Tadeusz Bieniasz

Tadeusz Bieniasz

pułkownik dyplomowany
Data urodzenia	4 października 1923
Data śmierci	22 marca 2008
Przebieg służby
Lata służby	1944-1987
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	4 Pomorska Dywizja Piechoty 3 Pomorska Dywizja Piechoty 6 Pomorska Dywizja Piechoty 9 Drezdeńska Dywizja Piechoty
Stanowiska	zastępca szefa Zarządu Szkolnictwa Wojskowego MON
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Walki o Pragę Bitwa o Kołobrzeg Forsowanie Odry
Późniejsza praca	dyrektor Departamentu Spraw Obronnych Ministerstwa Oświaty i Wychowania
Odznaczenia

Spotkanie kierownictwa MON ze wszystkimi generałami, oficerami i żołnierzami WP wpisanymi do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich od czasu jej ustanowienia z okazji 40-lecia Zwycięstwa, Sala Zwycięstwa Muzeum Wojska Polskiego, 9 maja 1985 r. Od lewej: kontradmirał Aleksy Parol, gen. broni Józef Użycki, gen. bryg. Marian Pasternak, gen. broni Józef Baryła, gen. bryg. Henryk Kondas, gen. bryg. Władysław Jura, gen. dyw. Wiesław Wojciechowski, NN, gen. dyw. pil. Roman Paszkowski, gen. armii Florian Siwicki, płk Henryk Gradzik, płk Roman Leś, płk Tadeusz Bieniasz, NN, gen. broni Mieczysław Obiedziński, płk Stefan Rutkowski, płk prof. Stanisław Barański i inni

Tadeusz Bieniasz (ur. 4 października 1923^[1], zm. 22 marca 2008) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej w szeregach 1 Armii Wojska Polskiego.

Życiorys

W czasie II wojny światowej był żołnierzem 10 pułku piechoty 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Brał udział w walkach o Pragę, był ranny w walkach o Kołobrzeg, uczestniczył w forsowaniu Odry. Po zakończeniu działań wojennych skierowany do 3 Frontowej Oficerskiej Szkoły Piechoty, po jej ukończeniu służbę pełnił w 3 Dywizji Piechoty, 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty oraz 9 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty. Następnie został skierowany do Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego WP i kurs podyplomowy. W 1976 r. ze stanowiska zastępcy szefa Zarządu Szkolnictwa Wojskowego MON, został przeniesiony do Ministerstwa Oświaty i Wychowania na stanowisko dyrektora Departamentu Szkolenia Obronnego, z którego po 43 latach służby odszedł w stan spoczynku w 1987 roku. Członek PPR i PZPR.

Był autorem publikacji z zakresu obronności w systemie szkolnym. W cywilu podjął pracę w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych. Działał społecznie w Kole nr 5 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych w Warszawie oraz w Klubie Kombatantów 4 DP i w Zarządzie Głównym Ligi Obrony Kraju.

10 października 1978 Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”^[2].

Żonaty z Janiną Eugenią Bieniasz (1928-1994). Pochowany 31 marca 2008 r. na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera G-2-24)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• inne odznaczenia resortowe, regionalne i stowarzyszeniowe

Przypisy

Bibliografia

• Nekrologi "Gazeta Wyborcza" 29-30 marca 2008 r.
• Głos Weterana i Rezerwisty, nr 5 (maj) 2008, str. 28-29
• Wojsko Ludowe, 1978, nr 12
• "Problemy obronności w systemie szkolnym", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1978
• "Przysposobienie obronne. Zeszyt ćwiczeń dla szkół ponadpodstawowych", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1997, ISBN 83-02-05499-2