Tadeusz Grabski
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1929 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 lutego 1998 |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres | od 24 sierpnia 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Wojewoda poznański | |
| Okres | od 23 grudnia 1973 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Tadeusz Wojciech Grabski (ur. 14 marca 1929 w Warszawie, zm. 2 lutego 1998 w Poznaniu) – polski doktor ekonomii i polityk komunistyczny. Członek Biura Politycznego KC PZPR (1980–1981), poseł na Sejm PRL VII kadencji, w 1980 wiceprezes Rady Ministrów, w latach 1973–1975 wojewoda poznański.
Życiorys
Syn Leona i Zofii. W 1951 ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, uzyskał następnie stopień dokora nauk ekonomicznych. Po ukończeniu studiów przez 5 lat służył w Wojsku Polskim. Przez kolejne 15 lat pracował w przemyśle terenowym, m.in. jako dyrektor Przedsiębiorstwa Remontowo-Budowlanego w Poznaniu, dyrektor Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstw Przemysłu Terenowego w Poznaniu oraz prezes Zarządu Głównego Związku Spółdzielczości Pracy w Poznaniu. W okresie 1979–1980 pełnił funkcję dyrektora naczelnego Zakładów Systemów Automatyki „Mera” w Poznaniu.
W latach 1952–1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej, w 1956 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1959 został lektorem i konsultantem komitetu wojewódzkiego w Poznaniu, następnie w latach 1965–1970 członek i przewodniczący komisji przemysłowej KW, następnie do 1975 członek egzekutywy. W okresie 1970–1972 pełnił funkcję sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu. 29 grudnia 1972 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu, od 23 grudnia 1973 pełnił funkcję wojewody poznańskiego. W latach 1975–1979 był I sekretarzem KW PZPR w Koninie i przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej[1]. Od września 1980 do lipca 1981 był sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR (w którym zasiadał w latach 1975–1981, z półroczną przerwą w 1980), a od grudnia 1980 do lipca 1981 był też członkiem Biura Politycznego KC PZPR.
W latach 1976–1980 był posłem na Sejm PRL VII kadencji. Od 24 sierpnia do 8 października 1980 pełnił urząd wicepremiera w rządzie Józefa Pińkowskiego. Tadeusz Grabski był jednym z czołowych przedstawicieli antyreformatorskiego skrzydła PZPR. W związku z tym, przed wprowadzeniem stanu wojennego, przywódcy Związku Radzieckiego oczekiwali, że to on stanie na czele PZPR[2]. W latach 1982–1989 pracował w dyplomacji, w tym na stanowisku radcy-ministra pełnomocnego Biura Radcy Handlowego Ambasady PRL w Berlinie.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi[3].
Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[4].
Przypisy
- ↑ Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People's Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 81.
- ↑ Piotr Osęka: Armia Radziecka z tobą od dziecka, „Gazeta Wyborcza” – dodatek „Ale Historia”, 16 września 2013.
- ↑ „Dziennik Popularny”, nr 182 (9650), 25 sierpnia 1980, s. 3.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Poznaniu.
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski z 1995
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Gen. Wojciech Jaruzelski przygotowuje się w studiu telewizyjnym do odczytania przemówienia informującego o wprowadzeniu stanu wojennego. Warszawa, 13 XII 1981