Tadeusz Fredro-Boniecki

Tadeusz Fredro-Boniecki
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1943
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1968)

Tadeusz Jan Fredro-Boniecki (ur. 2 kwietnia 1943[1] w Warszawie[2]) – polski dziennikarz i publicysta, w latach 2004–2008 wiceprzewodniczący Rady Etyki Mediów. Brat ks. Adama Bonieckiego[1].

Kariera zawodowa

Pochodzi z rodziny pieczętującej się herbem Bończa[1]. W 1963 roku ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[3], a w 1968 roku studia filologiczne na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1967 dziennikarz prasy codziennej, tygodników i miesięczników, m.in. „Twórczości”, „Poezji”, „Miesięcznika Literackiego”, „Tygodnika Powszechnego” i „Gazety Wyborczej”.

Od 1976 pracował w Redakcji Publicystyki Kulturalnej Polskiego Radia, z którego został wyrzucony w stanie wojennym w 1983. W latach 1983–90 współorganizator „Przeglądu Katolickiego”, kierownik działu informacji. W latach 1989–1991 współpracował z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. W latach 1991–1993 pracował w Polskiej Agencji Prasowej; od kwietnia do października 1992 był wiceprezesem PAP. W latach 1993–2009 ponownie pracował w Polskim Radiu, m.in. jako dyrektor biura programowego (1994–1998) i doradca zarządu (2000–2004, 2006–2009). Współorganizator Związku Pracodawców Mediów Publicznych i pierwszy dyrektor biura Związku w latach 2005–2006. W twórczości dziennikarskiej zajmował się m.in. problematyką totalitaryzmu, mechanizmami transformacji środków masowego przekazu po upadku systemu totalitarnego. Jest znanym autorem książek i reportaży odsłaniających kulisy uprowadzenia i zamordowania ks. Jerzego Popiełuszki.

Od lat 70. członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1993 wykładowca Studium Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Działalność polityczna

Działalność polityczna: za udział w wystąpieniach studenckich aresztowany w marcu 1968[2]. W czasie stanu wojennego za przestrzeganie zasad dziennikarskiej rzetelności wyrzucony z Polskiego Radia (1983). W 2004 Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu status osoby pokrzywdzonej (zaświadczenie nr 869/04).

Życie prywatne

Jest żonaty, ma dwie córki.

Publikacje

  • Teatr–Film–Telewizja, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1972
  • Chcemy z tego sprawdzianu wyjść prawdomówni i wiarygodni – myśl społeczna w nauczaniu Prymasa Polski w latach 1981–1983, Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1984
  • Zwycięstwo Księdza Jerzego, NOWA, 1990
  • Wychodzenie z piekła, RYTM, 1991
  • W starciu z totalitaryzmem, Editions du dialogue, 1994

Prace zbiorowe

  • Pięciolecie transformacji mediów, Elipsa, 1995
  • Dziennikarski etos, Lux Mundi, 1996
  • Medialne rozdroże, Wyd. Interpress, 1998

Przypisy

  1. ↑ a b c Sylwetka na stronie sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-01-03].
  2. ↑ a b Tadeusz Jan Fredro-Boniecki. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-03-23].
  3. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1963, nr 25. wne.uw.edu.pl (zarchiwizowane w archive.org). [dostęp 2020-07-14].

Bibliografia