Tadeusz Gałkowski

Tadeusz Gałkowski
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1936
Częstochowa

Data śmierci

29 lipca 2020

Miejsce spoczynku

Cmentarz Bródnowski

Zawód, zajęcie

psycholog, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor nauk humanistycznych

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Stanowisko

profesor zwyczajny UW

Tadeusz Stanisław Gałkowski (ur. 6 kwietnia 1936 w Częstochowie[1], zm. 29 lipca 2020[2]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Zakładu Psychologii Rehabilitacyjnej zajmujący się psychologicznymi podstawami komunikacji z głuchymi oraz autyzmem[2][3].

Życiorys

Studia wyższe z zakresu filozofii chrześcijańskiej ukończył w 1957 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1969 uzyskał stopień doktora na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorką pracy była Lidia Geppert. Na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1974 roku. W roku 1983 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[4].

W latach 1984–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[5].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Janusz Kirenko (1988), Ewa Zwolińska (1988), Ewa Pisula (1992), Bogdan Szczepankowski (1993), Jolanta Baran (1995), Jacek Błeszyński (1996), Stanisława Mihilewicz (1996), Zdzisław Kurkowski (1996), Małgorzata Sekułowicz (1997), Dorota Podgórska-Jachnik (1999), Piotr Tomaszewski (2004)[4].

Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii[6]. Członek Komitetu Psychologii PAN[4].

Grób profesora Tadeusza Gałkowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 43L-4-26).

Wybrane publikacje

  • Gałkowski, T. (1972 i 1979). Dzieci specjalnej troski. Warszawa: Wiedza Powszechna.
  • Gałkowski, T. (1973). Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym. Warszawa: ATK.
  • Gałkowski, T., Kaiser-Grodecka, I., Smoleńska, J. (1976, 1978, 1989). Psychologia dziecka głuchego. Warszawa: PWN.
  • Gałkowski, T. (1977). Rozwijanie zdolności dziecka. Lublin, UMCS.
  • Gałkowski, T. (1994). Developpement et eduction des enfants sourds et malentendants. Paris.
  • Gałkowski, T., Pisula, E. (red.) (2006). Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.[6]

Przypisy

  1. ↑ Kiedy odchodzi Przyjaciel, na niebie gaśnie gwiazda, ZSS nr 23 w Częstochowie, 29 lipca 2020 [dostęp 2022-02-05].
  2. ↑ a b Barbara Bokus: Pożegnanie Profesora Tadeusza Gałkowskiego (1936–2020). swps.pl, 2020-07-30. [dostęp 2020-07-31].
  3. ↑ Maria Lewicka, Tytus Sosnowski, Maciej Trojan: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wydziału Psychologii UW, 1998, s. 76. ISBN 83-86108-41-X.
  4. ↑ a b c Prof. dr hab. Tadeusz Stanisław Gałkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-02-02].
  5. ↑ Strona Wydziału Psychologii UW: Historia Wydziału. [dostęp 2012-01-27].
  6. ↑ a b Profil pracownika na stronach Wydziału Psychologii UW. [dostęp 2012-01-27].

Media użyte na tej stronie

Tadeusz Gałkowski grób.jpg
Autor: Brunong87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Tadeusza Gałkowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.