Tadeusz Bernas

Tadeusz Bernas
kapitan marynarki kapitan marynarki
Data urodzenia1 listopada 1917
Data śmierci29 listopada 1995
Przebieg służby
Lata służby1939–1946
Siły zbrojneOrzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne
FormacjaNaval Ensign of Poland2.svg Marynarka Wojenna
Naval Ensign of Poland2.svg Polska Marynarka Wojenna
Główne wojny i bitwyII wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Morski (czterokrotnie)

Tadeusz Bernas (ur. 1 listopada 1917, zm. 29 listopada 1995) – polski oficer, kapitan Polskiej Marynarki Wojennej, ostatni dowódca okrętu podwodnego „Sokół”, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Tadeusz Bernas był w 1939 roku słuchaczem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej. Jako podchorąży starszego rocznika 30 sierpnia opuścił Gdynię na pokładzie niszczyciela „Grom”, realizującego plan Peking. Promocję na stopień podporucznika marynarki otrzymał w Wielkiej Brytanii 2 marca 1940 roku, ze starszeństwem z dniem 15 października roku poprzedniego. Od 10 marca 1940 roku był dowódcą plutonu w morskim batalionie szkolnym w Coëtquidan. 28 czerwca tegoż roku został dowódcą kutra patrolowego P-3, pełnił tę funkcję do 5 października, gdy został pozostawiony w dyspozycji dowódcy okrętu podwodnego „Wilk”.

W styczniu 1941 roku znalazł się w pierwszej załodze przejmowanego od Royal Navy okrętu podwodnego „Sokół”, jako oficer nawigacyjny. Uczestniczył w pierwszej kampanii śródziemnomorskiej okrętu, 12 lutego 1942 roku dowodził grupą abordażową zajmującą szkuner „Giuseppina”. 3 maja został awansowany do stopnia porucznika marynarki, od 28 lipca pełnił funkcję oficera broni podwodnej na „Sokole”. W marcu 1943 roku został zastępcą dowódcy okrętu i na tym stanowisku odbył drugą kampanię śródziemnomorską jednostki. 7 lutego 1945 roku został mianowany dowódcą swego okrętu, 3 maja tegoż roku otrzymał awans na kapitana marynarki. 17 czerwca został ranny w wypadku samochodowym, jego obowiązki na „Sokole” przejął na czas rekonwalescencji komandor podporucznik Bolesław Romanowski. Później Tadeusz Bernas powrócił do dowodzenia okrętem i pozostał na nim aż do zwrotu jednostki Brytyjczykom.

Po demobilizacji na krótki czas wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, następnie rozpoczął studia na Wydziale Wodno-Lądowym Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. Po ich ukończeniu podjął pracę w brytyjskiej filii amerykańskiego przedsiębiorstwa, w 1974 roku przeniósł się do kanadyjskiego biura w Toronto. Działał w organizacjach emigracyjnych, był współzałożycielem, sekretarzem (1983) i II wiceprezesem (1984) koła Stowarzyszenia Marynarki Wojennej w Kanadzie oraz delegatem do Komisji Opieki nad Pomnikiem Katyńskim.

Został odznaczony między innymi Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i czterokrotnie Medalem Morskim. Zmarł w Kanadzie w 1995 roku.

Bibliografia

  • Kadry morskie Rzeczypospolitej. Tom II: Polska Marynarka Wojenna. Cz. 1: Korpus Oficerów 1918−1947, Jan Kazimierz Sawicki (red.), Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Gdynia: Wyższa Szkoła Morska, 1996, ISBN 83-86703-50-4, OCLC 749437567.
  • Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947), Jan Kazimierz Sawicki (red.), Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne. Komisja Historii Żeglugi, 2011, ISBN 978-83-932722-0-4, OCLC 838448673.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
POL Krzyż Walecznych (1941) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Naval Ensign of Poland2.svg
Naval Ensign of Poland
POL PMW pagon1 por marynarki infobox.svg
Naramiennik porucznika marynarki (MW RP). Przed 1952: kapitana marynarki.
POL Medal Morski 3ok BAR.svg
Baretka Medalu Morskiego nadanego czterokrotnie (z trzema okuciami).