Tadeusz Białek
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 10 czerwca 1918 |
---|---|
Data śmierci | 11 września 1998 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1943–1978 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Tadeusz Białek (ur. 10 czerwca 1918, zm. 11 września 1998) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Podczas II wojny światowej, po napaści Niemiec na ZSRR został w 1941 wcielony do Armii Czerwonej. Brał m.in. udział w walkach odwrotowych w rejonie Połtawy i w obronie Charkowa, a następnie po wycofaniu Polaków z radzieckich oddziałów liniowych był żołnierzem batalionu pracy w Kazaniu, gdzie uczęszczał na Budowlany Kurs Inżynieryjny. Od 1943 w formowanych na terenie ZSRR jednostkach Wojska Polskiego; wyznaczony na zastępcę dowódcy kompanii ds. polityczno-wychowawczych w 1 Brygadzie Pancernej im. Bohaterów Westerplatte w Darnicy. Brał udział w walkach 2 Armii WP pod Budziszynem.
W 1945 mianowany zastępcą dowódcy 16 Dywizji Piechoty ds. polityczno-wychowawczych. Następnie przez wiele lat był oficerem pionu kwatermistrzowskiego w Marynarce Wojennej i w Departamencie Budownictwa MON. W 1955 r. objął funkcję szefa Departamentu Budownictwa w Głównym Zarządzie Tyłów WP. Od 1956 r. szef Departamentu Kwaterunkowego w Głównym Kwatermistrzostwie WP, a w latach 1957–1961 zastępca szefa Departamentu Służby Kwaterunkowo-Budowlanej ds. technicznych. W latach 1961–1966 szef Departamentu Służby Kwaterunkowo-Budowlanej, a w latach 1966–1971 szef Inspektoratu Budownictwa i Zakwaterowania Wojskowego. W 1963 roku awansowany do stopnia generała brygady. Długoletni zastępca Głównego Kwatermistrza WP (1962–1971).
W latach 60. należał do grupy zaledwie 12 osób w Polsce, które posiadały wiedzę na temat przechowywania na terenie kraju sowieckiej broni atomowej (zadanie specjalne "Wisła")[1].
W latach 1971–1975 attaché handlowy i radca handlowy Ambasady PRL w Moskwie. W 1975 pracował też w spółce handlowej w Londynie. Na stanowiskach tych zajmował się dostawami uzbrojenia i wyposażenia dla wojska. W 1978 roku przeszedł do dyspozycji MON i został zwolniony z zawodowej służby wojskowej. W 1987 r. wszedł w skład polskiej sekcji ruchu „Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia”. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 6D-2-40)[2].
Awanse
W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[3]:
- chorąży - 1943
- podporucznik - 1944
- porucznik - 1944
- kapitan - 1945
- major - 1945
- podpułkownik - 1950
- pułkownik - 1955
- generał brygady - 1963
Życie prywatne
Był synem Józefa i Franciszki. Od 1945 był żonaty z Marią z domu Brajczewską (1923-2007). Małżeństwo miało dwóch synów[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
- Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Odznaka 25-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal „Za Umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych” III stopnia (Czechosłowacja)
- I inne
Przypisy
- ↑ Magazyn imperium zła: Podborsko 3001 - Projekty Muzealne. www.muzeum.kolobrzeg.pl. [dostęp 2021-04-24].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 147-149
- ↑ J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A –H, Toruń 2010, s. 147-149
Bibliografia
- H.P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Warszawa - Pruszków 1999;
- L. Kowalski, Generał ze skazą, Wydawnictwo Rytm, Warszawa 2001;
- J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A –H, Toruń 2010, s. 147-149 (z fotografią)
- J. Przymanowski, Studzianki, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1966;
- Wojskowy Przegląd Historyczny, kwartalnik, 1963–1971;
- Wojskowy Przegląd Historyczny, 1987, nr 3 (121), str. 229
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar for the Soviet Award "30 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Ribbon bar for the Soviet medal "20 Years of Victory"
Ribbon bar for the Soviet medal "40 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Baretka: Medal za udział w walkach o Berlin
gen. bryg. Tadeusz Białek (1918-1998)
Tadeusz Białek grób - Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach