Tadeusz Cielniak

Tadeusz Cielniak

Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1947 Tomaszów Mazowiecki
Data śmierci	czerwiec 2019
Zawód, zajęcie	tokarz, działacz związkowy
Odznaczenia

Tadeusz Cielniak (ur. 23 grudnia 1947 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. w czerwcu 2019^[1]) – działacz związkowy i społecznik, w okresie PRL działacz opozycyjny w ramach NSZZ „Solidarność”, z zawodu tokarz.

Życiorys

Był pracownikiem: Tomaszowskich Zakładów Przemysłu Terenowego (1966), Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych w Niewiadowie k. Tomaszowa Maz. (1966–1967), Lokomotywowni PKP w Tomaszowie Maz. (1967–1968), Zakładów Włókien Chemicznych Wistom w Tomaszowie Maz. (1968–1974), Mazowieckich Zakładów Przemysłu Wełnianego Mazovia (1974–1978), Fabryki Maszyn Szklarskich Vitroma w Piotrkowie Trybunalskim Oddział w Tomaszowie Maz (1978–1983), Państwowej Komunikacji Samochodowej oddział Tomaszów Maz. (1983–1985), na rencie (1985–1986), Centralnego Ośrodka Sportu Spała k. Tomaszowa Maz. (1986–1989)^[2].

Od września 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Zajmował się kolportażem wydawnictw niezależnych w Tomaszowie Mazowieckim^[2].

W NSZZ „Solidarność” pełnił następujące funkcje i podejmował następujące działania:

• od października 1980 przewodniczący Komisji Oddziałowej w Vitromie, Oddział Tomaszów Maz.
• od listopada 1980 wiceprzewodniczący KZ w Vitromie
• od listopada 1981 przewodniczący Delegatury MKZ „S” Ziemi Łódzkiej w Tomaszowie Maz.
• w maju i czerwcu 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka, członek Komisji Koordynacyjnej ZR w woj. piotrkowskim
• 28-30 lipca 1981 współorganizator marszu głodowego w Tomaszowie Maz.
• 13-15 grudnia 1981 współorganizator akcji protestacyjnych w tomaszowskim Oddziale Vitromy
• 13 grudnia 1981 do marca 1982 współorganizator, członek Międzyzakładowego KS w Tomaszowie Maz., współorganizator druku, drukarz i kolporter ulotek
• w latach 1982-1985 działacz komitetów pomocy represjonowanym^[2].

Od 14 grudnia 1981 represjonowany, w tym przetrzymywany w komendach Milicji Obywatelskiej. 28 maja 1982 został skazany przez Sąd Wojewódzki w Piotrkowie Tryb. na 2 lata więzienia. 12 stycznia 1983 skazany przez Sąd Najwyższy na karę 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata (8 kwietnia 1993 ułaskawiony w wyniku rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego)^[2].

W latach 1989-1991 był współorganizatorem Komitetu Obywatelskiego w Tomaszowie Maz., wiceprzewodniczącym Regionalnego KO, koordynatorem KO na terenie Tomaszowa Maz. Uczestniczył w kampanii wyborczej Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w 1989. W lipcu 1989 był przewodniczącym Miejskiego Komitetu Organizacyjnego „Solidarność” w Tomaszowie Maz. W październiku 1989 był delegatem na III Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Piotrkowskiego. W latach 1989-1992 zasiadał w Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność”. Był przewodniczącym Delegatury NSZZ „Solidarność” w Tomaszowie Maz. W styczniu 1999 zorganizował i został przewodniczącym Terenowego Koła Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym w Tomaszowie Mazowieckim. W 2003 został sekretarzem Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Staroście Tomaszowskim^[2].

Zmarł w czerwcu 2019. 14 czerwca 2019 został pochowany na cmentarzu przy ul. Dąbrowskiej w Tomaszowie^[1].

Odznaczenia

• Medal O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989 (2001)
• Krzyż Semper Fidelis (2002)
• Złoty Krzyż Zasługi (2006)
• srebrny medal Zasłużony dla Obronności Kraju (2007)
• złoty medal Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej (2008)
• medale Pro Memoria (2009)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2009)
• medal Pro Patria (2012)^[2]

Przypisy