Tadeusz Filipowicz

Tadeusz Justyn Filipowicz

podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	26 września 1887 Trembowla, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Artylerii Polowej (1918–1919)
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Tadeusz Justyn Filipowicz (ur. 26 września 1887 w Trembowli, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego i Justyny z Derpowskich. Był starszym bratem Pawła (1897-1940), podpułkownika artylerii, również zamordowanego w 1940 roku przez NKWD w Charkowie i Juliana (1895-1945), w kampanii wrześniowej dowódcy Wołyńskiej Brygady Kawalerii.

Tadeusz studiował w Akademii Rolniczej w Dublanach. W latach 1914–1918 walczył w szeregach armii Austro-Węgier. 1 listopada 1916 roku został mianowany porucznikiem w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był 30 pułk artylerii ciężkiej polowej^[1].

W 1918 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego, brał udział w obronie Lwowa, a następnie został skierowany do 5 pułku artylerii polowej, w szeregach którego walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, został zweryfikowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i w 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. Dyplom inżyniera rolnika uzyskał na Politechnice Lwowskiej^[2].

Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w Piatichatkach w mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1013 - 1921^[4]
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[5]
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Obrony Lwowa
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy
• Krzyż Wojskowy Karola

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 114.
• Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 724, 836;
• Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 646, 762;
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1934, s. 133, 1034;
• Ogrody Wspomnień – Tadeusz Justyn Filipowicz [dostęp 2012-05-217]