Tadeusz Dajewski

^{Tadeusz Dajewski}

Tadeusz Dajewski
Data i miejsce urodzenia	6 października 1904 Borek Wielkopolski
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1973 Poznań
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Warszawa 1923 bieg na 10 000 m

Tadeusz Dajewski (ur. 6 października 1904 w Borku Wielkopolskim, zm. 16 grudnia 1973 w Poznaniu^[1]) – polski lekkoatleta długodystansowiec, mistrz Polski.

Był pierwszym mistrzem Polski w biegu na 10 000 metrów w 1923. W tym samym roku zajął 4. miejsce w biegu na 3000 metrów z przeszkodami, również rozgrywanym po raz pierwszy jako mistrzostwa Polski^[2]. Był zwycięzcą biegu ulicznego o puchar redakcji Kuriera Poznańskiego w 1924 za co otrzymał złoty sygnet z herbem Poznania. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Koszalinie, gdzie nadal zajmował się sportem. Brał udział w sztafecie na trasie Koszalin-Szczecin z okazji odzyskania Ziem Zachodnich. Był też sędzią bokserskim klasy międzynarodowej^[1]. Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera VLd-3-10)^[3].

Grób Tadeusza Dajewskiego na cmentarzu Górczyńskim

Rekordy życiowe:

• bieg na 10 000 metrów – 36:49,7 (26 sierpnia 1923, Warszawa)^[1]

Był zawodnikiem Stelli Gniezno (1922-1924).

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 38. ISBN 83-9136-63-9-1.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.