się bogactwem materiałów, z których powstają i różnorodnością technik. Realizuje zamówienia, a także tworzy dzieła wynikające z osobistych poszukiwań, przeżyć i emocji. Pomimo że prace Tadeusza Wojtasika oscylują wokół elementów zaczerpniętych z realnego świata i symboli czytelnych dla odbiorców, to jednak jego twórczości nie można zaliczyć do nurtu sztuki sensu stricto realistycznej. Zarówno w pracach z końca lat 70., jak i późniejszych, aż po ostatnie czasy, można zauważyć dążenie autora do maksymalnych uproszczeń, skrótów i syntezy formy. Przykładem mogą być rzeźby i medale: Macierzyństwo I, Macierzyństwo II, Portret Japonki, Samurajom, Z Dantego – tryptyk, Dante Alighieri, Życie przed życiem, Narodziny.

Udział w wystawach

• 1981 – Dyplom'80, Warszawa, Stara Kordegarda
• 1982 – Zbiorowa wystawa włocławskich plastyków, Włocławek, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1985 – Wystawa poplenerowa, Włocławek, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1985 – V Biennale Małych Form Rzeźbiarskich, Poznań, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1985 – Młodzi na rzecz Pokoju, Międzynarodowy Konkurs Plastyczny. Wystawa pokonkursowa;
  • Toruń, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1986 – Włocławek, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
  • Sieradz, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
  • Słupsk, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
  • Leszno, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
  • Płock, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1986 – I Triennale Rzeźby Portretowej. Gdańsk'86, Sopot, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1986 – Odnowa Zabytków Krakowa, Kraków, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1987 – Tendencje i twórcy. III Ogólnopolska Wystawa Medalierstwa, Toruń, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1987 – Wystawa medalierstwa, Warszawa, Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy
• 1987 – 50 lecie FIDEM, USA, Colorado Springs
• 1987 – Wystawa poplenerowa, Bułgaria, Russe
• 1988 – Wystawa medalierstwa polskiego, Niemcy, Getynga
• 1988 – Medale i małe formy rzeźbiarskie ze zbiorów Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, Kraków, Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy
• 1989 – Medalierstwo. Zofia Demkowska – Uczniowie;
  • Warszawa, Akademia Sztuk Pięknych
  • Biała Podlaska, Muzeum Okręgowe
• 1990 – Salon zimowy, Warszawa, Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy
• 1990 – Prezentacje plastyki województwa włocławskiego, ze zbiorów własnych i Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, Włocławek, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1990 – Medalierstwo, FIDEM, Finlandia, Helsinki
• 1990 – Współczesne medalierstwo polskie, Bułgaria, Sofia, Galeria Związku Plastyków Bułgarskich
• 1991 – Tendencje i twórcy. IV Ogólnopolska Wystawa Medalierstwa, Toruń, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1991 – I Biennale Sztuk Plastycznych ARS'91, Warszawa, Pałac Lubomirskich
• 1991 – Medalierstwo polskie lat osiemdziesiątych;
  • Wrocław, Muzeum Sztuki Medalierskiej
  • Legnica, Okręgowe Muzeum Miedzi
  • Kraków, Muzeum Historyczne
• 1991 – Profesjonalna twórczość plastyczna, Koszalin, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1995 – Na ścieżkach pamięci. Medalierska szkoła Zofii Demkowskiej;
  • Wrocław, Muzeum Sztuki Medalierskiej
  • Legnica, Okręgowe Muzeum Miedzi
• 1997 – Dante w sztuce polskiej;
  • Włochy, Rawenna, Instytut Dantego
• 1998 – Włochy, Rzym, Instytut Polski
  • Warszawa, Galeria Rzeźby Biura Wystaw Artystycznych
• 2003 – IV Triennale Plastyki Włocławskiej, Włocławek, Galeria Sztuki Współczesnej
• 2003 – XIV Międzynarodowe Biennale Dante Europeo, Włochy, Rawenna
• 2005 – Wystawa pokonkursowa „Papież Jan Paweł II” – Muzeum Okręgowe w Toruniu, Kamienica „Pod Gwiazdą”, Toruń
• 2007 – Medalierstwo, FIDEM, USA, Colorado Springs

Nagrody i Wyróżnienia

• 1978 – II nagroda w Ogólnopolskim Konkursie im. Andrzeja Wróblewskiego, za medal Andrzej Wróblewski, Poznań
• 1979 – II nagroda i wyróżnienie w Konkursie im. Andrzej Struga, za medal Andrzej Strug, Warszawa
• 1979 – Medal – nagroda zespołowa Prezydenta Miasta Warszawy, za wybitną działalność na rzecz ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego, przyznana za projekt ekologicznego krajobrazowo-rzeźbiarsko-urbanistycznego parku w Warszawie
• 1985 – I nagroda w Międzynarodowym Konkursie Plastycznym „Młodzi na rzecz Pokoju”, za medal Cztery strony świata, Toruń
• 1986 – Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie „Odnowa zabytek|Zabytków Krakowa”, za medal tematycznie związany z odnową zabytków Krakowa, Kraków
• 1995 – Odznaczenie – medal „Westerplatte 1939”, nadany przez Krajową Radę Kombatantów Wojska Polskiego i Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, za prace na rzecz Westerplatczyków
• 2000 – Medal – MISSIO RECONCILIATIONIS, za wkład w pojednanie międzynarodowe
• 2003 – Wyróżnienie w IV Triennale Plastyki Włocławskiej, za rzeźby: Macierzyństwo i Życie przed życiem, Włocławek
• 2003 – Powołany do Rady Kultury przy Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych w Warszawie
• 2005 – Wpisany do encyklopedii „Who is Who w Polsce”^[1]
• 2005 – II nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na pomnik Jana Pawła II w Toruniu

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Antoni Wojtasik. Rzeźba, wstęp i redakcja – Zofia Smolińska, Toruń 2004.
• Encyklopedia Who is Who w Polsce
• Oficjalna strona internetowa: http://www.taanwojtasik.pl