Tadeusz Cymański

Tadeusz Cymański

Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1955 Nowy Staw
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Stanowisko	burmistrz Malborka (1990–1998), poseł na Sejm III, IV, V, VI, VIII i IX kadencji (1997–2009, od 2015), poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2014)
Partia	Solidarna Polska

Tadeusz Cymański (ur. 6 czerwca 1955 w Nowym Stawie) – polski polityk, samorządowiec, w latach 1997–2009 i od 2015 poseł na Sejm III, IV, V, VI, VIII i IX kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2014), jeden z założycieli i liderów Solidarnej Polski.

Życiorys

W 1978 ukończył studia w zakresie ekonomiki transportu lądowego na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1972 do 1978 należał kolejno do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W trakcie studiów dorabiał m.in. jako grabarz^[1].

W latach 1978–1990 pracował w Oddziale Banku Gospodarki Żywnościowej w Malborku na stanowisku lustratora. W 1980 zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność”, przewodniczył Komisji Zakładowej „Solidarności” w malborskim oddziale BGŻ. W latach 1989–1990 działał w Komitecie Obywatelskim, był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego w Malborku. W latach 1990–1998 zajmował stanowisko burmistrza Malborka, przez następne trzy lata zasiadał w radzie tego miasta.

W latach 1990–1998 był członkiem Porozumienia Centrum, później do 2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W latach 2001–2002 działał w Przymierzu Prawicy, był szefem tej partii w województwie pomorskim. W latach 2002–2011 należał do Prawa i Sprawiedliwości (od 2004 do 2007 był jego liderem w regionie).

Od 1997 sprawował mandat posła na Sejm, początkowo z listy Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 i 2005 był wybierany z ramienia PiS w okręgu gdańskim. W wyborach parlamentarnych w 2005 zdobył 23 518 głosów. W Sejmie V kadencji od 9 listopada 2005 był zastępcą przewodniczącego w Komisji Polityki Społecznej. Przez część tej kadencji zasiadał w Komisji Zdrowia, pracował też w Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty uzyskał mandat poselski, otrzymując 17 726 głosów.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 został liczbą 41 521 głosów wybrany w okręgu wyborczym Gdańsk na eurodeputowanego^[2]. Został członkiem Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia.

4 listopada 2011 komitet polityczny PiS zdecydował o jego wykluczeniu z partii^[3]. Wraz z innymi wykluczonymi wówczas z PiS politykami znalazł się wśród założycieli ugrupowania Solidarna Polska, w którym objął funkcję przewodniczącego rady programowej (przed powołaniem partii w 2012 był krótko także wiceprezesem tymczasowego zarządu ugrupowania). W wyborach europejskich w 2014 kandydował z 2. miejsca Solidarnej Polski w okręgu śląskim, nie uzyskując reelekcji^[4].

W wyborach w 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 13 126 głosów z listy PiS w okręgu gdańskim^[5]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 w okręgu obejmującym województwo warmińsko-mazurskie oraz województwo podlaskie bezskutecznie ubiegał się o mandat posła do PE^[6]. W wyborach w tym samym roku uzyskał natomiast ponownie mandat posła na Sejm, otrzymując 8019 głosów^[7].

Życie prywatne

Uzyskał I kategorię szachową. W 2003 pokonał w symultanie Anatolija Karpowa, mistrza świata z lat 1975–1985^[8]. Jest również filatelistą. Żonaty z Barbarą, ma pięcioro dzieci. Wyróżniony tytułem „radiowa osobowość roku” w plebiscycie Radia Gdańsk (2005).

W kwietniu 2021 w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” ujawnił, że zdiagnozowano u niego mięsaka^[9]. W późniejszym czasie potwierdził, że udało mu się zwalczyć tę chorobę nowotworową^[10].

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-08-05].
• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2017-04-24].