Tadeusz Dietrich
| Data i miejsce urodzenia | 14 czerwca 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 lipca 1960 |
| Minister finansów | |
| Okres | od 21 listopada 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister handlu wewnętrznego | |
| Okres | od 23 lutego 1949 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     | |
Tadeusz Barnaba Dietrich (ur. 14 czerwca 1905 w Łodzi, zm. 28 lipca 1960 w Uppsali w Szwecji) – polski ekonomista i polityk komunistyczny. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji, minister handlu wewnętrznego (1949–1952) oraz minister finansów (1952–1960).
Życiorys
Syn Bolesława i Heleny. Studiował na wydziale finansowo-ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych w Łodzi, następnie na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, doktorat obronił na Uniwersytecie Toruńskim (doktoryzował się w naukach prawnych i ekonomicznych). Od 1925 pracował w administracji skarbowej w Poznaniu i Łodzi, w latach 1936–1939 pracował w Ministerstwie Skarbu. W trakcie wojny pracował w przedsiębiorstwach prywatnych, w 1945 w Izbie Skarbowej w Łodzi, w latach 1945–1946 dyrektor departamentu podatkowego w Ministerstwie Skarbu, następnie do 1948 jego podsekretarz stanu.
W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1947 członek Rady Naczelnej PPS, a w latach 1948–1960 Komitetu Centralnego PZPR. Pełnił mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji. W latach 1948–1949 prezes Centralnego Urzędu Planowania, następnie do 1952 minister handlu wewnętrznego, a w latach 1952–1960 minister finansów.
Zaliczany do byłych członków PPS zbliżonych do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych[1]. Był stałym członkiem Komitetu Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z Zagranicą.
Był żonaty z Marią Dietrich (1902-1999). Zmarł 28 lipca 1960[2]. Po przewiezieniu jego zwłok ze Szwecji został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie 1 sierpnia 1960[3] (kw. A 27 rz. Tuje m. 15).
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy – pośmiertnie (1960, w uznaniu wybitnych zasług w działalności polityczno-społecznej oraz w pracy nad rozwojem gospodarki narodowej)[4].
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1947, za wybitne zasługi położone w dziedzinie przebudowy systemu podatkowego)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi[7]
Przypisy
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989. Warszawa: POW „BGW", 1992, s. 62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Zmarł Tadeusz Dietrich. „Nowiny”, s. 1, Nr 179 z 29 lipca 1960.
- ↑ Dziś pogrzeb Tadeusza Dietricha. „Nowiny”, s. 1, Nr 181 z 1 sierpnia 1960.
- ↑ Pośmiertne odznaczenie Sztandarem Pracy I klasy. „Nowiny”, s. 1, Nr 181 z 1 sierpnia 1960.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 114, poz. 727
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 50
- ↑ http://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000004069&find_code=SYS&local_base=ARS10
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944-1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
.svg)
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970