Tadeusz Franciszek Foryś
 major saperów | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1917–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Tadeusz Franciszek Foryś (ur. 3 maja 1899 w Krakowie, zm. 18 czerwca 1940 w Thouars, Francja) – inżynier, major saperów Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Tadeusz Franciszek Foryś urodził się 3 maja 1899 roku w Krakowie. W 1917 roku ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Od października 1917 r. pełnił czynną służbę wojskową w armii austriackiej. Od marca do czerwca 1918 roku przebywał w Szkole Oficerów Rezerwy w Opawie. W sierpniu 1918 roku został skierowany na front włoski, na którym walczył do grudnia 1918 roku. W międzyczasie ukończył kurs dla oficerów w Cominetto.
Po powrocie z frontu włoskiego ochotniczo wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i w stopniu podporucznika przydzielony został do załogi pociągu pancernego „Paderewski”[1]. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Od sierpnia 1919 r. służył w 1 pułku saperów kolejowych. W 1930 roku wziął udział w budowie mostu drogowo-kolejowego na Czeremoszu, na trasie Kuty – Wyżnica. Z dniem 30 listopada 1930 roku został skierowany na pięciomiesięczny kurs oficerów technicznych broni pancernej i samochodowej w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Warszawie[2]. W 1931 roku został dowódcą 4 kompanii 1 batalionu mostów kolejowych, a w marcu 1939 dowódcą kompanii szkolnej[3]. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 51 Grupą Wojsk Kolejowych zmobilizowaną dla Armii „Kraków”[4].
Po kampanii wrześniowej przedostał się przez Rumunię, Jugosławię do Francji, gdzie ukończył kurs saperów w Wersalu. Na początku kwietnia 1940 r. został skierowany na kolejny kurs w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. 18 czerwca 1940 roku poległ w czasie nalotu Luftwaffe na stację kolejową Thouars[5][6].
Awanse
- podporucznik – 1 listopada 1920[7][8]
- porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1920[9]
- kapitan – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[10]
- major – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 8. lokatą w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa[11]
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 96 pkt 3824 z 1919 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 42.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 809.
- ↑ Saperzy w Służbie Polsce, s. 130–132.
- ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 1.
- ↑ Saperzy polscy polegli w latach 1914–2010, s. 72.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 12.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 96 z 9 grudnia 1919 r.
- ↑ „Rocznik Oficerski” 1923, s. 995.
- ↑ „Rocznik Oficerski” 1932, s. 255.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych
- Dziennik Rozkazów Wojskowych
- „Rocznik Oficerski” 1923, 1932.
- Adam Julian Szugajew, Saperzy w Służbie Polsce, Londyn 1985.
- 1 Pułk Saperów Kolejowych. W dniu święta pułkowego. Jednodniówka, oprac. zb., Drukarnia Polska Franciszka Zemanka, Kraków 20 czerwca 1927.
- Piotr Zarzycki, 1 Batalion Mostów Kolejowych, Pruszków: Wydawnictwo „Ajaks”, 2005, ISBN 83-88773-26-7, OCLC 69369558.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918–1939. Warszawa [etc.]: Pat, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Ajaks, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.