Tadeusz Broś

Tadeusz Broś
Data i miejsce urodzenia28 października 1949
Wałbrzych
Data śmierci27 października 2011
Zawóddziennikarz telewizyjny, aktor, reżyser
Lata aktywności1971–2005
Odznaczenia
Order Uśmiechu

Tadeusz Broś (ur. 28 października 1949 w Wałbrzychu, zm. 27 października 2011)[1] – polski dziennikarz telewizyjny, aktor, reżyser i prezenter.

Życiorys

Podjął studia na PWST w Krakowie, lecz ich nie ukończył. Na pierwszym roku studiów zagrał w filmie pt. Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni. Wyjechał do Grudziądza, gdzie znalazł się na deskach Teatru Ziemi Pomorskiej. W latach 1972–1973 występował w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Przystąpił do egzaminu aktorskiego, eksternistycznego w Ministerstwie Kultury i Sztuki, który zdał ze specjalizacją estradową. Był członkiem Zespołu Reprezentacyjnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego Desant. Występował na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Wyreżyserował widowisko dla dzieci pt. Żołnierskie Przygody Tomaszka Pogody. W 1982 prowadził wybory Miss Polonia i koncert festiwalowy w Opolu.

W TVP prowadził program Teleferie. Przez dwa lata miał swój kącik w Sobótce. Prowadził program o kulisach teatru pt. Klub bez kurtyny. Od 1980 do początku lat 90. XX wieku był, z przerwami, głównym prowadzącym programu Teleranek.

W 1990 zapisał się na zaoczne studia na Wydział Realizacji Telewizyjnej w PWSFTViT w Łodzi i skończył je, otrzymując dyplom i uprawnienia do reżyserowania w telewizji. Następnie zajmował się reżyserią koncertów i festiwali, głównie dziecięcych i młodzieżowych, był także dyrektorem Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Dzieci i Młodzieży Specjalnej Troski w Ciechocinku.

Wraz z grupą Papa Dance zaśpiewał popularną piosenkę Teleranka pt. "Na dzień dobry jestem dobry". Wystąpił w koncercie na warszawskim Stadionie Dziesięciolecia w widowisku dla dzieci pt. Smurfy Dzieciom. Występował w Teatrze Syrena, gdzie był także asystentem literackim. Potem był redaktorem naczelnym Roweru Błażeja w TVP.

W 2000 zakończył pracę w Telewizji Polskiej. W 2005 na zlecenie TVP zrealizował dokument Centralny, czyli królowie życia, zajmujący się problematyką młodzieży pochodzącej z patologicznych rodzin[2]. Od czerwca 2008 pracował jako taksówkarz[3], później też wykonywał zawód telemarketera. Był pierwszym, który zgłosił wniosek o upadłość konsumencką. Jego zarobki nie pokrywały nawet odsetek od olbrzymiego długu[4].

Tadeusz Broś zmagał się z chorobą alkoholową[5]. Zmarł dzień przed swoimi 62. urodzinami, 27 października 2011[6]. Został pochowany 31 października 2011 na cmentarzu w podkrakowskiej Korzkwi[7].

W 2013, nakładem wydawnictwa Replika, ukazała się książka (wywiad rzeka z Tadeuszem Brosiem) Anity Czupryn i Pawła Brzozowskiego pt. Tadeusz Broś Sorry Batory, czyli Przypadki Pana Teleranka (ISBN 978-83-7674-241-0).

Odznaczenia

W 1988 został Kawalerem Orderu Uśmiechu, otrzymując legitymację z numerem 340.

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Broś nie żyje, Onet.pl, 30 października 2011 [dostęp 2011-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-01].
  2. ↑ filmpolski.pl
  3. ↑ Legenda Teleranka pierwszym bankrutem RP, TVN24.pl, 31 marca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-03].
  4. ↑ Aldona Minorczyk-Cichy, Upadłych konsumentów najwięcej jest na Śląsku, Onet.pl, 8 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-10].
  5. ↑ „Alkoholik to nie menel”. Broś do Hołowni, Newsweek.pl, 20 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-06].
  6. ↑ Zmarł Tadeusz Broś, legendarny prezenter „Teleranka”. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2011-11-02].
  7. ↑ Pogrzeb pana z „Teleranka”, Dziennik.pl, 1 listopada 2011 [dostęp 2021-12-03].

Linki zewnętrzne


Media użyte na tej stronie

POL Order Uśmiechu BAR.svg
Baretka: Order Uśmiechu.