Tadeusz Ciemochowski
 | |
 podporucznik taborów | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 września 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 pułk piechoty (LP) |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
Tadeusz Ciemochowski[a] (ur. 26 kwietnia 1895 w Sosnowcu, zm. 10 września 1920 pod wsią Chocisław w Grodzieńskiem[2]) – żołnierz Legionów Polskich, oficer taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Sosnowcu, w rodzinie Edwarda, inspektora Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, i Bronisławy z Piaseckich[3]. Był młodszym bratem Stanisława (ur. 15 kwietnia 1890), porucznika piechoty rezerwy[4].
Ukończył roczny kurs handlowy w Lublinie, a później kurs buchalteryjny w Warszawie[3].
1 października 1914 w Częstochowie wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo przydzielony do Baonu Uzupełniającego, później do VI baonu 1 pułku piechoty, a następnie do 1. kompanii 6 pułku piechoty. Po półrocznym pobycie w szpitalu Legionów w Kamieńsku[5] przeniesiony do 2 pułku ułanów. W jego składzie walczył pod Kowlem, Trojanówką, Optową, Kostiuchnówką i w walkach pozycyjnych nad Styrem. Po kryzysie przysięgowym ukrywał się w Lublinie[3].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Jako podoficer 4 szwadronu 7 pułku ułanów wziął udział w odsieczy lwowskiej. 26 stycznia 1919, w akcji na Krystynopol, został ranny. Po kilkumiesięcznym pobycie w szpitalu otrzymał przydział do Inspektoratu Taborów w DOGen. w Warszawie. W kwietniu został przeniesiony do Kielc na stanowisko dowódcy kolumny taborów nr 7. 15 lipca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem taborowym[6]. 18 sierpnia 1919 został przydzielony do 1 Dyonu Taborów[7].
W lipcu 1920, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, został przydzielony do organizującego się 1. szwadronu 2 Lubelskiego Pułku Jazdy Ochotniczej, późniejszego 22 pułku ułanów. 14 sierpnia „z jeźdźców niezdolnych do boju kawaleryjskiego, wydzielono szwadron w sile stu ludzi i odesłano go do 16 Dywizji Piechoty w Lichowie, do służby łączności (gońców)”[8]. Dowódcą tego szwadronu został ppor. Stanisław Ciemochowski[9] brat stryjeczny Taduesza. Od 16 sierpnia szwadron w składzie 16 DP brał udział w ofensywie sierpniowej i poniósł w niej straty. Z raportu bojowego złożonego przez ppor. Ciemochowskiego wynika, że 18 sierpnia między wsią Osiny Dolne, a Podnieśno dowodzony przez niego szwadron zdobył trzy działa z zaprzęgami i jaszczami. 22 sierpnia uratował przed spaleniem most na Narwi pod Bokinami, a następnego dnia pod Rzędzianami zdobył bolszewicki tabor[10].
We wrześniu 1920 zdobywał Mielniki. Ułani wpadli w zasadzkę, a ich odwrót osłaniał między innymi ppor. Ciemochowski. Wielokrotnie ranny poległ w okolicy wsi Chocisław od kul karabinu maszynowego. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”. Pochowany na cmentarzu wojskowym w Lublinie[11] (sektor P1KC, rząd 8, grób 15[12]). 21 grudnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w wojskach taborowych, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[13][11]. W tej potyczce poległ także Stanisław Ciemochowski, również odznaczony pośmiertnie VM.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2585)[11]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 27-28.
- ↑ https://zolnierze-niepodleglosci.pl/%C5%BCo%C5%82nierz/186425/
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 28, 811.
- ↑ IV Lista strat 1916 ↓, s. 5, jako Tadeusz Ciemochowski Kroja.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1833, jako Tadeusz Ciemochowski.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 89 z 20 września 1919 roku, s. 2134, jako ppor. tab. Tadeusz Ciechomowski.
- ↑ Laudyn 1929 ↓, s. 6.
- ↑ Laudyn 1929 ↓, s. 13-14, jako por. Ciemiochowski.
- ↑ Laudyn 1929 ↓, s. 13.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 28.
- ↑ Foto grobu Tadeusza Ciemochowskiego.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 8 stycznia 1921 roku, s. 14, jako por. Tadeusz Ciemochowski ur. 1.04.1895.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128, jako ś.p. Tadeusz Ciemochowski.
Bibliografia
- IV Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-01-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Władysław Laudyn: Zarys historji wojennej 22-go pułku Ułanów Podkarpackich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Żołnierze Niepodległości. Tadeusz Ciemochowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-24].
- Żołnierze Niepodległości. Stanisław Ciemochowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-24].
Media użyte na tej stronie
Stanisław Ciemochowski (1895-1920), por., odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari 5 kl.
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek legionowy