Tadeusz Brzoza

Tadeusz Brzoza

Data i miejsce urodzenia	16 maja 1911 Zakopane
Data i miejsce śmierci	14 marca 1985 droga Cieśle – Spalice
Zawód, zajęcie	architekt
Odznaczenia

Tadeusz Brzoza (ur. 16 maja 1911 w Zakopanem, zm. 14 marca 1985) – polski architekt, z zamiłowania taternik.

Życiorys

W 1939 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, podczas II wojny światowej przebywał we Lwowie, a następnie w Krakowie i Zakopanem. Od czerwca 1945 zajmował stanowisko architekta okręgowego powiatów: nowotarskiego, żywieckiego i myślenickiego.

W 1947 przeprowadził się do Wrocławia i został tam samodzielnym pracownikiem naukowym Oddziału Architektury przy Wydziale Budownictwa Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej. Od 1947 do 1949 będąc zastępcą profesora kierował Katedrą Architektury i Budownictwa Wiejskiego, a następnie do 1953 Katedry Architektury I, w 1952 został profesorem kontraktowym (w 1956 otrzymał tytuł profesora). W latach 1953–1963 był kierownikiem Zakładu Projektowania Budowli Mieszkalnych oraz kierownikiem Zespołowej Katedry Projektowania Budynków Społeczno-Mieszkalnych.

W 1963 powierzono mu funkcję kierownika Zakładu Projektowania Budowli Mieszkalnych. Pełnił ją do 1968, aby następnie przejść na podobne stanowisko w Zakładzie Projektowania Architektury Budynków Mieszkalnych w Instytucie Architektury i Urbanistyki. Od 1967 przez trzy lata był przewodniczącym Kolegium Sędziów Konkursowych SARP. W 1975 został profesorem zwyczajnym. Przez wiele lat zasiadał w Miejskiej i Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektoniczna przy Głównym Architekcie Miasta i Województwa Wrocławskiego. Zginął w wypadku drogowym między miejscowościami Spalice i Cieśle. Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem.

Z zamiłowania Brzoza był taternikiem, 20 czerwca 1929 wszedł w pierwszej ekipie zdobywającej Giewont od północnej ściany wprost na wierzchołek (razem z Tadeuszem Pawłowskim i Janem Sawickim).

Realizacje architektoniczne

• Kalwaria Panewnicka (1936);
• Kościół w Groniu-Leśnicy (1936, realizacja 1952);
• Kino w Nowym Targu (1945-47);
• Kościół w Gronkowie (1947);
• Szkoła podstawowa w Nowym Targu (1947);
• Pawilon chemii na Wystawie Ziem Odzyskanych we Wrocławiu (1948);
• Osiedle robotnicze w Wojcieszowie (1948);
• Restauracja i odbudowa gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego (1948-1950);
• Dom Turysty im. Mariusza Zaruskiego w Zakopanem (razem ze Zbigniewem Kupcem (1951-1952);
• Rozbudowa Politechnika Wrocławska, Wydział Lotniczy (obecnie gmach Wydziału Inżynierii Sanitarnej), Wydział Elektryczny, Hala Wysokich Napięć (1950-1956);
• Kościół parafialny w Zawadzie (1957);
• Kościół w Tęgoborzu (1958);
• Liceum Ogólnokształcące w Zakopanem (razem z E. Król-Bać i Z. Bać) (1960);
• Pawilony Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (1961-1968);
• Świetlica Bardeckich Zakładów Celulozowo-Papierniczych w Bardo (1961);
• Budynki Mieszkalne w Bardzie (1963);
• Budynki Instytutu Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej (1971);
• Osiedle Bartoszowice we Wrocławiu – etap (1971);
• Stołówka Bystrzyckich Zakładów Wyrobów Papierniczych w Bystrzycy Kłodzkiej (1977).

Odznaczenia

• Medal 10-lecia Polski Ludowej;
• Złoty Krzyż Zasługi;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Zasłużony Nauczyciel PRL;
• Złota Odznaka Politechniki Wrocławskiej;
• Medal XXV-lecia Politechniki Wrocławskiej;
• Medal XXX-lecia Politechniki Wrocławskiej.

Bibliografia

• Zenon Prętczyński, Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005, s. 23-29.

Linki zewnętrzne

• "Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie" 2003. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
• Serwis tatrzański, Brzoza Tadeusz