Tadeusz Benedyk
 Tadeusz Benedyk (ze zbiorów NAC) | |
 podporucznik artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 5 Pułk Artylerii Ciężkiej, Obwód Ochota AK |
| Stanowiska | oficer zwiadowczy, instruktor, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Tadeusz Benedyk vel Tadeusz Sawa vel Daniel Korniłowicz pseud.: „Danusia”, „Wąs”, „Zahata” (ur. 4 grudnia 1916 w Kaczanówce, zm. 3 albo 4 sierpnia 1944 w Warszawie albo w 1945 w Buchenwaldzie[a]) – podporucznik artylerii, cichociemny.
Życiorys
Od 12 roku życia mieszkał we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum. Odbył służbę wojskową w szkole podchorążych artylerii i w 1938 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w 5 pułku artylerii ciężkiej w obronie Lwowa. Następnie przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 pułku artylerii ciężkiej.
Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w dywersji i zaprzysiężeniu 29 listopada 1942 roku, jako podporucznik cichociemny „Zahata” został w nocy z 17 na 18 lutego 1943 roku zrzucony do Polski (operacja lotnicza „Floor”). Przydzielono go do Kedywu Obszaru AK Zachód i został członkiem zespołu dywersyjnego „San”.
W 1944 roku brał udział w powstaniu warszawskim w IV Obwodzie „Grzymały” na Ochocie. Według kilku relacji został ranny 1 sierpnia i po upadku powstania został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie po nieudanym, na skutek zdrady, powstaniu, został, tuż przed zdobyciem obozu przez aliantów, wraz z innymi uczestnikami powstania, rozstrzelany[1].
Odznaczenia
Życie rodzinne
Tadeusz Benedyk był synem Antoniego, nauczyciela, i Janiny z domu Chalupki (albo Chaloupki[2]). Ożenił się 1 lipca 1944 roku z Ireną Kołpaczkiewicz (1919–1990).
Upamiętnienie
W warszawskim kościele św. Jacka w lewej nawie wmurowana została tablica poświęcona pamięci cichociemnych. Na trzecim miejscu wymieniony jest ppor. Tadeusz Benedyk „Zahata”.
Uwagi
- ↑ Jędrzej Tucholski (1984a, 1984b) pisze, że Benedyk został zamordowany wraz z żoną Ireną przez oddział SS przy ul. Mochnackiego róg Filtrowej w Warszawie 3 albo 4 sierpnia 1944 roku, natomiast inne źródła (np. Tochman 1996) piszą, że został ranny 1 sierpnia 1944 roku i po upadku powstania wywieziony do obozu koncentracyjnego Buchenwald, w którym został rozstrzelany w 1945 roku
Przypisy
- ↑ Wiesław Barczyk, Antoni Gołębiowski, Edward Łańcucki, Edward Pietrzyszyn, Jerzy Stopa, Wacław Wyrozumski: Skałat – czasu wojny i pokoju – Wspomnień księga druga. Warszawa: 2003.
- ↑ Tochman 1996 ↓, s. 21.
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik Biograficzny Cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 21–22. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 301. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 123.
Linki zewnętrzne
- Tadeusz Benedyk – Cichociemny. elitadywersji.org
Media użyte na tej stronie
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Tablica poświęcona 108 poległym cichociemnym w lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Tadeusz Benedyk – cichociemny