Tadeusz Chruściel

Tadeusz Chruściel

Grób Tadeusza Chruściela na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1926 Lwów
Data śmierci	11 lutego 2010
Zawód, zajęcie	lekarz
Odznaczenia

Tadeusz Lesław^[1] Chruściel (ur. 26 stycznia 1926 we Lwowie, zm. 11 lutego 2010^[2]) – polski lekarz, specjalista farmakologii klinicznej i doświadczalnej^[3][4], działacz społeczny^[5][6], znawca farmakoekonomiki^[6].

Życiorys

Urodzony 30 stycznia 1926 r. we Lwowie^[7]. Tadeusz Chruściel był synem nauczycieli Stanisława i Bronisławy z domu Markowskiej^[3]. Uczęszczał w rodzinnym mieście do Szkoły Podstawowej im. św. Antoniego oraz gimnazjum, a w latach 1943–1944 ukończył liceum na tajnych kursach. Świadectwo maturalne uzyskał w Łańcucie w 1944 roku^[7].

Studiował na Wydziale Lekarskim UJ. Dyplom lekarza uzyskał 30 października 1951 r.^[8] w Krakowie^[1]. Doktoryzował się w 1951 r. na Akademii Medycznej w Krakowie, stopień naukowy kandydata nauk^[7] uzyskał 25 maja 1956 r.^[1], a stopień docenta – 30 stycznia 1958^[8], również na AM w Krakowie^[7]. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał 27 lipca 1966 r.^[1], a profesora zwyczajnego 22 września 1988 roku^[1].

Pracę zawodową rozpoczął w 1948 r., w czasie studiów, gdy został zatrudniony w Zakładzie Farmakologii UJ w Krakowie. Od roku akademickiego 1955/1956 był kierownikiem Katedry Farmakologii Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W roku akademickim 1959/1960 jako stypendysta Fundacji Rockefellera przebywał w Zakładzie Farmakologii Uniwersytetu w Oksfordzie. Po uzyskaniu stopnia docenta został samodzielnym pracownikiem naukowym w Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W latach 1968–1975 pracował w Światowej Organizacji Zdrowia jako specjalista ds. środków odurzających i psychotropowych, w 1975 r. został kierownikiem programu uzależnień lekowych, w rok później wszedł w skład komitetu ekspertów ds. alkoholizmu i zależności lekowych^[7].

Po powrocie do kraju został w 1975 r. kierownikiem Zakładu Leków Hormonalnych i zastępcą dyrektora Instytutu Leków, a od 1981 r. jego dyrektorem. W 1985 r. został kierownikiem Zakładu Farmakologii Klinicznej i Społecznej Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie^[7].

Autor ponad 300 prac naukowych poświęconych miażdżycy, mechanizmom działania leków i interakcjom leków, działaniom ubocznym, nadużywaniu i uzależnieniu od leków, dopingowi i narkomanii. Członek Komitetu Nauk Fizjologicznych PAN (1963–1969), Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego^[7], wieloletni członek Zarządu Głównego „Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich”, bliski przyjaciel i współpracownik prof. Kornela Gibińskiego. Wraz z nim współredagował wydany w 1991 r. przez PZWL „Leksykon Leków”^[9].

Działalność społeczna

Tadeusz Chruściel wraz ze swoją żoną (doc. dr hab. med. specj. farmakologii Marią Chruściel) działali w warszawskim oddziale Stowarzyszenia Charytatywnego „Lekarze Nadziei”. Prowadzili przez ponad 20 lat aptekę leków bezpłatnych dla osób ubogich i bezdomnych. Aptekę zamknięto w 2010 roku^{[10][11][12][13][14]}. Od 1989 r. był prezesem Naczelnej Rady Lekarskiej I kadencji^[7]. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 29C-tuje-11)^[15].

Odznaczenia i wyróżnienia^[8]

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 15 maja 2009 „za wybitne zasługi dla rozwoju medycyny, za działalność na rzecz samorządu lekarskiego” został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski^[16].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi^[7]
• nagrody I i II stopnia ministra zdrowia
• złota odznaka honorowa „Za zasługi dla Warszawy”^[7]

Przypisy