Tadeusz Bastgen
 podpułkownik dyplomowany łączności | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 grudnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 2 pułk łączności |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Tadeusz Władysław Jerzy Bastgen (ur. 12 kwietnia 1897 we Lwowie, zm. 19 grudnia 1962 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany łączności Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 12 kwietnia 1897 we Lwowie[1]. W 1915 złożył maturę w krakowskim Gimnazjum św. Anny[2].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów łączności ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3], a następnie na stopień kapitana łączności ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[4]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 2 pułku łączności z Jarosławia był przydzielony do Oddziału IV Ministerstwa Spraw Wojskowych i służył przy Wojskowym Komisarzu Łączności[5][6]. Odbył Kurs 1925–1927 (VI promocja) w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. W 1928 jako oficer Sztabu Generalnego służył w 9 samodzielnym batalionie łączności w Brześciu[7]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony do 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko szefa łączności[8]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Głównego[9][10][11]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 marca 1933 przeniesiony w stan spoczynku[12].
Podczas II wojny światowej w stopniu majora był szefem sztabu Legii Oficerskiej istniejącej na przełomie 1940/1942 w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[1]. Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika[1]. Zmarł nagle 19 grudnia 1962 w Londynie[1]. Był żonaty[1].
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 lutego 1939)[13]
Przypisy
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (4), s. 75, Maj 1963. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Sprawozdanie 1915 ↓, s. 62.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 886.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 12, 960.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 12, 877.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 619, 623.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 202.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 392.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 423.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 121.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 37, poz. 61 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum Nowodworskiego czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1915. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1915.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.