Tadeusz Foryś

Tadeusz Foryś
Pełne imię i nazwiskoTadeusz Antoni Foryś
Data i miejsce urodzenia31 października 1910
Kraków
Data i miejsce śmierci6 marca 1987
Warszawa
Kariera trenerska
LataDrużyna
1938Polska (asystent)
1948Polonia Warszawa (asystent)
1948Polska (asystent)
1948–1949Polonia Warszawa
1950–1951Kolejarz-Polonia Warszawa
1950Polska (asystent)
1951Polska (asystent)
1951Gwardia Warszawa
1952Polska
1953Polska (asystent)
1954–1957Budowlani-Lechia Gdańsk
1956Arka Gdynia
1956Polska (asystent)
1956Polska (trener)
1957Polska (trener)
1958–1959Polska (trener)
1958–1960Gwardia Warszawa
1959Polska (asystent)
1962Polska (asystent)
1962Polska (trener)
1963–1964Polska
1964–1965ŁKS Łódź
1966–1967Odra Opole
1968–1969GKS Katowice
1969–1971Ruch Chorzów
1971–1972Bałtyk Gdynia
1973Odra Opole
1973–1975GKS Katowice

Tadeusz Antoni Foryś (ur. 31 października 1910 w Krakowie, zm. 6 marca 1987 w Warszawie) – polski trener i działacz piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski.

Życiorys

Syn Walentego, działacza sportowego, i Heleny z Kazimierskich, brat Czesława. Był piłkarzem Warszawianki[1]. Już przed wojną pracował w PZPN, podczas MŚ 38 znajdował się w sztabie Józefa Kałuży.

Walczył w powstaniu warszawskim, w stopniu podporucznika AK, ps. Tadeusz. Trafił do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 102662)[2].

Po zakończeniu wojny znalazł się ponownie we władzach PZPN, m.in. kilkukrotnie pełniąc funkcję szefa Rady Trenerów. Równolegle pracował z zespołami reprezentacyjnymi. Był członkiem szeregu kapitanatów na przestrzeni kilkunastu lat (1950–1964), często w roli trenera, zdarzało mu się jednak prowadzić kadrę samodzielnie (w roku 1952 oraz w latach 1963–1964).

Pracował również z zespołami ligowymi. Był trenerem m.in. Lechii Gdańsk, Polonii i Gwardii Warszawa, Ruchu Chorzów, ŁKS, GKS Katowice (w końcówce rundy jesiennej sezonu 1967/1968, w rundzie wiosennej sezonu 1968/1969 i w rundzie jesiennej sezonu 1969/1970, a następnie w sezonach 1973/1974 i 1974/1975.

W 1983 został członkiem honorowym PZPN[3].

Grób Tadeusza Forysia na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera K-7-59)[4].

Był mężem Ireny z d. Butka (1926–2017)[4].

Przypisy

  1. ↑ lechia.gda.pl
  2. ↑ Powstańcze Biogramy - Tadeusz Foryś, www.1944.pl [dostęp 2021-04-19] (pol.).
  3. ↑ pzpn.pl. [dostęp 2010-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-22)].
  4. ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-04-19].

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski, część II, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (14. część cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji), s. 162.
Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r selekcjoner zastępczy
Trenerzy Lechii Gdańsk
  1. ↑ trener tymczasowy
Trenerzy Polonii Warszawa
  1. ↑ trener nieformalny
  2. ↑ a b c d trener tymczasowy
  3. ↑ a b trener zastępczy
Trenerzy Bałtyku Gdynia
Trenerzy ŁKS Łódź
  1. ↑ trener tymczasowy
Trenerzy Arki Gdynia
  1. ↑ a b trener tymczasowy
Trenerzy Odry Opole
  1. ↑ a b c d e f g h trener tymczasowy
Trenerzy GKS Katowice
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Tadeusz Foryś grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 3.0
Grób Tadeusza Forysia na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach