Tadeusz Bramiński

Tadeusz Bramiński

komandor porucznik
Data urodzenia	4 listopada 1875
Data i miejsce śmierci	marzec 1943 KL Stutthof
Przebieg służby
Siły zbrojne	Kaiserliche Marine  Marynarka Wojenna (II RP)
Formacja	Żegluga Polska
Stanowiska	dowódca okrętów ORP Pomorzanin, ORP Mewa, ORP Generał Haller, ORP Ślązak, ORP Warta, SS Katowice

Tadeusz Bramiński (ur. 4 listopada 1875 w Rogowie^[1], zm. w marcu 1943 w KL Stutthof) – komandor porucznik Marynarki Wojennej II RP.

Syn Ignacego i Apolinary z Klassów^[1]. Od 17 roku życia związany ze służbą morską, począwszy od służby na kanonierce, jachcie, okrętach pomiarowych i jednostkach hydrograficznych w Kaiserliche Marine. W 1902 uzyskał stopień oficerski. Po ukończeniu kursów mierniczego i astronomicznego podjął służbę w Departamencie Nawigacyjno – Mierniczym w Berlinie.

W grudniu 1919 zgłosił akces do Marynarki Wojennej, gdzie został przyjęty w marcu 1920 w stopniu porucznika marynarki. Został pierwszym dowódcą ORP Pomorzanin. W grudniu skierowany został do Urzędu Hydrograficznego w Gdańsku. Od 1924 był kolejno dowódcą okrętów ORP Mewa, ORP Generał Haller, ORP Ślązak, ORP Warta. W sierpniu 1926 awansowany do stopnia komandora porucznika i przeniesiony w stan spoczynku. W grudniu tegoż roku przyjęty do Żeglugi Polskiej, a od stycznia 1927 został pierwszym kapitanem SS Katowice. Od 1938 był kierownikiem Wydziału Holowniczo-Ratowniczego „Żeglugi Gdańskiej”.

Po wybuchu wojny, w październiku 1939 odmówił podpisania volkslisty i został skierowany do opracowania map w Marine Arsenal. W 1942 aresztowany. Więziony na Kamiennej Górze, w Gdyni i Gdańsku, a w lutym 1943 przeniesiony do obozu w Stutthofie jako więzień polityczny, gdzie zmarł w marcu 1943.

Jego córką była malarka Boguchwała Bramińska^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Jan Sawicki [red:] Kadry Morskie Rzeczypospolitej, Tom II: Polska Marynarka Wojenna, Część I, Korpus oficerów 1918-1947, Szkoła Morska, Gdynia 1996, ISBN 83-86703-50-4-4