Tadeusz Diatłowicki

Tadeusz Diatłowicki

Dawid Diatłowicki

podpułkownik SB
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1912 Łuck
Data śmierci	1958
Jednostki	Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego Służba Bezpieczeństwa

Grób Tadeusza Diatłowickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Tadeusz Diatłowicki (ur. 15 lutego 1912 w Łucku^[1], zm. 1958), znany też jako Dawid Diatłowicki – podpułkownik, oficer polskiego kontrwywiadu w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, Komitecie ds Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.

Od 11 września 1946 starszy referent Wydziału II Departamentu I MBP, następnie od 1 stycznia 1949 kierownik Sekcji 2 Wydziału II Departamentu I MBP. Od 1 lipca 1951 naczelnik Wydziału VII Departamentu I MBP, w tym czasie był z ramienia kontrwywiadu MBP łącznikiem, następnie oficerem prowadzącym Harry’ego Houghtona ps. Miron, którego przejął I Zarząd Główny Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR i nadał mu ps. Szach i od 1 czerwca 1953 naczelnik Wydziału VIII Departamentu I MBP. Rok po likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa (1954) i zastąpieniu go Komitetem ds. Bezpieczeństwa Publicznego, Diatłowicki został naczelnikiem Wydziału IX Departamentu II Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.

Po likwidacji KdsBP w 1956 roku, został przeniesiony do utworzonego dwa lata wcześniej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie 28 listopada 1956 roku objął stanowisko starszego referenta Wydziału X Departamentu II Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W 1957 roku oddelegowany do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie^[1]. 28 lutego 1958 roku został zwolniony z MSW.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 28BII-1-13)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• LeszekL. Pawlikowicz LeszekL., Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, wyd. Wyd. 1, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, ISBN 83-7399-074-7, OCLC 60583456 .